Οι εξιδανικευμένες υπερβολικές προσδοκίες των γονιών!

Τα παιδιά αρκετές φορές απογοητεύουν τους γονείς τους, αλλά είναι κάτι που είναι αναπόφευκτο. Μήπως, όμως, είναι έτσι -τουλάχιστον εν μέρει- επειδή εμείς οι γονείς ζητάμε πολλά; Το να έχεις παιδιά είναι τεράστια ευτυχία, αλλά η ανατροφή των παιδιών δεν είναι πάντα στρωμένη με ροδοπέταλα. Όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο ή λένε ψέματα ή κάποιος άλλος προφανώς μεγαλώνει τα παιδιά τους… 

Δεν λέω κάτι καινούριο ή κάτι που δεν ξέρετε ήδη. Τα παιδιά πολλές φορές κάνουν πράγματα που μας ενοχλούν, πράγματα που "δεν τους έχεις τα έχεις μάθει εσύ και που στο καλό τα έμαθε;", πράγματα που "δεν περίμενες ότι θα κάνει το δικό σου παιδί". 

Τα παιδιά κάνουν ζημιές, λένε ψέματα, κάνουν πονηριές, δε σε ακούνε και ξέρουν πότε κι τι να κάνουν για να σε βγάλουν από τα ρούχα σου. Όμως και ο γονείς με τη σειρά μας οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι και εμείς κάνουμε πράγματα που είναι εξίσου ενοχλητικά. 

Ενώ ελπίζουμε και προσπαθούμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας με τέτοιο τρόπο, ώστε να ζήσουν μια καλύτερη ζωή από εμάς και να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, πολύ συχνά το παρατραβάμε με τις υπερβολικές μας εξιδανικευμένες προσδοκίες: 

Τα παιδιά πρέπει να έχουν καλή επίδοση στο σχολείο και στις εξωσχολικές δραστηριότητες 

Ναι, κακά τα ψέματα, όλοι θέλουμε για το παιδί μας το καλύτερο. Δυστυχώς όμως, δε γίνεται όλοι να είναι μικροί Αϊνστάιν, ή μικροί Τζόρνταν, Μέσι, Μότσαρτ, κ.λπ. Κάποια παιδιά παίρνουν εύκολα τα γράμματα, κάποια όχι, κάποια έχουν κλίση στη μουσική, κάποια πάλι όχι. Κάποια παιδιά είναι γεννημένοι αθλητές, ενώ άλλα δεν το έχουν καθόλου με τα σπορ. Δεν πρέπει να πιέζεις το παιδί σου να γίνει καλός μαθητής μόνο και μόνο επειδή ήσουν αριστούχος. Ούτε να παίξει σώνει και ντε ποδόσφαιρο, επειδή εσύ ήσουν παικταράς επί εποχής Βαμβακούλα, αλλά δε σ’ άφησε η μαμά σου να κάνεις καριέρα επειδή σε ήθελε σπουδαγμένο και το ‘χεις κρυφό απωθημένο…

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να είναι πιο προσεχτικά 

Ναι, είναι ψυχοφθόρο, όταν τα παιδιά πέφτουν και χτυπάνε ή κάνουν ζημιές. Όχι μόνο εξαιτίας του αποτελέσματος, αλλά και εξαιτίας της συναισθηματικής έντασης που συνεπάγεται η διαδικασία: άγχος, φόβος για το χειρότερο, ανακούφιση, ξέσπασμα για μη επανάληψη του συμβάντος. Από ένα σπασμένο πιάτο, μέχρι το χτύπημα της πόρτας του αυτοκινήτου, ή και ακόμα πιο σοβαρά πράγματα όπως ένα ατύχημα στην παιδική χαρά. Το να τα περιορίσεις δεν είναι η λύση. Ούτε το να γίνεις υπερπροστατευτικός. Τα παιδιά είναι παιδιά και είναι στη φύση τους να κάνουν σκανταλιές, ζημιές και να είναι επιρρεπή σε ατυχήματα. Αποδέξου το. Μήπως εσύ ήσουν άγιος;

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να μιλούν όμορφα, ήρεμα και να μη βρίζουν 

Ναι, κανένας δε θέλει ένα παιδί που μιλάει σαν νταλικέρης. Αλλά έχε υπόψη σου, ότι το πώς φέρεται και αντιμετωπίζει καθημερινά ο ένας γονιός τον άλλο, το τι "γλώσσα" χρησιμοποιεί, αν ασκεί κριτική ή "μειώνει" τον άλλο μπροστά στο παιδί του, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το τι είδους άνθρωπος θα γίνει το παιδί όταν μεγαλώσει. Τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από όσο νομίζουμε. Την επόμενη φορά που θα έχεις κάποια διαφωνία με τη σύζυγο σου, ξανασκέψου το…

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν συγχωρούν πάντα και τα πάντα 

Ναι, είναι πολύ σημαντικό να μάθεις στο παιδί σου την έννοια της συγχώρεσης. Από την άλλη, δεν γίνεται τα παιδιά όταν απογοητεύονται από κάποιον, ή στενοχωριούνται έντονα με κάτι, εσύ να περιμένεις κάθε φορά έτσι απλά να συγχωρέσουν. Όπως αυτό δεν συμβαίνει και με σένα. Δεν συγχωρείς τα πάντα. Έχεις κάποια όρια. Και στην πραγματικότητα μπορεί να συγχωρείς, αλλά δεν ξεχνάς…

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν κάνουν αυτό που τους λες, όχι αυτό που κάνεις 

Ναι, τα παιδιά πρέπει να μάθουν να σέβονται τους γονείς τους. Άλλο όμως ο σεβασμός και άλλο η τυφλή υπακοή. Τα παιδιά δεν είναι ρομπότ. Στο τέλος της ημέρας, τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερο από αυτά που κάνουμε, παρά από αυτά που λέμε. Οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τα λόγια όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών. Και το πιο βασικό: τα παιδιά μιμούνται αυτό που βλέπουν…

www.superdad.gr