Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει από το παιδί σας, φράσεις όπως, "Δεν πηγαίνω για ύπνο", "Δεν θέλω να φάω το φαγητό μου", "Θέλω να πάμε σπίτι τώρα"… Ως αποτέλεσμα της άρνησης των γονέων να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των παιδιών, αυτά μπορεί να πεισμώσουν, να γίνουν ανυπάκουα, να θυμώσουν, να βάλουν τις φωνές ή ακόμη και να αρχίσουν να πετάνε πράγματα. Και τότε τι κάνουμε; Δεν είναι λίγες οι φορές που, ειδικά οι νέοι γονείς, αισθάνονται ανήμποροι να χειριστούν τις συναισθηματικές εκρήξεις των παιδιών τους και πολλές φορές η πρώτη αντίδραση είναι η τιμωρία. Ωστόσο, οι γονείς οφείλουν να προωθούν το διάλογο και να θέτουν όρια, τα οποία, εκτός των άλλων, δημιουργούν στο παιδί την αίσθηση της ασφάλειας.
1. Διατηρείστε την ψυχραιμία σας και απευθυνθείτε στο παιδί με ήρεμη και σταθερή φωνή. Το σημαντικό είναι το παιδί να καταλάβει πως η συμπεριφορά του δεν είναι αποδοτική και πως με φωνές και φασαρίες αποκλείεται να πετύχει αυτό που θέλει ή να πάρει αυτό που επιθυμεί. Βέβαια, ένα θυμωμένο παιδί δε μπορεί να ησυχάσει τη στιγμή που το θέλουμε εμείς. Η σωστή αντίδραση είναι ψυχραιμία και ήρεμη αδιαφορία στο πείσμα τους, ώστε να τους δείξουμε ποια είναι τα όρια και ποιες οι αποδεκτές συμπεριφορές.
2. Διατυπώστε την απαίτησή σας ουδέτερα. Αν το παιδί αρνείται να ανταποκριθεί σε κάποια υποχρέωσή του, καλό είναι να αποφύγετε να θέσετε διλήμματα ή ερωτήματα τύπου "Μπορείς να φτιάξεις την τσάντα σου;". Διατηρήστε τη φωνή σας σε ήρεμο τόνο και πείτε "Φτιάξε τώρα την τσάντα σου σε παρακαλώ". Επίσης, μη διαπραγματεύεστε μαζί του για πράγματα που έχετε αποφασίσει και μην υποχωρείτε. Μπορείτε να πείτε "Καταλαβαίνω ότι δεν έχεις όρεξη, αλλά τώρα είναι η ώρα να φτιάξεις την τσάντα σου". Ακόμη κι αν το παιδί κλαίει ή φωνάζει πρέπει να καταλάβει πως "τα κόλπα δεν πιάνουν στη μαμά".
3. Μάθετε το παιδί να εκφράζεται με λόγια, όχι να ξεσπάει με κλάματα και φωνές. Ενθαρρύνετε το παιδί να εκφράζει με λόγια αυτό που θέλει, όχι με φωνές. Είναι σημαντικό να προτρέπετε το μικρό σας να μιλάει για τα προβλήματά του και να μην χρησιμοποιεί ως όπλο τις φωνές και τα κλάματα. Θα χρειαστεί να δείξετε υπομονή και να του υπενθυμίζετε συχνά να διατηρεί τον αυτοέλεγχό του. Μην ξεχνάτε ότι τα μικρά παιδιά μαθαίνουν με την επανάληψη.
4. Θεσπίστε σαφείς κανόνες. Διαμορφώστε απλούς και κατανοητούς κανόνες, κοινούς για όλα τα μέλη της οικογένειας και μείνετε συνεπείς στην τήρησή τους. Αν αλλάζετε συχνά αποφάσεις, αυτό θα δημιουργήσει σύγχυση στο παιδί. Είναι, επίσης, σημαντικό οι γονείς να κρατούν την ίδια στάση και να έχουν κοινή τακτική στη συμπεριφορά τους, σαν μια ομάδα.
5. Δώστε στο παιδί να καταλάβει πως οι πράξεις του έχουν συνέπειες. Οι καλές πράξεις ανταμείβονται, οι κακές πράξεις τιμωρούνται. Πρέπει να έχει τον κατάλληλο τρόπο για να ζητήσει κάτι. Επιβραβεύστε τη θετική συμπεριφορά λεκτικά, αλλά και υλικά, ενώ, σε περιπτώσεις ανυπακοής δοκιμάστε την αρνητική ενίσχυση (π.χ. "δε θα σε πάω στο πάρκο εάν δεν συγυρίσεις το δωμάτιό σου"). Επίσης, όταν του αρνείστε κάτι, μην του πείτε ένα απλό "όχι" ή "μη". Φροντίστε να καταλάβει το λόγο για τον οποίο λέτε όχι.
6. Αποφύγετε τους χαρακτηρισμούς. Αν το μικρό σας ακούει ότι είναι "κακό παιδί", επειδή έκανε κάτι που δεν έπρεπε, κλονίζεται η αυτοεκτίμησή του. Προσέξτε τη διατύπωσή σας, ώστε να μην του περάσετε άθελά σας λάθος μηνύματα. Η πράξη του παιδιού ήταν κακή, όχι το ίδιο το παιδί. Κάντε σαφές πως δεν απορρίπτετε το ίδιο, αλλά τη συμπεριφορά του.
Αγγελική Σταθούρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου