Πώς πρέπει να φερθείτε, όταν αρνείται να πάει στον παιδικό σταθμό;

Τα περισσότερα παιδιά ξεκινώντας τον παιδικό σταθμό περνούν μια περίοδο προσαρμογής, κατά την οποία αρνούνται να αποχωριστούν τους γονείς, ζητούν να μείνουν στο σπίτι, ξεκινούν με κλάμα την ημέρα τους και γκρινιάζουν κατά τη διάρκεια της πρωινής προετοιμασίας. 

Το πώς θα χειριστούν οι γονείς την κατάσταση εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: τον χαρακτήρα του παιδιού, αλλά και του γονέα, τη σχέση του με το παιδί, τους κανόνες του σχολείου, αλλά και τη συμβολή της παιδαγωγού. Σε γενικές γραμμές, ένα παιδί που είναι ήδη προετοιμασμένο από τους γονείς του από πριν, δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα. Αν και πάλι, όμως, παρουσιάσει άρνηση και γκρινιάζει λέγοντας ότι δεν θέλει να πάει στον παιδικό σταθμό, καλό είναι να βοηθήσουμε την προσαρμογή του με τους εξής τρόπους:

• Από τη στιγμή που αποφασίζουμε ότι για τον οποιοδήποτε λόγο το παιδί μας πρέπει να πάει στον παιδικό σταθμό, δεν διαπραγματευόμαστε μαζί του γιατί απλά κάνουμε τα πράγματα χειρότερα.
• Του εξηγούμε πως όπως η μαμά και ο μπαμπάς πρέπει να πάνε στη δουλειά, έτσι και αυτό πρέπει να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό του για να παίζει με τους φίλους του.
• Το διαβεβαιώνουμε ότι σε λίγες ώρες θα είμαστε πάλι μαζί.
• Του ζητάμε να μας ετοιμάσει κάτι για να μας το χαρίσει αργότερα που θα έρθουμε να το πάρουμε.
• Στα πιο μικρά παιδιά αφήνουμε να παίρνουν μαζί κάποιο αγαπημένο τους αντικείμενο, κουκλάκι, μαξιλαράκι, οτιδήποτε!
• Επίσης, στα πιο μικρά παιδιά αυξάνουμε σταδιακά τον χρόνο παραμονής τους στον σταθμό μέχρι να καταφέρουν να ενταχθούν στο πλήρες πρόγραμμα.
• Για τα πιο αυτόνομα παιδιά ένα φιλί στη πόρτα, λίγα δάκρυα για 1 - 2 ημέρες και αυτό είναι όλο!

Στην περίπτωση, όμως, που η άρνηση ξεκινά αρκετό καιρό μετά την περίοδο προσαρμογής ή την έναρξη του παιδικού σταθμού, καλό θα είναι να αναζητήσουμε τα αίτια. Πριν βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τον παιδικό σταθμό, πρώτα ας δούμε θέματα και καταστάσεις ενδοοικογενειακά. Υπήρξαν αλλαγές στο οικογενειακό περιβάλλον; Υπήρξαν αγχογόνες καταστάσεις που μας επηρέασαν σε μικρό ή μεγάλο βαθμό; Μήπως έγιναν έντονες συζητήσεις, τις οποίες θεωρήσαμε ότι δεν αντιλήφθηκε το παιδί; 

Αν όλο αυτό το διάστημα επικράτησε γαλήνη στην οικογένεια και τίποτε δεν διατάραξε τους συνήθεις οικογενειακούς ρυθμούς, τότε ας προσπαθήσουμε να μιλήσουμε με το παιδί για το πώς περνά στον παιδικό σταθμό: να το ρωτήσουμε για τις δασκάλες του, για τους φίλους του, για τα παιχνίδια που παίζουν. Καλό θα ήταν επίσης να συζητήσουμε και να διασταυρώσουμε τα λεγόμενά του και με τις δασκάλες του και με άλλες μητέρες.

Τις περισσότερες φορές τα παιδιά περνούν τέτοιες περιόδους άρνησης και κάποια μάλιστα με ειλικρίνεια δηλώνουν ότι βαριούνται ή έχουν κουραστεί, σύντομα όμως επανέρχονται, ιδίως αν τους δείξουμε, ότι ναι, κατανοούμε ότι δυσκολεύονται, όμως πρέπει να πάνε στον παιδικό τους σταθμό όπως πάνε όλα τα άλλα παιδάκια.

Υπάρχουν, όμως, και οι φορές εκείνες που τα παιδιά δικαιολογημένα παρουσιάζουν τη συγκεκριμένη συμπεριφορά και δεν πρέπει να τα αγνοήσουμε. Θα πρέπει τότε να αναζητήσουμε την αιτία ή στον παιδικό σταθμό ή στην ίδια μας την οικογένεια. Αν η συζήτηση που θα κάνουμε με το παιδί μας δεν βοηθήσει, τότε καλό θα είναι να ζητήσουμε τη βοήθεια κάποιου ειδικού.

Κλεονίκη Βλασσοπούλου, Ειδική Παιδαγωγός

Μαρία Παπαδημητρίου, Λογοπεδικός

Πρότυπο θεραπευτικό κέντρο Ευχέρεια

www.efheria.gr