Η είσοδος στο σχολείο είναι ορόσημο στη ζωή του παιδιού!

Δεν είναι καθόλου παράδοξο, ότι οι ψυχολογικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί στο σχολείο μπορεί να εκδηλωθούν από τις πρώτες κιόλας ημέρες της φοίτησής του. Για μερικά παιδιά η είσοδος στο σχολείο είναι ένα γεγονός γεμάτο από δυσκολίες, γιατί αντιπροσωπεύει μια από τις σημαντικότερες αλλαγές στον τρόπο ζωής τους.

"Εύκολα ξεχνάμε εμείς οι μεγάλοι πόσο ριζική και δύσκολη είναι η απαιτούμενη προσαρμογή στο σχολείο για το "Πρωτάκι", μαθητή 6 ετών".

Για τα περισσότερα παιδιά, η φοίτηση στο σχολείο αποτελεί την πρώτη τους εμπειρία παρατεταμένης απομάκρυνσης από το σπίτι. Για πολλές συνεχείς ώρες κάθε εργάσιμης ημέρας το παιδί απομακρύνεται από τις "γνωριμίες" του και τις βολικές συνήθεις του σπιτιού, από έναν τρόπο ζωής όλο παιχνίδι και με μια στοργική μητέρα γύρω του πάντα διαθέσιμη, για να βρεθεί "σφηνωμένο" μέσα στην αυστηρή πειθαρχία, στις κοπιαστικές μαθήσεις και στην οχλοβοή της σχολικής ζωής. Όλες αυτές τις ώρες, το παιδί δεν έχει καμία πρόσβαση και καμία δυνατότητα προσφυγής στη μητρική προστασία και συμπαράσταση.

"Με την είσοδο στο σχολείο, τα σκήπτρα της εξουσίας περνούν πια σε άλλα χέρια, την τύχη του τώρα την καθορίζουν μερικοί άγνωστοι!".

Το παιδί, με την είσοδό του στο σχολείο μεταφέρεται από ένα σχετικά "κλειστό", θα λέγαμε, σύστημα, όπου οι κανόνες και οι απαιτήσεις του είναι γνωστές και προβλέψιμες, σε ένα σύστημα "ανοιχτό", όπου η ζωή, τις πρώτες τουλάχιστον εβδομάδες είναι γεμάτη από απροσδόκητα, απρόβλεπτα και μερικές φορές, δυσάρεστα γεγονότα. Οι απαιτήσεις και οι εντάσεις του καινούργιου περιβάλλοντος -πραγματικές ή φανταστικές- είναι πολλές.

Το παιδί πρέπει να διαθέτει αρκετή ευελιξία και αυτοέλεγχο για να μπορέσει να τις αντιμετωπίσει. Η σχολική ζωή προβάλλει στο παιδί απαιτήσεις -ιδιαίτερα όσον αφορά τη συγκέντρωση της προσοχής του, την ικανότητα να κάθεται στη θέση του ήσυχο και να εργάζεται ως την ολοκλήρωση του έργου του που κάθε φορά αναλαμβάνει - οι οποίες του είναι ουσιαστικά πρωτόγνωρες. Ποτέ πριν δεν του είχε ζητηθεί κάτι τέτοιο συστηματικά.

Υπάρχουν ακόμη εκείνα τα καταφανώς ασήμαντα, πλην όμως για ένα ευαίσθητο παιδί εντελώς προσωπικά ζητήματα, όπως είναι η χρήση της τουαλέτας, τα οποία πρέπει να εκτελεστούν σε ένα επίπεδο λιγότερο ιδιωτικό από αυτό που έχει συνηθίσει (το να σηκώνει το χέρι του για να ζητήσει την άδεια να πάει στην τουαλέτα μπορεί να προκαλεί στο παιδί αγωνία και αμηχανία).

Πρέπει ακόμη να μάθει να συναναστρέφεται με άλλα παιδιά (που το καθένα έχει τις δικές του απόψεις), που δεν συμμερίζονται πάντα τη δική του γνώμη και δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα δικά του συναισθήματα.

Οι γονείς γνωρίζουν από "πρώτο χέρι" -και μπορούν να το βεβαιώσουν- ότι γύρω από αυτά τα δευτερεύοντα, τα εντελώς ασήμαντα ζητήματα εκτυλίσσονται πολλά από τα "δράματα", πολλές από τις μικρές κρίσεις της σχολικής ζωής.

Δήμητρα Κληρονόμου, Παιδαγωγός - Ειδικός Παιδαγωγός - Σύμβουλος γονέων
www.mothersblog.gr