Πολύ συχνά συζητώντας με νέους γονείς διδύμων, έρχεται στο τραπέζι το θέμα του βραδινού ύπνου των δίδυμων μωρών. Πώς κοιμίζουμε δύο μωρά μαζί και με ποιον τρόπο, αλλά και πότε επιτυγχάνεται τελικά ο πολυπόθητος ύπνος χωρίς διακοπές για πιπίλα, γάλα, αγκαλιά και βόλτα πάνω - κάτω στο σπίτι;
Όπως θα έχετε σίγουρα διαβάσει, οι θεωρίες για το πώς μπορούμε να μάθουμε τα μωρά -είτε πρόκειται για ένα είτε για περισσότερα- να κοιμούνται εύκολα και γρήγορα στο κρεβάτι τους και χωρίς τη συνεχή παρουσία του γονέα εκεί είναι πολλές. Είμαι σίγουρη ότι για να υπάρχουν οι μέθοδοι αυτές είναι δοκιμασμένες και έχουν πετύχει. Αυτό όμως στο οποίο καταλήγω προσωπικά από τη δική μου εμπειρία, είναι ότι για να ακολουθήσεις μια μέθοδο πρέπει να σου ταιριάζει και να μπορείς να την υποστηρίξεις σαν άνθρωπος. Και τι εννοώ με αυτό;
Οι θεωρίες είναι διαφορετικές γιατί δημιουργήθηκαν από διαφορετικούς ανθρώπους. Όταν μια μαμά λέει πώς πρέπει να βάζεις το μωρό στο κρεβάτι του με τη γνωστή διαδικασία (βλ. μπάνιο, γάλα, φιλάκι και καληνύχτα), να αποχωρείς από το δωμάτιο ακόμη και αν το μωρό κλαίει με λυγμούς, και να μην επιστρέφεις μέχρι το μωρό να κοιμηθεί από το κλάμα, σημαίνει πώς αυτή η μαμά σαν άνθρωπος μπορεί να αντέξει αυτή την κατά κάποιο τρόπο δυσάρεστη εμπειρία, με στόχο πολύ γρήγορα το μωρό να κατανοήσει τη διαδικασία και να μάθει να κοιμάται εύκολα.
Ενδεχομένως αυτή η μαμά να γίνει νευρική και να χάσει την υπομονή της, αν αποδεχτεί ότι για να μάθει το μωρό της να κοιμάται, πρέπει να περνάει κάθε βράδυ μια ώρα μέσα στο δωμάτιό του. Αντιθέτως, μια μαμά που ταράζεται αμέσως μόλις ακούσει το μωρό της να κλαίει και αμέσως νοιώθει την ανάγκη να το αγκαλιάσει, προτιμά με την παρουσία της στο δωμάτιο, με την αγκαλιά και με νανουρίσματα να το κοιμίζει κάθε βράδυ μέχρι να μεγαλώσει λίγο και να γίνει πιο εύκολο. Για μια τέτοια μαμά, η πρώτη μέθοδος δεν θα έχει πιθανόν κανένα αποτέλεσμα, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να την υποστηρίξει.
Επίσης, το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τους δικούς του ρυθμούς, που πρέπει και εμείς να σεβαστούμε και να ακολουθήσουμε. Τα δίδυμα αγόρια μου για παράδειγμα, έμαθαν να κοιμούνται εύκολα και όλο το βράδυ από τριών μηνών. Δεν θυμάμαι να ακλουθήσαμε κάποια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία, τηρήσαμε όμως ένα κοινό πρόγραμμα ύπνου και για τα δύο μωρά. Όταν κάποιο από τα μωρά έκλαιγε και δεν μπορούσε να κοιμηθεί, καθόμασταν λίγο κοντά του ή το παίρναμε αγκαλιά και μετά από λίγο, πριν ακόμη το πάρει ο ύπνος, το βάζαμε πάλι στο κρεβάτι του. Και έτσι με την παρουσία μας μέσα στον χώρο, αλλά με την τυπικότητα της διαδικασίας, έμαθαν να κοιμούνται.
Ο μικρότερος γιος μου αντιθέτως -αν και αγαπάει πολύ τον ύπνο-, ξυπνούσε μέχρι έξι μηνών για γάλα (και δεν τον ξεγελούσες με τίποτα!) και μέχρι τα δυόμισι ήθελε να τον βάζω εγώ στο κρεβάτι και να κάθομαι δίπλα του για πέντε- δέκα λεπτά μέχρι να τον πάρει ο ύπνος (τώρα αρχίζει να αυτονομείται σιγά σιγά…). Προφανώς και οι δικές μου αντοχές έχουν μειωθεί και προτίμησα να ακολουθήσω αυτή τη διαδικασία, παρά να του μάθω κάποιον άλλο τρόπο.
Όσον αφορά στα δίδυμα συγκεκριμένα, δεν έχω να προτείνω πολλά παραπάνω από όσα ανέφερα, δηλαδή να ακολουθούμε μεθόδους που αντέχουμε και μπορούμε να υποστηρίξουμε, γιατί τα μωρά αντιλαμβάνονται τη νευρικότητα, το άγχος και την έλλειψη ψυχραιμίας. Είναι όμως σημαντικό να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και τα ίδια τα μωρά. Πολλοί γονείς διδύμων αναφέρουν ότι το ένα μωρό μπήκε εύκολα σε πρόγραμμα, ενώ το άλλο τους δυσκολεύει. Ναι, γιατί και τα δίδυμα είναι διαφορετικά παιδιά, έχουν άλλο χαρακτήρα και διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Φυσικά, στα δίδυμα βρέφη η δημιουργία μιας κοινής καθημερινής ρουτίνας βοηθάει σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στην ξεκούραση των γονιών. Αλλά τα ίδια τα μωρά μάς δείχνουν με τον τρόπο τους τι μπορούν να κάνουν σε κάθε αναπτυξιακή φάση.
Είναι λογικό ο ύπνος των μωρών να δημιουργεί ένταση και να γίνεται πονεμένο θέμα για τους άγρυπνους και εξαντλημένους νέους γονείς, γιατί και ο δικός μας ύπνος είναι πολύτιμος και όταν τον στερείσαι σωρευτικά, κουβαλώντας την κούραση της ημέρας, τα αποθέματα ενέργειας μειώνονται στο ελάχιστο, κάνοντας τη διαδικασία της εκπαίδευσης πιο δύσκολη.
Επίσης, το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και έχει τους δικούς του ρυθμούς, που πρέπει και εμείς να σεβαστούμε και να ακολουθήσουμε. Τα δίδυμα αγόρια μου για παράδειγμα, έμαθαν να κοιμούνται εύκολα και όλο το βράδυ από τριών μηνών. Δεν θυμάμαι να ακλουθήσαμε κάποια ιδιαίτερα δύσκολη διαδικασία, τηρήσαμε όμως ένα κοινό πρόγραμμα ύπνου και για τα δύο μωρά. Όταν κάποιο από τα μωρά έκλαιγε και δεν μπορούσε να κοιμηθεί, καθόμασταν λίγο κοντά του ή το παίρναμε αγκαλιά και μετά από λίγο, πριν ακόμη το πάρει ο ύπνος, το βάζαμε πάλι στο κρεβάτι του. Και έτσι με την παρουσία μας μέσα στον χώρο, αλλά με την τυπικότητα της διαδικασίας, έμαθαν να κοιμούνται.
Ο μικρότερος γιος μου αντιθέτως -αν και αγαπάει πολύ τον ύπνο-, ξυπνούσε μέχρι έξι μηνών για γάλα (και δεν τον ξεγελούσες με τίποτα!) και μέχρι τα δυόμισι ήθελε να τον βάζω εγώ στο κρεβάτι και να κάθομαι δίπλα του για πέντε- δέκα λεπτά μέχρι να τον πάρει ο ύπνος (τώρα αρχίζει να αυτονομείται σιγά σιγά…). Προφανώς και οι δικές μου αντοχές έχουν μειωθεί και προτίμησα να ακολουθήσω αυτή τη διαδικασία, παρά να του μάθω κάποιον άλλο τρόπο.
Όσον αφορά στα δίδυμα συγκεκριμένα, δεν έχω να προτείνω πολλά παραπάνω από όσα ανέφερα, δηλαδή να ακολουθούμε μεθόδους που αντέχουμε και μπορούμε να υποστηρίξουμε, γιατί τα μωρά αντιλαμβάνονται τη νευρικότητα, το άγχος και την έλλειψη ψυχραιμίας. Είναι όμως σημαντικό να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και τα ίδια τα μωρά. Πολλοί γονείς διδύμων αναφέρουν ότι το ένα μωρό μπήκε εύκολα σε πρόγραμμα, ενώ το άλλο τους δυσκολεύει. Ναι, γιατί και τα δίδυμα είναι διαφορετικά παιδιά, έχουν άλλο χαρακτήρα και διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Φυσικά, στα δίδυμα βρέφη η δημιουργία μιας κοινής καθημερινής ρουτίνας βοηθάει σε όλα τα επίπεδα, κυρίως στην ξεκούραση των γονιών. Αλλά τα ίδια τα μωρά μάς δείχνουν με τον τρόπο τους τι μπορούν να κάνουν σε κάθε αναπτυξιακή φάση.
Είναι λογικό ο ύπνος των μωρών να δημιουργεί ένταση και να γίνεται πονεμένο θέμα για τους άγρυπνους και εξαντλημένους νέους γονείς, γιατί και ο δικός μας ύπνος είναι πολύτιμος και όταν τον στερείσαι σωρευτικά, κουβαλώντας την κούραση της ημέρας, τα αποθέματα ενέργειας μειώνονται στο ελάχιστο, κάνοντας τη διαδικασία της εκπαίδευσης πιο δύσκολη.
Αν όμως μπορώ να πω κάτι που ίσως βοηθήσει τους νέους γονείς, είναι να προσπαθήσουν να περιορίσουν το άγχος που τους δημιουργεί αυτή τη διαδικασία. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο για τους γονείς, ιδίως γι’ αυτούς που τα δίδυμα είναι τα πρώτα τους παιδιά, αλλά πιστεύω ότι όσο πιο χαλαρά το αντιμετωπίσουμε, τόσο πιο εύκολα τα παιδιά θα μπουν σε πρόγραμμα και θα μάθουν να κοιμούνται.
Εύη Σταθάτου
www.mytwins.gr
Εύη Σταθάτου
www.mytwins.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου