Πολλές φορές τα παιδιά αντιδρούν στην ιδέα του παιδικού σταθμού καθώς καλούνται να αφήσουν το οικείο και προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού, όπου έχουν την κεντρική θέση, και να πάνε σε ένα άλλο περιβάλλον, άγνωστο, όπου υπάρχουν και άλλα παιδιά και όλα αντιμετωπίζονται ισότιμα.
Μπορεί να αντιδράσουν με κλάμα, με παράπονα ότι δε νιώθουν καλά ή ότι είναι άρρωστα, με παλινδρόμηση σε προηγούμενα, ήδη κεκτημένα, στάδια (π.χ. ενούρηση). Τέτοιες αντιδράσεις είναι πιθανό να παρουσιαστούν και πάλι μετά από Σαββατοκύριακο ή διακοπές μεγάλης διάρκειας, και ενώ το παιδί μας είχε δώσει την εντύπωση ότι είχε προσαρμοστεί.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι συμπεριφορές αυτές αποτελούν μια φυσιολογική αντίδραση του παιδιού στην αλλαγή. Μπορεί με αυτόν τον τρόπο να δοκιμάζουν τα όρια τα δικά τους και των γονέων τους, ή ακόμη και να διαισθάνονται τη δυσκολία των γονέων να τα αποχωριστούν.
Όπως και να 'χει, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι συμπεριφορές που μπορούν να αντιμετωπιστούν και να μετριαστούν με την πάροδο του χρόνου. Αρκεί οι γονείς να ανταποκριθούν με ενδιαφέρον και τρυφερότητα, να είναι διαθέσιμοι να ακούσουν τα συναισθήματα του παιδιού, χωρίς να το πιέζουν να μη νιώθει έτσι, και να είναι σταθεροί στη συμπεριφορά τους.
Μπορούν με ήρεμη φωνή και απλά λόγια να του εξηγήσουν τους λόγους, για τους οποίους πρέπει να πηγαίνει στο σταθμό και να παραμείνουν σταθεροί σε αυτό. Παράλληλα, είναι σημαντικό να έχουν καλή συνεργασία με τη δασκάλα του παιδιού. Είναι πιθανόν το παιδί να αντιδρά έτσι στο σπίτι ή μπροστά στους γονείς, αλλά στον σταθμό να έχει καλή προσαρμογή.
Μπορεί, όμως, οι αντιδράσεις αυτές να συνδέονται και με αντικειμενική δυσκολία του παιδιού στον παιδικό σταθμό, και να χρειαστεί να συζητηθούν τρόποι που θα το εντάξουν καλύτερα στο περιβάλλον.
Τρυφερότητα, κατανόηση, ακρόαση, ηρεμία, σταθερότητα, διάθεση ποιοτικού χρόνου, εμπιστοσύνη είναι μερικά μόνο από τα στοιχεί που χρειάζονται οι γονείς για να συνοδεύσουν τα παιδιά τους σε αυτό το καινούριο, δύσκολο, αλλά και τόσο γοητευτικό μεταβατικό στάδιο.
Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε αλλαγή, ευχάριστη ή δυσάρεστη, αντιστοιχεί σε απώλεια, αποχωρισμό από την παλιά γνώριμη κατάσταση και αποδοχή μιας καινούριας. Οπότε, αναμενόμενο είναι μικροί και μεγάλοι να χρειάζονται το χρόνο τους για να προσαρμοστούν σε αυτή.
Πότε θα πρέπει να καταφύγουμε σε κάποιον ειδικό;
Αν οι γονείς νιώθουν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την ανησυχία τους, δυσκολεύονται να διαχειριστούν την αλλαγή και τα συναισθήματά τους, ίσως είναι χρήσιμο να μιλήσουν με κάποιον ειδικό, ώστε να βοηθηθούν να κατανοήσουν τους λόγους, που τους εμποδίζουν να ζήσουν αυτή την περίοδο με τη χαρά που τους αντιστοιχεί.
Επίσης, σε περιπτώσεις, που οι αντιδράσεις του παιδιού και η άρνησή του να πάει στον παιδικό σταθμό παρατείνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα, και αφού έχουν συζητήσει και με το εξειδικευμένο προσωπικό που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα του παιδιού, ίσως είναι καλό να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό, ώστε να βοηθηθούν να διερευνήσουν και να κατανοήσουν τους λόγους στους οποίους οφείλονται αυτές οι αντιδράσεις και να στηρίξουν το παιδί.
Προϋπόθεση είναι να κατανοήσουν οι γονείς ότι το να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό, δεν είναι ένδειξη αδυναμίας ή αποτυχίας. Αντίθετα, είναι ένδειξη θέλησης και επιθυμίας να φροντίσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου