Παιχνίδι: Μόνο για μικρούς ή/και για μεγάλους;

Η λέξη παιχνίδι μας φέρνει συνήθως στη μνήμη ανέμελα παιδικά χρόνια, όπου τα παιδιά παίζουν ξένοιαστα και χαρούμενα. Τείνουμε λανθασμένα να συνδέουμε το παιχνίδι με την παιδική ηλικία και κυρίως με την προσχολική ηλικία. Αφορά, όμως, μόνο αυτήν την ηλικία ή μήπως το παιχνίδι είναι απαραίτητο σε κάθε ηλικιακή φάση;

Το παιχνίδι αποτελεί μια βασική δραστηριότητα στη ζωή του παιδιού. Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σωματική, ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική και γνωστική του ανάπτυξη, καθώς το παιδί μέσα από το παιχνίδι έχει τη δυνατότητα να δράσει ελεύθερα, να αναπτύξει τις σωματικές του ικανότητες (ισορροπία, συντονισμός κινήσεων), τη γλωσσική του ικανότητα, να οξύνει τη σκέψη του, την κρίση του, να ερευνήσει τον υλικό κόσμο, να εκφράσει τα συναισθήματά του, να αποκτήσει εμπιστοσύνη στις ικανότητές του και να μάθει να κοινωνικοποιείται και να συνεργάζεται.

Για τους ενήλικες πόσο βασικό είναι το παιχνίδι; Το να παίζουμε μαζί με τα παιδιά μας και να γινόμαστε ένα με αυτά, μας βοηθάει σε πολλούς τομείς. Αρχικά στη σύνδεσή μας μαζί τους, καθώς προσπαθούμε να κοιτάμε τον κόσμο μέσα από τα παιδικά μάτια και συνεπώς να επικοινωνούμε καλύτερα με τα παιδιά μας. Τα παιδιά μέσα από το παιχνίδι μάς μεταφέρουν πολλά μηνύματα, αρκεί να είμαστε εκεί για να τα ακούσουμε! Πολλές φορές δεν ακούμε πραγματικά τα όσα έχουν να μας πουν τα παιδιά μας, καθώς το να ακούμε δεν συνεπάγεται μόνο την ακοή σαν αίσθηση, αλλά να ακούμε με την καρδιά μας και όλο μας το είναι, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε τα πιο κρυφά μηνύματα των παιδιών μας. Το παιχνίδι δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά μας να μοιραστούν μαζί μας τους φόβους και τις ανασφάλειές τους, καθώς και τα πιο επώδυνα συναισθήματα που τυχόν βιώνουν με έναν τρόπο γνώριμο και ασφαλές για τα ίδια.

Ακόμα, το παιχνίδι βοηθάει και το παιδί που έχουμε μέσα μας εμείς οι ενήλικες στο να χαλαρώσει και να εκφραστεί. Όταν παίζουμε μαζί με τα παιδιά δεν έχουμε περιθώριο να σκεφτούμε τις δικές μας αγωνίες και άγχη, οπότε λειτουργούμε πιο αυθόρμητα και ελεύθερα. Το παιδί μέσα μας, ο μικρός μας εαυτός, έχει μπει ίσως στο περιθώριο με τη δύσκολη καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις μας. Καταπιέζεται στο να εκφράσει ελεύθερα τα συναισθήματα του, ενώ πολλές φορές θα ήθελε για παράδειγμα να ουρλιάξει από χαρά, πόνο ή θυμό, αλλά αναγκάζεται να μην το κάνει, καθώς η αντίδραση αυτή δεν “αρμόζει” σε έναν ενήλικα. Μέσω του παιχνιδιού με τα παιδιά μας, γινόμαστε κι εμείς παιδιά, αφηνόμαστε σε πιο “παιδικές” αντιδράσεις, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να εκτονώνεται η ένταση που νιώθουμε.

Είναι πολύ σημαντικό να φροντίσουμε το παιδί μέσα μας που καταπιέζεται από τα κοινωνικά πρέπει! Πολλοί γαλουχήθηκαν με βάση τη φράση: “Τι θα πει ο κόσμος….”, με αποτέλεσμα να καταπιέζουν τα δικά τους θέλω και ανάγκες. Ας δώσουμε μια ευκαιρία στο παιδί μέσα μας να γελάσει με την καρδιά του και να νιώσει και πάλι για λίγο ξένοιαστο και ανέμελο!!

Μαρίνα Κρητικού, Ψυχολόγος Υγείας- Οικογενειακή/Συστημική Σύμβουλος
kritikou-healthpsy.gr