Στις διακοπές μας, κατά τις επισκέψεις μας στις παραλίες, στις όποιες εξορμήσεις με τα παιδιά μας... αρκετά συχνά βρίσκουμε τα απομεινάρια της "ανθρώπινης" παρουσίας.
Πόσες φορές έχουμε δει σε εθνικές οδούς από το προπορευόμενο όχημα, οι επιβάτες να ανοίγουν το παράθυρο και να "ξεφορτώνονται" εύκολα το ποτηράκι του καφέ που μόλις τελείωσε, το μπουκαλάκι του νερού, το χαρτάκι που τύλιγε την τυρόπιττα!
Πόσες φορές έχουμε δει στην παραλία "φυτεμένες" γόπες τσιγάρων! Μάλιστα στο παρελθόν έχουμε βρεθεί σε παραλίες "κατάφυτες" από τέτοια "φυτά"!
Πόσες φορές τα παιδιά μας έχουν ανακαλύψει σκουπίδια, καθώς σκάβουν μικρές τρύπες σε κάποια παραλία!
Δεν θα αναφερθούμε στο πόσο λιγότερα είναι αυτά τα περιστατικά σε σχέση με 10 ή 20 χρόνια πριν. Δεν θα ήμασταν και πολύ ευχαριστημένοι με τη διαπίστωση "το μη χείρον βέλτιστον". Ούτε θα αναφερθούμε στον πραγματικό πολιτισμό, που άλλοι λαοί αφήνουν να αποτυπώνεται στην καθαριότητα του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και κινούνται καθημερινά. Μια επίσκεψη σ' αυτές τις χώρες μπορεί να μας πείσει για την αλήθεια μιας τέτοιας διαπίστωσης.
Ούτε και θα υποστηρίξουμε πόσο λίγο κόπο έχει το να μαζεύεις τα σκουπίδια σου και να τα πετάς μόνο σε κάδους απορριμμάτων. Μας απασχολεί, όμως, το είδος της αγωγής που δίνουμε στα παιδιά μας, όταν μας βλέπουν να ανοίγουμε το παράθυρο του αυτοκινήτου και να πετάμε τα σκουπίδια μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι πρόκειται για μια τελείως κοντόφθαλμη αντίδραση; Τα πετάμε για να τα ξαναβρούν τα παιδιά ή τα εγγόνια μας; Ή για να χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση του περιβάλλοντος;
Επίσης, δεν αντιλαμβανόμαστε εκείνο που υποστήριζε ο Σωκράτης, ότι διδάσκουμε με το παράδειγμα; Τόση σοφία χρειάζεται πια για να καταλάβουμε ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι μας; Τόση εξυπνάδα χρειάζεται για να κατανοήσουμε πως όσο επιβαρύνουμε το περιβάλλον, αυτό είναι εις βάρος μας; Τόση παιδαγωγική κατάρτιση χρειάζεται, για να αντιληφθούμε πως με το παράδειγμά μας ως γονείς αναιρούμε σε λίγες στιγμές ό,τι τα παιδιά μας διδάσκονται χρόνια;
Πόσες φορές έχουμε δει στην παραλία "φυτεμένες" γόπες τσιγάρων! Μάλιστα στο παρελθόν έχουμε βρεθεί σε παραλίες "κατάφυτες" από τέτοια "φυτά"!
Πόσες φορές τα παιδιά μας έχουν ανακαλύψει σκουπίδια, καθώς σκάβουν μικρές τρύπες σε κάποια παραλία!
Δεν θα αναφερθούμε στο πόσο λιγότερα είναι αυτά τα περιστατικά σε σχέση με 10 ή 20 χρόνια πριν. Δεν θα ήμασταν και πολύ ευχαριστημένοι με τη διαπίστωση "το μη χείρον βέλτιστον". Ούτε θα αναφερθούμε στον πραγματικό πολιτισμό, που άλλοι λαοί αφήνουν να αποτυπώνεται στην καθαριότητα του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και κινούνται καθημερινά. Μια επίσκεψη σ' αυτές τις χώρες μπορεί να μας πείσει για την αλήθεια μιας τέτοιας διαπίστωσης.
Ούτε και θα υποστηρίξουμε πόσο λίγο κόπο έχει το να μαζεύεις τα σκουπίδια σου και να τα πετάς μόνο σε κάδους απορριμμάτων. Μας απασχολεί, όμως, το είδος της αγωγής που δίνουμε στα παιδιά μας, όταν μας βλέπουν να ανοίγουμε το παράθυρο του αυτοκινήτου και να πετάμε τα σκουπίδια μας. Δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι πρόκειται για μια τελείως κοντόφθαλμη αντίδραση; Τα πετάμε για να τα ξαναβρούν τα παιδιά ή τα εγγόνια μας; Ή για να χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση του περιβάλλοντος;
Επίσης, δεν αντιλαμβανόμαστε εκείνο που υποστήριζε ο Σωκράτης, ότι διδάσκουμε με το παράδειγμα; Τόση σοφία χρειάζεται πια για να καταλάβουμε ότι το περιβάλλον είναι το σπίτι μας; Τόση εξυπνάδα χρειάζεται για να κατανοήσουμε πως όσο επιβαρύνουμε το περιβάλλον, αυτό είναι εις βάρος μας; Τόση παιδαγωγική κατάρτιση χρειάζεται, για να αντιληφθούμε πως με το παράδειγμά μας ως γονείς αναιρούμε σε λίγες στιγμές ό,τι τα παιδιά μας διδάσκονται χρόνια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου