Το παιδί έγινε "τυχαίος μάρτυρας" σε μια πολύ προσωπική σας στιγμή;

Ένα τέτοιο γεγονός, ο γονιός δεν θέλει να το ζήσει ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του. Σε κάποια πολύ προσωπική στιγμή, στο κατώφλι της πόρτας ξεπροβάλλει ένα παιδικό κεφάλι και όλα... στη φόρα! Καταρχήν, είναι καλό να είστε προετοιμασμένοι λαμβάνοντας υπόψη το ταμπεραμέντο και την αγωγή που του δώσατε μέχρι τώρα, αναφέρει ο παιδίατρος Κώστας Κομματάς. Εννοώ πως αν ανοίγει πόρτες, χωρίς να ζητά άδεια, τότε ήταν επόμενο να έρθει το κακό! Όμως, αν γίνει δεν είναι και τόσο φοβερά τα πράγματα. Είναι αδύνατον ένα μικρό παιδί (έως τα 4-5 χρόνια του) να αντιληφθεί τι ακριβώς είδε. Είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με τις άσχημες λέξεις, που τυχόν "παπαγαλίζει", χωρίς να καταλαβαίνει το νόημά τους.

Πώς αντιδρούμε;

Όσο φοβερό κι αν είναι το σοκ μας, πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι! Χωρίς υστερικά κλάματα από ενοχές, χωρίς κατηγορίες στον αφηρημένο σύντροφο που ξέχασε να κλειδώσει... Ζητάμε ήρεμα από το παιδί να επιστρέψει στο δωμάτιό του. Είμαστε ξεκάθαροι: "Πήγαινε και αμέσως ερχόμαστε να το συζητήσουμε".

Και οι δύο γονείς πηγαίνουν στο δωμάτιό του. Μην μείνει ο ένας γονιός πίσω με το άλλοθι ότι ντρέπεται. Εκεί η κουβέντα μας ξεκινά με τη φράση "Αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις". Και πραγματικά, αυτό εννοούμε... Θέλουμε δηλαδή να κάνουμε σαφές πως ό,τι έγινε δεν ήταν θυμός (ίσως το παιδί νομίζει ότι τσακωθήκατε ή λογομαχήσατε), αλλά έγινε με επιθυμία και των δύο γονέων, και το σπουδαιότερο πως οι σκηνές είναι μια ειδική μορφή αγάπης ανάμεσα στους μεγάλους. 

Του εξηγούμε πως η αγάπη δεν είναι μόνο όμορφα λόγια, αλλά και πράξεις με κάποιες διαφορές και διαβαθμίσεις. Δηλαδή, πράξη αγάπης είναι το φιλί (στο μάγουλο ή στο στόμα) αλλά το κάθε ένα έχει διαφορετικό προορισμό. Έχει τεράστια σημασία να μην (από ενοχές) οι γονείς "λεκιάσουν" τη στιγμή του σεξ. Λόγια, όπως "Συγγνώμη, δεν θα ξανασυμβεί", πιθανότατα θα κάνουν το παιδάκι να νομίζει πως ό,τι είδε ήταν ένα λάθος που δεν θα ξανασυμβεί. Ίσως καταλαβαίνετε πως στην κρίσιμη ηλικία διαμόρφωσης του χαρακτήρα, τέτοιες αντιλήψεις αλλοιώνουν τη σεξουαλική του ωρίμανση.

Μετά τις εξηγήσεις, αν είναι νύχτα, θα κοιμηθεί όλη η οικογένεια μαζί στο σαλόνι. Όχι στον "τόπο του εγκλήματος - στην κρεβατοκάμαρα", αλλά ποτέ στο δωμάτιο του παιδιού. Γιατί; Διότι θα κάνει έναν απλό, αλλά λανθασμένο συλλογισμό. Μένουν στο δωμάτιό μου, γιατί έχουν "λερωμένη τη φωλιά τους" και θέλουν να με καλοπιάσουν. Δεν απολογούμαστε -ειδικά- για ένα τέτοιο θέμα. Όμως, πρέπει να είναι όλοι μαζί. Για να σιγουρευτεί το παιδί πως δεν θα "μαλώσουν" ξανά (αν δεν αποδεχθεί τις εξηγήσεις τους). Και το σπουδαιότερο για να μην "πληρώσει τη νύφη" ο απρόσεκτος σύντροφος που άφησε την πόρτα ανοικτή.

Τώρα, εάν το παιδί είναι μεγαλύτερο και καταλαβαίνει, η τακτική είναι η ίδια. Δεν απολογούμαστε. Εφόσον μάλιστα το παιδί ανοίξει κλειστή πόρτα, τότε έχουμε δικαίωμα και -ίσως- υποχρέωση να περάσουμε σε αντεπίθεση. Δηλαδή, του ζητάμε εξηγήσεις γιατί παραβίασε την ιδιωτικότητα της κλειστής κρεβατοκάμαρας. Μην δείξετε αφέλεια και δεχθείτε εξηγήσεις, όπως ότι διψούσε ή είδε κακό όνειρο.

Να θυμόσαστε σαν ενήλικες να πολεμάτε για τα ανθρώπινα δικαιώματά σας, ένα εκ των οποίων -συχνά υποτιμημένο- είναι το να απολαμβάνετε το σεξ χωρίς ενοχές και ιδεασμούς.

www.opediatrosmou.gr