Πολλές είναι οι καταστάσεις που μας βάζουν ενώπιον του διλήμματος "να το πω στο παιδί μου ή όχι, για να το προφυλάξω από βάσανα και αγωνία;", ειδικά στις μέρες μας που τα οικονομικά και υπαρξιακά μας προβλήματα ολοένα και φουντώνουν...
Είναι γεγονός πως οι περισσότεροι γονείς διαλέγουν τον δρόμο της σιωπής, την απόκρυψη της αλήθειας, για να μην "τρομάξουν" το παιδί ή για να μην "βάλουν το μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο". Έτσι, όμως, σταδιακά ενεργοποιείται ένας μηχανισμός άρνησης του πραγματικού προβλήματος, ο οποίος μεταμορφώνεται σε μια ψεύτικη εικόνα του παιδιού, πως όλα βαίνουν καλώς.
Ταυτόχρονα, η συνειδητή αυτή απόκρυψη κάνει κακό στον ίδιο το γονιό (που κρύβει τις πικρές, αλλά πραγματικές αλήθειες), μιας και "υπόγεια", σχεδόν αόρατα, τον αποκόπτει από την ωμή πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, σιγά - σιγά λέγοντας ψέματα ο γονιός τα πιστεύει και ο ίδιος, με αποτέλεσμα να μην αντιδρά γρήγορα και αποφασιστικά στο πρόβλημα και έτσι όλα επιδεινώνονται ραγδαία.
Η προσδοκία, λοιπόν, κάποιων γονέων πως η απόκρυψη του προβλήματος θα το λύσει κάποια στιγμή είναι απόλυτα επικίνδυνη. Αρχικά, δρα ανακουφιστικά, με το να μη "ξύνεις πληγές" που αιμορραγούν, αλλά μακροπρόθεσμα επιβαρύνει την ψυχολογία του παιδιού.
Εκείνο αρχίζει σταδιακά να ζει σε έναν αντιφατικό κόσμο. Στον πλαστό (καθησυχαστικά) κόσμο των ήρεμων (φαινομενικά) γονιών του, αλλά από την άλλη ζει καθημερινά και πρακτικά τις συνέπειες των ελλείψεων ή τη γκρίνια και τους καυγάδες τους. Το κάθε παιδί μπορεί να κατανοεί!
Λίγο πολύ όλα τα παιδιά είναι ικανά να νιώσουν την πραγματική κατάσταση. Χωρίς "ψεύτικα χαμόγελα", λοιπόν, οφείλετε ως γονείς αυτήν τη έμφυτη ικανότητά τους (να "πιάνουν" τα μηνύματα) να την ενισχύσετε και όχι να την ευνουχίσετε.
Προφανώς θα τους μιλήσετε στη γλώσσα τους. Χωρίς μελοδραματισμούς και θεατρινίστικα δάκρυα και ιστορίες όσων μας οδήγησαν στο χάος. Με λόγια σταράτα!
Παρουσιάστε την πραγματικότητα και τις οδυνηρές αλλαγές στα πάρτι, στα ρούχα, στα παιχνίδια, στο χαρτζιλίκι. Δώστε στην οδύνη της κρίσης ένα "καλό νόημα". Τα παιδιά μας πρέπει να καταλάβουν πως όσα απλόχερα παίρνουν από εσάς ή τους συγγενείς έχουν κόστος.
Πως κάποιος για να πάρει ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι στο παιδί του δεν δίνει απλά 50 - 100 - 200 ευρώ, αλλά κάθεται στον πάγκο του μαγαζιού ή στη σκάλα του μπογιατζή ή στην ορθοστασία του φούρνου για αρκετές μέρες εργασίας.
Μιλήστε καθαρά! Ίσως η κρίση να αποδειχθεί μια μεταμφιεσμένη ευκαιρία.
Δρ. Κομματάς Κώστας, Παιδίατρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου