Είναι καρπός ιερός και αναφέρεται σε όλες τις κυρίαρχες θρησκείες. Tο ρόδι συμβολίζει τις ευλογίες του Θεού και την ανάσταση για τους ορθόδοξους χριστιανούς, είναι ένα από τα τρία ευλογημένα φρούτα (μαζί το ροδάκινο και το κεδρόμηλο) του Βουδισμού, ενώ ο Μωάμεθ σε ένα απόσπασμα από το Κοράνι προτρέπει τους πιστούς του λέγοντας "Φάτε ρόδια γιατί καθαρίζουν τον οργανισμό και την ψυχή από τη ζήλια και το μίσος". Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το έθαβαν μαζί με τους νεκρούς τους, ενώ χρησιμοποιήθηκε ως διακοσμητικό στοιχείο στον ναό του Σολομώντα και στους μανδύες των ιερέων και αναφέρεται στο Άσμα Ασμάτων στην Παλαιά Διαθήκη. Το "Μήλο της Καρχηδόνας" κατά τους Ρωμαίους ή Punica Granatum, όπως είναι η βοτανική ονομασία του ροδιού είναι ένα από τα πρώτα φρούτα που καλλιεργήθηκαν συστηματικά στον κόσμο.
"Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι εορτάζει
αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπάει με φως καταμεσής του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα
που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας
την πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια - πέστε μου είναι η τρελή ροδιά που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;" (Οδυσσέας Ελύτης, "Η τρελή ροδιά").
Εξυμνείται σε αιγυπτιακούς παπύρους, αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, έχει κυρίαρχο ρόλο στην ελληνική μυθολογία και εμφανίζεται από τη ρωμαϊκή ιστορία μέχρι το Κοράνι και το βαβυλωνιακό Ταλμούδ. Μια ματιά στους συμβολισμούς και τις παραδόσεις της υφηλίου αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχει ένα κοινό που το αντικρίζουμε αυτές τις μέρες -ώριμο- να βαραίνει τα κλαδιά στους κήπους. Το ρόδι με τους ρουμπινί σπόρους είναι έτοιμο να ανοιχτεί και να μας χαρίσει τη μοναδική του γεύση. Πρόκειται για ένα φρούτο που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ως σύμβολο παρά ως τροφή. Ένα φρούτο... πολυπολιτισμικό.
Η ροδιά θεωρείται το παλαιότερο καλλιεργούμενο καρποφόρο δέντρο. Είναι ενδημικό της περιοχής μεταξύ του Ιράν και της βορινής Ινδίας και έχει καλλιεργηθεί από τα αρχαία χρόνια σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου μέχρι την Ινδία, όπου καλλιεργείται ακόμα και σήμερα σε μεγάλες ποσότητες. Οι Φοίνικες και οι Αραβες έμποροι τη σύστησαν σε όλο τον αρχαίο κόσμο.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη και τη μετέφερε στον Κάτω Κόσμο. Ο μύθος ήθελε όποιον έτρωγε ή έπινε κάτι στον Αδη να μην μπορεί να επιστρέψει. Της πρόσφερε, λοιπόν, ένα ρόδι από το οποίο η Περσεφόνη έφαγε λίγα μόνο σπόρια. Αυτό την καταδίκασε να περνά το μισό χρόνο του έτους με τον Πλούτωνα (χειμώνας) και τον άλλο μισό με τους ζωντανούς στον Επάνω Κόσμο (καλοκαίρι). Ηταν η εξήγηση των ανθρώπων για τις εποχές, αφού πίστευαν ότι η θεά Δήμητρα, η μητέρα της Περσεφόνης, θρηνούσε για την απουσία της και γι' αυτό τίποτα δεν ευδοκιμούσε στη γη.
Στην ελληνική μυθολογία αλλά και μετέπειτα στη λαογραφία, η ροδιά κατέχει περίοπτη θέση. Συμβολίζει τη γονιμότητα και την αφθονία. Από τους ελληνιστικούς χρόνους μέχρι σήμερα το έθιμο επιτάσσει να σπάμε ρόδι στο κατώφλι της εισόδου μας την Πρωτοχρονιά ή στα σπίτια των νεόνυμφων. Μάλιστα, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας εξακολουθούν να αναμιγνύουν σπόρους ροδιού με όποιον σπόρο θα ρίξουν την πρώτη μέρα της σποράς.
Αφθονία αγαθών λοιπόν, σύμφωνα με την παράδοση. Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε δεν χάνουμε τίποτα να τα δοκιμάσουμε όλα. Το κακό είναι ότι δεν ξέρουμε κατά πού πέφτει το κατώφλι της χώρας...
Εξυμνείται σε αιγυπτιακούς παπύρους, αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, έχει κυρίαρχο ρόλο στην ελληνική μυθολογία και εμφανίζεται από τη ρωμαϊκή ιστορία μέχρι το Κοράνι και το βαβυλωνιακό Ταλμούδ. Μια ματιά στους συμβολισμούς και τις παραδόσεις της υφηλίου αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι υπάρχει ένα κοινό που το αντικρίζουμε αυτές τις μέρες -ώριμο- να βαραίνει τα κλαδιά στους κήπους. Το ρόδι με τους ρουμπινί σπόρους είναι έτοιμο να ανοιχτεί και να μας χαρίσει τη μοναδική του γεύση. Πρόκειται για ένα φρούτο που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ως σύμβολο παρά ως τροφή. Ένα φρούτο... πολυπολιτισμικό.
Η ροδιά θεωρείται το παλαιότερο καλλιεργούμενο καρποφόρο δέντρο. Είναι ενδημικό της περιοχής μεταξύ του Ιράν και της βορινής Ινδίας και έχει καλλιεργηθεί από τα αρχαία χρόνια σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου μέχρι την Ινδία, όπου καλλιεργείται ακόμα και σήμερα σε μεγάλες ποσότητες. Οι Φοίνικες και οι Αραβες έμποροι τη σύστησαν σε όλο τον αρχαίο κόσμο.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο Πλούτωνας απήγαγε την Περσεφόνη και τη μετέφερε στον Κάτω Κόσμο. Ο μύθος ήθελε όποιον έτρωγε ή έπινε κάτι στον Αδη να μην μπορεί να επιστρέψει. Της πρόσφερε, λοιπόν, ένα ρόδι από το οποίο η Περσεφόνη έφαγε λίγα μόνο σπόρια. Αυτό την καταδίκασε να περνά το μισό χρόνο του έτους με τον Πλούτωνα (χειμώνας) και τον άλλο μισό με τους ζωντανούς στον Επάνω Κόσμο (καλοκαίρι). Ηταν η εξήγηση των ανθρώπων για τις εποχές, αφού πίστευαν ότι η θεά Δήμητρα, η μητέρα της Περσεφόνης, θρηνούσε για την απουσία της και γι' αυτό τίποτα δεν ευδοκιμούσε στη γη.
Στην ελληνική μυθολογία αλλά και μετέπειτα στη λαογραφία, η ροδιά κατέχει περίοπτη θέση. Συμβολίζει τη γονιμότητα και την αφθονία. Από τους ελληνιστικούς χρόνους μέχρι σήμερα το έθιμο επιτάσσει να σπάμε ρόδι στο κατώφλι της εισόδου μας την Πρωτοχρονιά ή στα σπίτια των νεόνυμφων. Μάλιστα, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας εξακολουθούν να αναμιγνύουν σπόρους ροδιού με όποιον σπόρο θα ρίξουν την πρώτη μέρα της σποράς.
Αφθονία αγαθών λοιπόν, σύμφωνα με την παράδοση. Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε δεν χάνουμε τίποτα να τα δοκιμάσουμε όλα. Το κακό είναι ότι δεν ξέρουμε κατά πού πέφτει το κατώφλι της χώρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου