Θεωρείται φυσιολογικό ένα παιδί που παίζει μόνο του στον παιδικό σταθμό;

Ένα από τα κυριότερα οφέλη της ένταξης ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό είναι η κοινωνικοποίησή του. Το παιδί αφήνει το ασφαλές πλαίσιο της οικογένειάς του και μπαίνει για πρώτη φορά στο μικρόκοσμο του σχολείου του. Εκεί θα δημιουργήσει τις πρώτες του σχέσεις έξω από την οικογενειακή δομή. 

Στην αρχή η προσαρμογή θα είναι δύσκολη. Θα κλαίει, θα ζητάει τη μητέρα του, θα αποφεύγει τα άλλα παιδάκια, θα παραμένει προσκολλημένο στη δασκάλα, η οποία για ένα διάστημα θα αποτελεί το πιο κοντινό μητρικό υποκατάστατο. Όταν εκείνη το παροτρύνει να παίξει με τα άλλα παιδάκια ίσως διστάζει, τα αποφεύγει, ίσως προτιμά να τα παρατηρεί από πιο μακριά και να παίζει μόνο του. Σιγά - σιγά όμως τα πλησιάζει ή αφήνει να το προσεγγίσουν εκείνα και σύντομα οι πρώτες φιλίες δημιουργούνται.

Όταν, όμως, δούμε ότι ενώ πλέον το στάδιο της προσαρμογής ενός παιδιού στον παιδικό σταθμό έχει περάσει, εκείνο εξακολουθεί να προτιμά το μοναχικό παιχνίδι παρά τις προσπάθειες της δασκάλας του να το εντάξει στις ομάδες των συμμαθητών του ή τις προσπάθειες των άλλων παιδιών να το προσεγγίσουν και να παίξουν εκείνα μαζί του, ίσως θα πρέπει να συζητήσουμε το θέμα με τους γονείς.

Το "μοναχικό" παιχνίδι ως στάδιο στην εξέλιξη του παιχνιδιού συναντάται σε πολύ μικρά παιδιά ηλικίας 2 ετών περίπου, που ακόμα δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί και αρκούνται να παίζουν μόνα τους με όποιο παιχνίδι έχουν μπροστά τους. Συναντάται, όμως, και σε περιπτώσεις παιδιών με ψυχολογικά, ψυχοσυναισθηματικά, αναπτυξιακά ή άλλα προβλήματα.

Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτου ηλικίας, έχουν την ανάγκη που και που να παίζουν ανά διαστήματα και μόνα τους, όπως και εμείς οι μεγάλοι έχουμε την ανάγκη να μένουμε μόνοι μας παρέα με το βιβλίο ή το περιοδικό μας.

Όταν, όμως, παρατηρούμε την κατάσταση αυτή να μονιμοποιείται, σίγουρα θα πρέπει να ανησυχήσουμε, όχι μόνο γιατί το παιχνίδι στη σωστή του μορφή θεωρείται μια δραστηριότητα ιδιαίτερα ευχάριστη για τα βρέφη και τα παιδιά, αλλά και απόλυτα απαραίτητη για την ψυχοπνευματική τους εξέλιξη και κοινωνικοποίηση.

Καλό είναι, λοιπόν, να συζητήσουμε με κάποιον ειδικό για να βρούμε τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς. 

Κλεονίκη Βλασσοπούλου, Ειδική Παιδαγωγός 
Μαρία Παπαδημητρίου, Λογοπεδικός

Πρότυπο θεραπευτικό κέντρο Ευχέρεια

www.efheria.gr