Μπορεί να μας φαίνεται μάταιο ή υπερβολικό να ζητάμε συγγνώμη από ένα μικρό παιδί, καθώς είναι πολύ πιθανό να θεωρούμε ότι δεν μπορεί να καταλάβει τη σημασία της, όμως να που τα πράγματα είναι μάλλον διαφορετικά.
Μια νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια έδειξε ότι η συγγνώμη δεν έχει αξία μόνο για τους ενήλικες που έχουν έρθει σε ρήξη με άλλους ενήλικες, αλλά και για τα παιδιά που μπορεί να μάλωσαν με τους γονείς τους. Έδειξε δηλαδή ότι όπως και στην πρώτη έτσι και στη δεύτερη περίπτωση η συγγνώμη μπορεί να εκτονώσει την ένταση και να συμβάλλει στην "επιδιόρθωση" της σχέσης μετά τη διαφωνία.
Οι ερευνητές έκαναν ένα πείραμα, προκειμένου να οδηγηθούν σε σαφή συμπεράσματα. Έβαλαν παιδιά 6 - 7 ετών (καθώς σε αυτή την ηλικία τα παιδιά περνάνε από πολύ σημαντικές αλλαγές στη γνωστική τους ανάπτυξη και εδραιώνουν τις κοινωνικές τους δεξιότητες) να χτίσουν πύργους με πλαστικά ποτήρια με τη βοήθεια ενός μεγάλου. Λίγο πριν ολοκληρώσουν το έργο τους, ο "μεγάλος" τους ζητούσε να δανειστεί ένα από τα ποτήρια τους με αποτέλεσμα τελικά να τους χαλάει τον πύργο. Σε κάποιες περιπτώσεις οι μεγάλοι απολογήθηκαν για το λάθος τους, ενώ σε κάποιες άλλες δεν είπαν τίποτα και στη συνέχεια έφευγαν από το δωμάτιο.
Στο τέλος του πειράματος τα παιδιά ερωτήθηκαν πώς ένιωσαν, ενώ παράλληλα τους ζητήθηκε να δώσουν κάποια αυτοκόλλητα ως "βραβείο" στους ενήλικες βοηθούς τους. Και τα παιδιά τα οποία άκουσαν "συγγνώμη" και αυτά που ο ενήλικας δεν τους είπε τίποτα φάνηκε να νιώθουν το ίδιο άσχημα για το περιστατικό. Ωστόσο, τα πρώτα έδειξαν μεγαλύτερη γενναιοδωρία στην επιβράβευση με τα αυτοκόλλητα, καθώς έδωσαν περισσότερα στους ενήλικες που ζήτησαν συγγνώμη. Φάνηκε δηλαδή ότι παρότι τα παιδιά συνέχιζαν να νιώθουν πληγωμένα που ο ενήλικας χάλασε το παιχνίδι τους, εκτίμησαν τη συγγνώμη του και έδειξαν διάθεση να συμφιλιωθούν. Έδειξαν επίσης, ότι εξέλαβαν τη συγγνώμη ως δείγμα πώς ο ενήλικας όντως αισθάνθηκε άσχημα για το "ατύχημα" που προκάλεσε και πώς δεΝ θα ξανασυμβεί στο μέλλον κάτι ανάλογο.
Επιπλέον, τα παιδιά των οποίων οι πύργοι κατέρρευσαν, αλλά μετά ο ενήλικας όχι μόνο τους ζήτησε συγγνώμη αλλά τα βοήθησε και να τους ξαναχτίσουν, ένιωσαν καλύτερα από τα υπόλοιπα και ήταν πιο διατεθιμένα να επιβραβεύσουν τους ατζαμείς βοηθούς τους.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα διαφωνήσετε με τα παιδιά σας, σκεφτείτε πώς ίσως είναι καλύτερα να τους φερθείτε σαν να έχετε απέναντί σας έναν ώριμο ενήλικα.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος
akappatou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου