Την Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013, ώρα 21:00 -στον Άγιο Εύπλου (παραλία Αλεξανδρούπολης)- το δίδυμο pianovoce + (Άννα Παπαγιαννάκη - Διβανή / mezzo soprano, Ειρήνη Γκοβάτσου / piano) σε συνεργασία με τη Χαρίκλεια Βουτσά (σκηνοθεσία - κινησιολογία), τον Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων Αλεξανδρούπολης και το Εθνολογικό Μουσείο Θράκης παρουσιάζουν τη μουσική παράσταση με τίτλο "Εθνογραφώντας το Νανούρισμα: Νάνι, nana, dandini, durme…".
Πρόκειται για μια παράσταση, που μελετά το νανούρισμα από τη λαϊκή παράδοση της Μικράς Ασίας, της Κρήτης, της Θράκης, της Νορβηγίας, της Τουρκίας, κ.ά., στην αυτόνομη μουσική πρακτική και τα έργα των Liszt, Grieg, Merula, Monteverdi, Elgar, Satie, και άλλων.
Εισιτήριο € 7. Προπώληση εισιτηρίων στο Μουσείο: € 5
Η συναυλία αποτελεί μέρος διεπιστημονικής έρευνας της Άννας Παπαγιαννάκη - Διβανή, Ιστορικού Μουσικολόγου / Vocal Performer, με θέμα τις επιδράσεις του νανουρίσματος στη νευροφυσιολογική ανάπτυξη των βρεφών. Πρωτογενές και δευτερογενές υλικό για τη μελέτη της έρευνας έχει χρησιμοποιηθεί από το αρχείο και τη βιβλιοθήκη του Εθνολογικού Μουσείο Θράκης.
Περισσότερα για την παράσταση:
Νinnananna στα ιταλικά, nina-bobok στην Ινδονησία, balubalu ή ninni στα τουρκικά, lilith-bye ή lilith-abi στην εβραϊκή παράδοση, layla στο Αζερμπαϊτζάν, hällilaul στα εσθονικά, berceuse στα γαλλικά, lullabies και slumber songs στα αγγλικά, altatódal στην ουγγρική γλώσσα, uspavanka στη Σλοβενία, τα νανουρίσματα ή ναναρίσματα αποτελούν πανάρχαιο και αναπόσπαστο κομμάτι της προφορικής παράδοσης των λαών σε όλο τον κόσμο.
Τραγούδια τρυφερά που επινοεί η μητέρα για να ησυχάσει και να κοιμίσει το μωρό της, καθώς το κουνά ρυθμικά στην κούνια ή στην αγκαλιά της (Βαλάση, 2011:13), τα νανουρίσματα έχουν ελάχιστα έως τώρα μελετηθεί στο πλαίσιο της συστηματικής έρευνας της εθνολογικής και κυρίως, της μουσικολογικής κοινότητας. Παρόλα αυτά, ως μουσικό είδος τα νανουρίσματα παρουσιάζουν εξαιρετικό πλούτο στη χρήση της γλώσσας, της σύνδεσή τους με την προφορική παράδοση, τη σχέση τους με το παραμύθι, αλλά και τη συμβολή τους στην ανάπτυξη της μουσικής αντίληψης του νεογνού. Η μουσική τους γλώσσα στηρίζεται στην απλότητα και την επανάληψη, γεγονός που απορρέει και από την πρακτική τους χρήση: ο ρυθμός είναι τις περισσότερες φορές τρίσημος (3/4, 6/8), αντίστοιχος του λικνίσματος που επιφέρει τον ύπνο στο παιδί, και η μελωδία προκύπτει κατά βάση από την επανάληψη μικρών διαστημάτων δευτέρας ή τρίτης, και τα σύντομα ανιόντα και κατιόντα αποσπάσματα της κλίμακας.
Ειδικότερα στα ελληνικά παραδοσιακά νανουρίσματα, ο ύπνος συχνά προσωποποιείται και προσκαλείται από τη μητέρα να πάρει το μωρό για να το ξεκουράσει και να το ‘γιάνει. Χαρακτηριστικά, στο ελληνικό φαντασιακό, αρχαίο και σύγχρονο, ο ύπνος και ο θάνατος βρίσκονται πολύ κοντά. Και οι δύο έρχονται και παίρνουν, με τη διαφορά ότι ο ύπνος ξαναφέρνει πίσω το αγαπημένο πρόσωπο (Παπαχριστοφόρου, 2001:143). Κοινός τόπος των νανουρισμάτων είναι η έκφραση των λαϊκών πεποιθήσεων για τη ζωή και το θάνατο: στα κείμενά τους διαβάζουμε την ευαισθησία των λαών για τις αξίες της ζωής, τα ιδανικά για την προκοπή του ανθρώπου, και την ευημερία του συνόλου, ενσωματωμένα όλα στις ευχές, στους φόβους, στις προτροπές της μάνας προς το παιδί της πριν ακόμη αυτό αρθρώσει τον πρώτο του λόγο.
Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί μέρος της τρέχουσας έρευνας της κας Παπαγιαννάκη - Διβανήμου για το νανούρισμα και τις προεκτάσεις του στην νευροφυσιολογική ανάπτυξη του ανθρώπου στα πρώτα στάδια της ζωής. Ταυτόχρονα, θέλοντας να προβάλουν ένα μέρος του μουσικού και γλωσσικού πλούτου αυτού του πανανθρώπινου φαινομένου, επέλεξε μαζί με την κα Γκοβάτσου, νανουρίσματα παραδοσιακά, και συνθέσεις που στηρίζονται στα εκφραστικά μέσα του νανουρίσματος και τη μορφή του. Ξεκινώντας από το Lullaby (2009) του Roger Marsh, καταλήγουμε στο παραδοσιακό της Κρήτης παρακολουθώντας την ποικιλία των απαιτήσεων στην τεχνική και τη χροιά της φωνής, τις συχνές μεταπτώσεις της ψυχολογικής φόρτισης των κειμένων, και τις εναλλαγές στη συνοδεία του πιάνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου