Το μωρό έρχεται, ο έρωτας φεύγει;

Όταν γεννιέται το πρώτο παιδί, η κρίση στις σχέσεις του ζευγαριού είναι αναπόφευκτη, λένε οι ειδικοί. Ωστόσο, δεν έχει απαραίτητα αρνητικές επιπτώσεις. Αντίθετα, μπορεί να είναι πρόκληση για να γίνει η σχέση του ζευγαριού πιο ουσιαστική, αρκεί οι μελλοντικοί γονείς να είναι προετοιμασμένοι, ώστε να την αντιμετωπίσουν σωστά.

Τα μωρά είναι χωρίς αμφιβολία υπέροχα! Όταν έρχονται στο σπίτι, φέρνουν μαζί τους ευτυχία και ανείπωτη χαρά. Ας μην υποτιμάμε, όμως, το γεγονός ότι η εμφάνιση του πρώτου (κυρίως), αλλά και κάθε επόμενου παιδιού, σημαίνει, επίσης, μεγάλες αλλαγές στην ζωή του ζευγαριού. 

Με την άφιξη του πρώτου παιδιού, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Ο ρυθμός της ζωής, οι συνήθειες, οι παλιοί τρόποι επικοινωνίας, η σχέση του ζευγαριού, αλλά και οι σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους αλλάζουν αναγκαστικά. 

Οι νέοι γονείς δίνουν πλέον προτεραιότητα στις ατελείωτες ανάγκες του μωρού τους και, συνήθως, ξεχνάνε τις δικές τους προσωπικές ανάγκες. Και ενώ νοιάζονται από την πρώτη στιγμή για την υγεία του, τη διατροφή, το ντύσιμο, τη διασκέδαση ακόμα και τη μόρφωσή του, προσπαθώντας να βρουν πόρους για να καλύψουν όλα αυτά, σχεδόν πάντα ξεχνούν τη δική τους σχέση με δυσάρεστες συνέπειες δυστυχώς. 

Ειδικά για τη μητέρα, είναι σχεδόν κανόνας, ότι στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας ξεχνάει τη γυναικεία της φύση και αν πάλι κάποια στιγμή νιώσει γυναίκα, έχει αμφιβολίες για το αν ο σύντροφός της τη βλέπει και τη θέλει σαν γυναίκα. 

Την περίοδο αυτή αλλάζει το σώμα της, αλλάζει όμως και η ψυχολογία της. Το συναίσθημα και η σκέψη της προσανατολίζονται τώρα στο τι γίνεται μέσα της και τι θα γίνει με το μωρό, που σύντομα θα φέρει στον κόσμο. Ερωτήματα για το πώς θα είναι το μωρό της, αν θα είναι γερό, τι θα κάνει και πως η ίδια θα μπορέσει να ανταποκριθεί στον καινούργιο της ρόλο, την απασχολούν τόσο πολύ, που σε συνδυασμό με την έκρηξη των ορμονών της, την κάνουν ακόμα πιο ευαίσθητη με αποτέλεσμα να ξεχνά τη θηλυκότητά της.

Μερικοί άντρες πάλι δυσκολεύονται, όταν η γυναίκα τους είναι έγκυος ή μόλις γεννηθεί το μωρό, γιατί αυτή είναι μία νέα και διαφορετική κατάσταση που πολλές φορές δεν ξέρουν πώς να τη διαχειριστούν με αποτέλεσμα να διστάζουν να πλησιάσουν τη σύντροφό τους, να φοβούνται, να αισθάνονται παράξενα, ακόμα και να την αποφεύγουν από αμηχανία.

Μπορεί να συμβεί και το αντίθετο, όμως. Εκείνος να θέλει να την πλησιάσει, αλλά εκείνη νιώθοντας εξαντλημένη από τη φροντίδα του μωρού -που ορισμένες φορές νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί προσθέτοντάς της ακόμα μεγαλύτερη πίεση- την κάνει απότομη και απόμακρη. 

Πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ότι η ατμόσφαιρα ανάμεσα στο ζευγάρι μπορεί να είναι πολύ βεβαρημένη από τις συμπεριφορές του νέου πατέρα, που άθελά του, μπορεί να έχει πληγώσει τη σύντροφό του κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή και της λοχείας, όταν εκείνη είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και πληγώνεται με το παραμικρό. Πράγματα που μπορεί να περνάνε απαρατήρητα άλλες εποχές την ενοχλούν πολύ περισσότερο τώρα και είναι ικανά να οδηγήσουν το ζευγάρι σε κάποια κρίση. 

Επίσης, η ανταγωνιστική συμπεριφορά της νέας μαμάς που άθελά της προσπαθεί να επιβληθεί του συντρόφου της σε θέματα που αφορούν τη φροντίδα του μωρού, να μην αφήσουν καθόλου χώρο για τον νέο πατέρα, που έχοντας επιπλέον και την ανασφάλεια του καινούργιου, τραβιέται στην άκρη αποξενωμένος. Κάθε διάθεσή του να λειτουργήσει μέσα στον πατρικό ρόλο εξαφανίζεται, με αποτέλεσμα σταδιακά να απομακρυνθεί, ν’ απορροφηθεί στη δουλειά του, στην τηλεόραση, στο χόμπι του ακόμα και σε μία εξωσυζυγική σχέση. 

Από την άλλη, ο νέος πατέρας, οφείλει και χρειάζεται να συμμετέχει ο ίδιος στην φροντίδα και το μεγάλωμα του παιδιού του, γιατί όταν δεν το κάνει, πληγώνει τη σύντροφό του. Αντίθετα, όταν βιώνει και εκφράζει την αγάπη του στα παιδιά του, ζωντανεύει και τη σχέση του με τη γυναίκα του, αφού έτσι αναγνωρίζει έμμεσα και τη γυναίκα που τα γέννησε. Κυρίως, όμως, κερδίζει εκείνος, γιατί ανακαλύπτει μέσα του νέες δυνατότητες και μαθαίνει εντελώς νέους ρόλους που τον ωριμάζουν και τον εξελίσσουν ως άνθρωπο! 

Όταν ο νέος μπαμπάς δεν δείξει το αναμενόμενο ενδιαφέρον ή η νέα μητέρα δεν έχει κατανόηση για την αμηχανία και την ανασφάλειά του και παρεξηγηθούν μεταξύ τους, τότε μπορεί να ξεκινήσουν παιχνίδια δύναμης μεταξύ τους με ολέθριες -τις περισσότερες φορές- συνέπειες. 

Εκείνος αποτραβιέται στη δουλειά και δεν ενημερώνει για τίποτα και εκείνη δε, αφοσιώνεται στα παιδιά φροντίζοντας να μένει ο πατέρας απ’ έξω. Αυτού του είδους η "συμμαχία" μητέρας - παιδιών ακυρώνει στην ουσία τον σύζυγο, ο οποίος θα προσπαθήσει να ανακτήσει τον χαμένο ρόλο του με παθητικότητα και απόσυρση ή αυστηρότητα και επιβολή στα παιδιά, τα οποία και στις δύο περιπτώσεις το εισπράττουν σαν απόρριψη. Ο πατέρας είναι καθοδηγητής στη ζωή των παιδιών και η σχέση μαζί του είναι απαραίτητη για τη δική τους εσωτερική ισορροπία των παιδιών. 

Δεν αρκεί, όμως, οι γονείς να συμπεριφέρονται σαν καλοί συνεργάτες. Χρειάζεται να λειτουργούν, επίσης σαν ζευγάρι -κάτι που πολλές φορές ξεχνάνε- δηλαδή να διασκεδάζουν, να βγαίνουν μαζί, να πηγαίνουν εκδρομές, ίσως κάποιο κοντινό ολιγοήμερο ταξιδάκι χωρίς να νιώθουν τύψεις αφήνοντας τα παιδιά σε παππούδες ή γιαγιάδες για το καλό της σχέσης τους. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καλλιεργούν τη σχέση τους γιατί από αυτή "τρέφεται" και η σχέση τους με τα παιδιά τους. 

"Δουλέψτε" τη σχέση σας

Αν το ζευγάρι ασχοληθεί με την κρίση αυτή και δεν αφήσει να περάσει απαρατήρητη, τότε θα την ξεπεράσει χωρίς οδυνηρές συνέπειες. Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αφού έρθει το μωρό στον κόσμο…:

• Καλό θα ήταν να έχουν προσδιορίσει τις προσδοκίες τους, και οι δυο σύντροφοι, πριν από τη γέννηση του παιδιού 
• Να συνεχίσει ο καθένας να φροντίζει τις προσωπικές του ανάγκες, για να μην χαθεί σαν άτομο. Να συνεχίσουν οι δύο σύντροφοι να λειτουργούν σαν ζευγάρι, γιατί όταν οι γονείς είναι καλά, είναι και τα παιδιά καλά. 
• Να μοιραστούν από κοινού τις ευθύνες της οικογένειας και να μάθουν να συνεργάζονται. 
• Να συνειδητοποιήσουν ότι προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες του παιδιού και οι δικές τους (πρακτικές και συναισθηματικές) και μετά οι ανάγκες των τρίτων. 
• Ο πατέρας να δει τον ερχομό του παιδιού του σαν μια ευκαιρία να καλλιεργήσει κι άλλες πλευρές του εαυτού του, να φερθεί πατρικά και να μην επιτρέψει να τον αποκλείσουν ή να τον απομακρύνουν από τα παιδιά του. 
• Να προσπαθούν να αποκλείουν κάθε είδους ανταγωνισμό για το ποιος είναι πιο πιεσμένος, ποιος κάνει τα πιο πολλά στο σπίτι, κ.λπ. γιατί κάτι τέτοιο υποτιμά τη σχέση και οδηγεί σε συνεχείς τσακωμούς. 
• Η γυναίκα να δείξει κατανόηση και να βοηθήσει τον άντρα της, όταν νιώθει αμήχανα και βλέπει ότι εκείνος δυσκολεύεται να διαχειριστεί τη νέα αυτή κατάσταση. 
• Να δώσουν βαρύτητα στην ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους, δείχνοντας καλή διάθεση ο ένας για τα συναισθήματα και τις ανάγκες του άλλου. 
• Να διατηρήσουν τη σεξουαλική τους ζωή 
• Οι γονείς θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οποιοδήποτε ξεκαθάρισμα μέσα στη σχέση τους έχει αυτόματα θετικές συνέπειες και στα παιδιά. Αντίθετα, το να παραμελούν τη σχέση τους ή να θάβουν πράγματα και καταστάσεις που πονάνε και να μην τα αγγίζουν, απλά "κουκουλώνουν" επιφανειακά το πρόβλημα αφήνοντας μελλοντικά αρνητικές συνέπειες στα παιδιά που καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ’ ότι ίσως δείχνουν. 

Μπορεί οι περισσότεροι να θεωρούν, ότι ιδανικές οικογένειες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, ωστόσο, οικογένειες λειτουργικές που διαθέτουν αγωνιστικό πνεύμα για τη ζωή, επιθυμία και δύναμη και σε αυτά εκπαιδεύουν και τα παιδιά τους. Σε αυτές τις οικογένειες υπάρχει φροντίδα, σεβασμός, μοίρασμα, κατανόηση, ευκαμψία, ξεκάθαρα μηνύματα και συναισθήματα. Αν ο καθένας από τους δύο γονείς διατηρήσει την προσωπική του ματιά, αλλά ταυτόχρονα δει και μέσα από τα μάτια του συντρόφου του χωρίς αυτό να αποτελεί απειλή γι’ αυτόν, αλλά εξέλιξη, τότε δημιουργείται ένας κοινός χώρος, ένα κοινό βλέμμα που δεν αναπτύσσεται σε βάρος της ατομικότητας, αλλά αντίθετα ευνοεί την ευημερία και την ωρίμανση όλων των μελών. 

Με τη συνεργασία της κας Μαρίας Τουλιάτου (ψυχολόγος - οικογενειακή θεραπεύτρια). 

Νινέττα Φαφούτη

www.imommy.gr