Είναι γεγονός ότι χρειάζονται ορισμένα “κόλπα” για να αποφύγετε τις φασαρίες, όταν τα παιδιά σας μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο.
Γιατί το να μοιράζονται ένα δωμάτιο τα αδέρφια μπορεί να είναι καλό
Η Jessica McMaken, ιδρυτής του συμβουλευτικού για γονείς ιστοτόπου Razbelly και μητέρα τριών παιδιών, διαπίστωσε ότι τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της, ηλικίας 4 και 7, θέλουν να μοιράζονται ένα δωμάτιο. "Όταν το μωρό μεγαλώσει, θα θέλουν πιθανά και τα τρία να μοιράζονται ένα δωμάτιο", προβλέπει. Η Δρ Susan Bartell, παιδοψυχολόγος, μητέρα τριών παιδιών και συγγραφέας του The Top 50 Questions Kids Ask, εξηγεί ότι ο λόγος που στα περισσότερα παιδιά αρέσει να μοιράζονται δωμάτιο είναι γιατί, για πολλά παιδιά, το να μοιράζεσαι έχει περισσότερο να κάνει με τη συντροφικότητα παρά με την ιδιοκτησία και ενώ οι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά ζητούν χώρο (και βέβαια αυτό είναι αλήθεια όταν φθάσουν σε μία ορισμένη ηλικία), πολλά παιδιά θέλουν απλά να είναι μαζί. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πάντα ομαλή η συμβίωση. Τα ακόλουθα ζητήματα είναι κοινά στα παιδιά που μοιράζονται δωμάτιο:
Ώρα ύπνου
Προσωπικό χώρο
Η Jessica McMaken, ιδρυτής του συμβουλευτικού για γονείς ιστοτόπου Razbelly και μητέρα τριών παιδιών, διαπίστωσε ότι τα δύο μεγαλύτερα παιδιά της, ηλικίας 4 και 7, θέλουν να μοιράζονται ένα δωμάτιο. "Όταν το μωρό μεγαλώσει, θα θέλουν πιθανά και τα τρία να μοιράζονται ένα δωμάτιο", προβλέπει. Η Δρ Susan Bartell, παιδοψυχολόγος, μητέρα τριών παιδιών και συγγραφέας του The Top 50 Questions Kids Ask, εξηγεί ότι ο λόγος που στα περισσότερα παιδιά αρέσει να μοιράζονται δωμάτιο είναι γιατί, για πολλά παιδιά, το να μοιράζεσαι έχει περισσότερο να κάνει με τη συντροφικότητα παρά με την ιδιοκτησία και ενώ οι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά ζητούν χώρο (και βέβαια αυτό είναι αλήθεια όταν φθάσουν σε μία ορισμένη ηλικία), πολλά παιδιά θέλουν απλά να είναι μαζί. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πάντα ομαλή η συμβίωση. Τα ακόλουθα ζητήματα είναι κοινά στα παιδιά που μοιράζονται δωμάτιο:
Ώρα ύπνου
Το πρόβλημα: Αν τα παιδιά σας είναι διαφορετικών ηλικιών, δεν θα πρέπει να αναγκάσετε το μεγαλύτερο παιδί να πηγαίνει στο κρεβάτι την ίδια ώρα που πέφτει για ύπνο ο νεότερος αδελφός, λέει η Δρ Bartell. Προσθέτει ότι τα παιδιά θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να πηγαίνουν για ύπνο ανάλογα με τις αναπτυξιακές τους ανάγκες. "Σε αντίθετη περίπτωση, τα μεγαλύτερα παιδιά θα αγανακτούν".
Η λύση: Η McMaken εξηγεί ότι όταν τα παιδιά της μοιράστηκαν δωμάτιο, το πρόβλημα με την κοινή ώρα ύπνου ήταν ότι συνεχώς μιλούσαν και παίζανε αντί να κοιμούνται. Η λύση σε αυτό ήταν να τα βάζει για ύπνο σε διαφορετικές ώρες, οπότε ενώ η ίδια βάζει ένα από τα μικρότερα παιδιά για ύπνο, ο γιος της έχει "προσωπικό χρόνο" να διαβάσει με τον πατέρα του ένα παραμύθι πριν κατευθυνθεί στο κρεβάτι του δίπλα στην ήδη κοιμησμένη αδελφή του.
Η λύση: Η McMaken εξηγεί ότι όταν τα παιδιά της μοιράστηκαν δωμάτιο, το πρόβλημα με την κοινή ώρα ύπνου ήταν ότι συνεχώς μιλούσαν και παίζανε αντί να κοιμούνται. Η λύση σε αυτό ήταν να τα βάζει για ύπνο σε διαφορετικές ώρες, οπότε ενώ η ίδια βάζει ένα από τα μικρότερα παιδιά για ύπνο, ο γιος της έχει "προσωπικό χρόνο" να διαβάσει με τον πατέρα του ένα παραμύθι πριν κατευθυνθεί στο κρεβάτι του δίπλα στην ήδη κοιμησμένη αδελφή του.
Προσωπικό χώρο
Το πρόβλημα: Ενώ σε πολλά παιδιά αρέσει να μοιράζονται το χώρο, δεν θέλουν πάντα να μοιράζονται και τα πράγματά τους. Η Δρ Bartell επισημαίνει ότι, όταν δεν υπάρχουν πόρτες για να καθορίσει το κάθε παιδί το δικό του χώρο και τα δικά του υπάρχοντα, η ζωή γίνεται πιο δύσκολη.
Η λύση: "Κάθε παιδί πρέπει να έχει ένα μικρό καθαρά προσωπικό του χώρο στον ευρύτερο χώρο του δωματίου", συνιστά η Δρ Bartell. Αυτό μπορεί να είναι τόσο μικρό όσο ένα ράφι ή συρτάρι ή τόσο μεγάλο όσο ξεχωριστές συρταριέρες και γραφεία. Προσθέτει δε ότι ο πιο προσωπικός χώρος είναι το ίδιο το κρεβάτι του παιδιού. "Θα ήθελα να συστήσω να μάθετε στα παιδιά να ζητούν την άδεια του αδερφού τους για να καθίσουν στο κρεβάτι του, ώστε να έχουν τον έλεγχο του χώρου τους. Είναι ακριβώς όπως ρωτάμε πριν μπούμε σε ένα δωμάτιο".
Τι γίνεται όμως, αν ένα από τα παιδιά που μοιράζονται είναι πολύ μικρό για να καταλάβει ότι πρέπει να ζητά άδεια; Στην περίπτωση αυτή, η Δρ Bartell λέει ότι είναι δουλειά του γονέα να βοηθήσει το μεγαλύτερο παιδί να βρει μια λύση: Φτιάξτε ράφια ψηλά που το μωρό δεν μπορεί να φτάσει ή προσφέρετε χώρο στο παιδί σε ένα άλλο δωμάτιο για να αποθηκεύσει τα πολύτιμα πράγματα του. Αν το πρόβλημα παραμένει, βοηθήστε το μεγαλύτερο παιδί να αποθηκεύσει μακριά από το μικρό τα εύθραυστα παιχνίδια του, τα οποία και θα εμφανίσει ξανά όταν το μικρό είναι αρκετά μεγάλο για να καταλάβει τα όρια. Με αυτό το τρόπο το μεγάλο παιδί σας "Θα καταλάβει ότι το σέβεστε, και ότι κάνετε ό, τι μπορείτε για να το βοηθήσετε", εξηγεί.
Η λύση: "Κάθε παιδί πρέπει να έχει ένα μικρό καθαρά προσωπικό του χώρο στον ευρύτερο χώρο του δωματίου", συνιστά η Δρ Bartell. Αυτό μπορεί να είναι τόσο μικρό όσο ένα ράφι ή συρτάρι ή τόσο μεγάλο όσο ξεχωριστές συρταριέρες και γραφεία. Προσθέτει δε ότι ο πιο προσωπικός χώρος είναι το ίδιο το κρεβάτι του παιδιού. "Θα ήθελα να συστήσω να μάθετε στα παιδιά να ζητούν την άδεια του αδερφού τους για να καθίσουν στο κρεβάτι του, ώστε να έχουν τον έλεγχο του χώρου τους. Είναι ακριβώς όπως ρωτάμε πριν μπούμε σε ένα δωμάτιο".
Τι γίνεται όμως, αν ένα από τα παιδιά που μοιράζονται είναι πολύ μικρό για να καταλάβει ότι πρέπει να ζητά άδεια; Στην περίπτωση αυτή, η Δρ Bartell λέει ότι είναι δουλειά του γονέα να βοηθήσει το μεγαλύτερο παιδί να βρει μια λύση: Φτιάξτε ράφια ψηλά που το μωρό δεν μπορεί να φτάσει ή προσφέρετε χώρο στο παιδί σε ένα άλλο δωμάτιο για να αποθηκεύσει τα πολύτιμα πράγματα του. Αν το πρόβλημα παραμένει, βοηθήστε το μεγαλύτερο παιδί να αποθηκεύσει μακριά από το μικρό τα εύθραυστα παιχνίδια του, τα οποία και θα εμφανίσει ξανά όταν το μικρό είναι αρκετά μεγάλο για να καταλάβει τα όρια. Με αυτό το τρόπο το μεγάλο παιδί σας "Θα καταλάβει ότι το σέβεστε, και ότι κάνετε ό, τι μπορείτε για να το βοηθήσετε", εξηγεί.
Μυστικότητα
Το πρόβλημα: Ειδικά όταν ένα παιδί μοιράζεται το δωμάτιο με ένα αδελφό αντίθετου φύλου, η προστασία της ιδιωτικής τους ζωής μπορεί να γίνει ζήτημα, καθώς μεγαλώνουν. "Στην ιδανική περίπτωση, τα παιδιά θα μετακινηθούν από το κοινό δωμάτιο στην ηλικία των 6", εξηγεί η Δρ Bartell, "αλλά δεν έχει τη δυνατότητα αυτή κάθε οικογένεια".
Η λύση: Η Δρ Bartell συνιστά τη δημιουργία συγκεκριμένων ορίων σχετικά με την ιδιωτικότητά τους, που ντύνονται και ξεντύνονται. "Βάλτε τα να αλλάζουν ρούχα στο μπάνιο ή να είστε ευέλικτοι με το δικό σας δωμάτιο ως δεύτερο δωμάτιο για να ξεντύνονται. Γνωρίζω ήδη μια οικογένεια που είχε δημιουργήσει αποδυτήρια - κυριολεκτικά - με μια κουρτίνα όπως στο νοσοκομείο", τονίζει.
Η λύση: Η Δρ Bartell συνιστά τη δημιουργία συγκεκριμένων ορίων σχετικά με την ιδιωτικότητά τους, που ντύνονται και ξεντύνονται. "Βάλτε τα να αλλάζουν ρούχα στο μπάνιο ή να είστε ευέλικτοι με το δικό σας δωμάτιο ως δεύτερο δωμάτιο για να ξεντύνονται. Γνωρίζω ήδη μια οικογένεια που είχε δημιουργήσει αποδυτήρια - κυριολεκτικά - με μια κουρτίνα όπως στο νοσοκομείο", τονίζει.
Σύγκρουση
Το πρόβλημα: Ενώ οι συγκρούσεις πάνω από τα παιχνίδια κοινής χρήσης ή τα ρούχα συμβαίνουν με οποιαδήποτε αδέλφια, η αναγκαστική γειτνίαση κάνει τις συγκρούσεις ακόμα πιο σύνηθες φαινόμενο. Η Δρ Bartell επισημαίνει ότι πολλές από τις συγκρούσεις περιστρέφονται γύρω από τις παραβιάσεις του προσωπικού χώρου, όπως το άγγιγμα ή ο δανεισμός ενός πράγματος που ανήκει στον άλλο. "Ένα άλλο πράγμα που βλέπω συχνά είναι ένα επιμελές παιδί να κατηγορείται για ένα ακατάστατο δωμάτιο, επειδή έχει ακατάστατο αδερφό. Ακούγεται άνευ ουσίας, αλλά τα παιδιά το βρίσκουν πολύ ανησυχητικό".
Η λύση: Ρυθμίστε κανόνες και τις συνέπειες για την παραβίαση των κανόνων αυτών το συντομότερο δυνατόν. "Πείτε στα παιδιά σας ρητά ποιοι είναι οι κανόνες και τι θα συμβεί αν τους παραβιάσουν ", εξηγεί η Δρ Bartell. "Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από την οικογένειά σας, αλλά θα πρέπει να είναι κάτι που είναι σημαντικό για το παιδί, το οποίο σημαίνει επίσης και ότι διαφορετικά παιδιά μπορεί να έχουν διαφορετικές συνέπειες".
Για παράδειγμα, η Δρ Bartell αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας με την οποία κάποτε συνεργάστηκε: Δύο μικρά κορίτσια μοιράζονταν ένα δωμάτιο και είχαν συμφωνήσει ότι έπρεπε να ζητήσουν την άδεια του άλλου πριν αγγίξουν οτιδήποτε που δεν ανήκε σε αυτούς, έστω και αν ο ιδιοκτήτης του ήταν τριγύρω. Μια μέρα, ένα από τα κορίτσια χρειάστηκε το βιβλίο της άλλης, όταν εκείνη δεν ήταν σπίτι, έτσι ζήτησε την άδεια της μητέρας τους (που της την έδωσε). Όταν η ιδιοκτήτης του βιβλίου επανήλθε αργότερα, η μητέρα της εξήγησε γιατί είχε δώσει την άδειά της και η σύγκρουση αποφεύχθηκε.
Η λύση: Ρυθμίστε κανόνες και τις συνέπειες για την παραβίαση των κανόνων αυτών το συντομότερο δυνατόν. "Πείτε στα παιδιά σας ρητά ποιοι είναι οι κανόνες και τι θα συμβεί αν τους παραβιάσουν ", εξηγεί η Δρ Bartell. "Οι επιπτώσεις εξαρτώνται από την οικογένειά σας, αλλά θα πρέπει να είναι κάτι που είναι σημαντικό για το παιδί, το οποίο σημαίνει επίσης και ότι διαφορετικά παιδιά μπορεί να έχουν διαφορετικές συνέπειες".
Για παράδειγμα, η Δρ Bartell αφηγείται την ιστορία μιας οικογένειας με την οποία κάποτε συνεργάστηκε: Δύο μικρά κορίτσια μοιράζονταν ένα δωμάτιο και είχαν συμφωνήσει ότι έπρεπε να ζητήσουν την άδεια του άλλου πριν αγγίξουν οτιδήποτε που δεν ανήκε σε αυτούς, έστω και αν ο ιδιοκτήτης του ήταν τριγύρω. Μια μέρα, ένα από τα κορίτσια χρειάστηκε το βιβλίο της άλλης, όταν εκείνη δεν ήταν σπίτι, έτσι ζήτησε την άδεια της μητέρας τους (που της την έδωσε). Όταν η ιδιοκτήτης του βιβλίου επανήλθε αργότερα, η μητέρα της εξήγησε γιατί είχε δώσει την άδειά της και η σύγκρουση αποφεύχθηκε.
Μετάβαση
Το πρόβλημα: Αν τα παιδιά σας δεν έχουν μοιραστεί ένα δωμάτιο από την παιδική ηλικία, το να τα βάλετε αργότερα σε κοινό δωμάτιο μπορεί να είναι μια πρόκληση. Η McMaken το βίωσε αυτό με τα δικά της παιδιά: Όταν ο νεώτερος γιος της γεννήθηκε, μετακόμισαν τη μεγαλύτερη κόρη στο δωμάτιο του μεγάλου γιου.
Το πρόβλημα: Αν τα παιδιά σας δεν έχουν μοιραστεί ένα δωμάτιο από την παιδική ηλικία, το να τα βάλετε αργότερα σε κοινό δωμάτιο μπορεί να είναι μια πρόκληση. Η McMaken το βίωσε αυτό με τα δικά της παιδιά: Όταν ο νεώτερος γιος της γεννήθηκε, μετακόμισαν τη μεγαλύτερη κόρη στο δωμάτιο του μεγάλου γιου.
Η λύση: "Κάναμε μια πραγματική προσπάθεια να “επιβάλουμε” την άποψη ότι το δωμάτιο ήταν και των δύο πλέον", θυμάται η McMaken. "Συνειδητοποίησα ότι η κόρη μου που αναφερόταν στο δωμάτιό της ως το δωμάτιο του Henry, γιατί όλοι εξακολουθούσαμε να το ονομάζουμε έτσι. Αλλάξαμε την έκφρασή μας και διακοσμήσαμε το δωμάτιο (μόνο αλλάζοντας το χρώμα στους τοίχους και τα καλύμματα των κρεβατιών) μετατρέποντας το δωμάτιο σε ένα νέο φρέσκο χώρο που ανήκε και στα δύο αδέρφια".
Αν συγχωνεύετε δωμάτια επειδή πήγατε σε μικρότερο σπίτι, η Δρ Bartell συνιστά ναι είσαστε ειλικρινείς σχετικά με τη “νέα” κατάσταση ("Μετακομίσαμε σε ένα μικρότερο σπίτι γιατί χρειαζόταν, τώρα θα έχουμε περισσότερα χρήματα για άλλα πράγματα") και δημιουργικοί ("Θέλω να βεβαιωθώ ότι είσαστε άνετα στο νέο δωμάτιό σας. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;"). Εάν η αλλαγή γίνεται γιατί πηγαίνετε σε μεγαλύτερο σπίτι και από το ένα δωμάτιο σε ξεχωριστά δωμάτια, η Δρ. Bartell προειδοποιεί ότι πολλά παιδιά μπορεί να μην θέλουν να διακόψουν την κοινή συμβίωση με τον αδερφό τους. Σε αυτή την περίπτωση, οργανώστε τη νέα κρεβατοκάμαρα ως απλά χώρο παιχνιδιού, αλλά αφήστε τα κρεβάτια σε ένα δωμάτιο. "Καθώς μεγαλώνουν, πιθανότατα γύρω στην ηλικία των 8 ή 9, θα θέλουν να χωριστούν, αυτό θα συμβεί σχεδόν από μόνο του".
Ειρήνη Παρασκευοπούλου
Αν συγχωνεύετε δωμάτια επειδή πήγατε σε μικρότερο σπίτι, η Δρ Bartell συνιστά ναι είσαστε ειλικρινείς σχετικά με τη “νέα” κατάσταση ("Μετακομίσαμε σε ένα μικρότερο σπίτι γιατί χρειαζόταν, τώρα θα έχουμε περισσότερα χρήματα για άλλα πράγματα") και δημιουργικοί ("Θέλω να βεβαιωθώ ότι είσαστε άνετα στο νέο δωμάτιό σας. Πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό;"). Εάν η αλλαγή γίνεται γιατί πηγαίνετε σε μεγαλύτερο σπίτι και από το ένα δωμάτιο σε ξεχωριστά δωμάτια, η Δρ. Bartell προειδοποιεί ότι πολλά παιδιά μπορεί να μην θέλουν να διακόψουν την κοινή συμβίωση με τον αδερφό τους. Σε αυτή την περίπτωση, οργανώστε τη νέα κρεβατοκάμαρα ως απλά χώρο παιχνιδιού, αλλά αφήστε τα κρεβάτια σε ένα δωμάτιο. "Καθώς μεγαλώνουν, πιθανότατα γύρω στην ηλικία των 8 ή 9, θα θέλουν να χωριστούν, αυτό θα συμβεί σχεδόν από μόνο του".
Ειρήνη Παρασκευοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου