Σε έναν τέλειο (για τους μεγάλους) κόσμο, οι γονείς φτιάχνουν ένα σύστημα δίκαιων κανόνων και τα παιδιά τους ακολουθούν πρόθυμα. Σε έναν πραγματικό (για όλους) κόσμο, οι γονείς βάζουν τα δυνατά τους για να τηρηθούν τουλάχιστον οι βασικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς και ασφάλειας και τα παιδιά λίγο - πολύ ανταποκρίνονται στους περισσότερους. Στον ατελή υπαρκτό μας κόσμο, υπάρχουν όμως και οι περιπτώσεις, που "αρχηγός" του σπιτιού και της οικογένειας είναι το παιδί -εκείνο βάζει τους κανόνες, εκείνο παίρνει τις αποφάσεις, εκείνο ορίζει τι θα γίνει και τι όχι.
Τα παιδιά ποτέ δεν φταίνε για τα λάθη τους. Έχουν την τάση να καταλαμβάνουν τον χώρο που τους δίνεται, να διεκδικούν όσο το δυνατόν περισσότερα δικαιώματα και να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα "ναι" -και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Τα όρια είναι όμως απαραίτητα, για να μεγαλώσει ένα παιδί ισορροπημένα.
Μήπως το παιδί σας, σας "έχει πάρει τον αέρα";
Σας προσβάλει
Ένα παιδί θα πει "είσαι κακή μαμά!" -και εκείνη τη στιγμή θα το εννοεί- εκατοντάδες φορές στη ζωή του. Δεν αναφερόμαστε σε τέτοιου τύπου εξάρσεις συναισθηματισμού και απογοήτευσης, όμως. Οι προσβολές για τις οποίες κάνουμε λόγο, είναι άλλης κατηγορίας. Είναι οι προσβολές εκείνες που δείχνουν ότι το παιδί έχει θεωρήσει ότι η μαμά και ο μπαμπάς του είναι στις υπηρεσίες του κι ότι, αν κάτι δεν γίνει με τον τρόπο που το θέλει ή την ώρα που επιθυμεί, τότε δικαιούται να μιλήσει με τον χειρότερο τρόπο. Σίγουρα θα σας έχει τύχει να παρακολουθήσετε με αμηχανία μια σκηνή στα μαγαζιά, σε εστιατόρια, σε παραλίες ή στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου, όπου ένα παιδάκι βρίζει, χτυπάει και πετάει πράγματα στη μαμά του, επειδή εκείνη δεν του πήρε το παιχνίδι που ήθελε ή επειδή του ανακοίνωσε ότι είναι ώρα να επιστρέψουν σπίτι. Αν οι ίδιοι είστε πρωταγωνιστές τέτοιου είδους σκηνών τακτικά, τότε ίσως δεν έχει αναπτυχθεί η σωστή δυναμική στις σχέσεις της οικογένειάς σας.
Σας αμφισβητεί διαρκώς
Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν, προσπαθούν τα εξερευνήσουν ποια είναι τα όριά τους. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, είναι απόλυτα λογικό να έχουν την τάση να απομυθοποιήσουν τη μαμά και τον μπαμπά και να αμφισβητήσουν την "κυριαρχία" τους. Δεν υπάρχει, λοιπόν, παιδί που να ακούει πάντα τους γονείς του και να τηρεί ευλαβικά κάθε κανόνα τους. Αν, ωστόσο, το παιδί σας αρνείται σχεδόν πάντα να συμμορφωθεί στους κανόνες που θέτετε και απαξιώνει διαρκώς τις οδηγίες σας, τότε υπάρχει κάποιο δομικό πρόβλημα στη σχέση σας.
Περνάει πάντα το δικό του
Τα "όχι" δεν αρέσουν σε κανέναν -πόσο μάλλον στα παιδιά. Μήπως, όμως, το παιδί σας αρνείται συστηματικά να δεχτεί αρνητικές απαντήσεις; Αν κάθε φορά που ανακοινώνετε ότι ήρθε η ώρα να φύγετε από ένα μέρος στο οποίο διασκεδάζει ή που αρνείστε να του δώσετε αυτό που επιθυμεί, κλαίει γοερά, φωνάζει και χτυπιέται πετυχαίνοντας να σας αλλάξει γνώμη, τότε ίσως πρέπει να επανεξετάσετε τις μεθόδους σας. Η σταθερότητα από την πλευρά των γονιών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη διαμόρφωση ενός ευγενικού και ισορροπημένου χαρακτήρα. Τι είδους ενήλικας θα γίνει ένα παιδί που μαθαίνει ότι μπορεί να έχει ό,τι θέλει, αν φωνάξει ή κλάψει;
Μεταβιβάζει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του σε σας
Όπως και σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, έτσι κι εδώ, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στο γονιό. Δεν είναι λίγοι οι γονείς -και ειδικά οι μαμάδες- που εξαιτίας της υπερβολικής τους αγάπης, χάνουν το μέτρο στο ζήτημα της φροντίδας. Εννοείται πώς η μαμά και ο μπαμπάς είναι πάντοτε εκεί για να φροντίσουν να μην λείψει τίποτα στα παιδιά τους. Για να εξελιχθεί όμως ένα παιδί σε έναν υπεύθυνο και ώριμο άνθρωπο, πρέπει να αναλαμβάνει κάποιες, έστω και μικρές ή ασήμαντες, ευθύνες. Αν η μαμά τρέχει διαρκώς πίσω απ' το παιδί της, διορθώνοντας τα λάθη του γι' αυτό και απαλλάσσοντάς το από κάθε τύπου υποχρέωση, τότε αργά ή γρήγορα το παιδί θα μάθει ότι η ζωή δεν περιλαμβάνει καθόλου υποχρεώσεις.
Τι μπορείτε να κάνετε
1. Δώστε στα παιδιά ό,τι χρειάζονται, όχι ό,τι θέλουν. Εννοείται ότι που και που θα κάνετε κάποιο δώρο στο παιδί για να το δείτε χαρούμενο. Το να του αγοράζετε ή να του δίνετε ό,τι σας ζητάει κάθε φορά, όμως, θα δημιουργήσει μια ανθυγιεινή αντίληψη των δικαιωμάτων και των ορίων του.
2. Βάλτε τέλος στις προσβολές. Κατ’ αρχάς, φροντίστε να είναι η δική σας συμπεριφορά υποδειγματική -αν εσείς οι ίδιοι έχετε τη συνήθεια να μιλάτε άσχημα ή με αγένεια εντός κι εκτός οικογένειας, τότε προφανώς το παιδί θα ακολουθήσει το παράδειγμά σας. Συζητήστε σοβαρά μαζί του, όταν το κλίμα θα είναι ήρεμο, και ξεκαθαρίστε ότι δεν θα δεχτείτε ξανά αυτή τη συμπεριφορά. Εξηγήστε του, ότι το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, αλλά γενικό.
3. Αναθέστε του ευθύνες. Μάθετε στο παιδί να ντύνεται μόνο του και να μαζεύει τα παιχνίδια του. Αφήστε το να πάει στο σχολείο αδιάβαστο αντί να γράψετε εσείς την εργασία του και απαιτήστε να ζητήσει το ίδιο συγγνώμη από το παιδάκι στο οποίο μίλησε άσχημα στην παιδική χαρά. Είναι ο μόνος τρόπος να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται ώριμα (τηρουμένων των αναλογιών, εννοείται!) και να βρίσκουν τα ίδια λύσεις για τα προβλήματά τους.
4. Μην φοβάστε να γίνετε δυσάρεστοι. Το να είναι κανείς καλός γονιός σημαίνει ότι θα γίνει και δυσάρεστος. Προσπαθήστε να μην παραδίνεστε στα διαρκή "θέλω" και τα κλάματα -μόνο έτσι θα καταφέρετε να διδάξετε στα παιδιά σας ότι η άσχημη συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή.
Φοίβη Γλύστρα
www.mama365.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου