Αδελφός και αδελφή: Μια δύσκολη αγάπη!

Όσο... προοδευτικοί και αν νιώθουμε ως γονείς, οι ρόλοι που αναθέτουμε στα παιδιά μας είναι συχνά πολύ σεξιστικοί.

"Δεν διαλέγουμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας... Μας τους επιβάλλουν οι γονείς μας!", σημειώνει στο βιβλίο του "Αδελφός και αδελφή: μια δύσκολη αγάπη", ο παιδοψυχίατρος Μαρσέλ Ρουφό (εκδόσεις Κριτική). Εξηγώντας, στη συνέχεια, ότι η απόκτηση ενός αδελφού ή μιας αδελφής φέρνει αυτόματα το παιδί αντιμέτωπο με έναν... ανταγωνιστή. Ωστόσο, εναπόκειται κατά πολύ στους γονείς να μετατρέψουν τον ανταγωνισμό σε συναγωνισμό, που θα βοηθήσει τα παιδιά να "περάσουν" ομαλά στην ενήλικη ζωή, γνωρίζοντας τα εξής:

Η προετοιμασία για τη γέννηση του μικρότερου ή της μικρότερης είναι απαραίτητη, γιατί η επίπτωση μιας τέτοιας "έκπληξης" είναι σχεδόν πάντα τραυματική. 

Όταν και τα δύο παιδιά είναι του ίδιου φύλου ο ανταγωνισμός είναι εντονότερος, στην αντίθετη περίπτωση, προκαλείται κυρίως από το οικογενειακό περιβάλλον τους. Ακόμα και οι κινήσεις διαφέρουν ανάλογα με το φύλο: για παράδειγμα, οι μαμάδες ζητούν συνήθως από τις κόρες να τελειώνουν γρήγορα το φαγητό τους (γιατί "πρέπει" να είναι "επιμελείς"), ενώ στα αγόρια αφήνουν περισσότερο χρόνο. Από τη μεριά τους, οι μπαμπάδες... πετούν ψηλά τα αγοράκια τους, ενώ ακουμπούν προσεκτικά στον ώμο τα κοριτσάκια τους. Θεωρούν, επίσης, ότι τα κορίτσια κλαίνε από... φόβο, ενώ τα αγόρια από... οργή.

Πολύ συχνά, οι γονείς αναθέτουν τον δικό τους "ρόλο" στο παιδί με αποτέλεσμα, το αγόρι - θύμα ταύτισης με τον πατέρα να δυσανασχετεί με την αδελφή που ζητά τη βοήθειά του, ενώ το κορίτσι - μητέρα να μην ανέχεται το γεγονός ότι ο αδελφός της συνεχώς την... ακολουθεί.

Εννοείται ότι λεπτές διαφορές υπάρχουν ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο χρησιμοποιούν τα κορίτσια και τα αγόρια τα ημισφαίρια του εγκεφάλου τους. Έτσι, τα πρώτα μιλούν πιο νωρίς και πιο "καθαρά" από τα δεύτερα, τα οποία όμως έχουν συνήθως καλύτερη αντίληψη του περιβάλλοντος.

Επιπλέον, τα περισσότερα αγόρια τα χαρακτηρίζει μια αδιαφορία και νωχέλεια, ενώ τα κορίτσια είναι πιο ενεργητικά (χωρίς να είναι υπερκινητικά) και έχουν μια έμφυτη περιέργεια. Οι γονείς, λοιπόν, θα πρέπει να τους κατανέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά και τις "δουλειές" του σπιτιού με βάση τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Η διαφορετική σεξουαλική ταυτότητα αποτελεί ένα άλλο σημείο "τριβής": παρότι είναι ένα πλεονέκτημα που επιτρέπει στα παιδιά να εντοπίσουν και να κατανοήσουν τις λειτουργίες του άλλου φύλου (οπότε, μελλοντικά, να αναπτύξουν μια ισορροπημένη ερωτική ζωή), στην πραγματικότητα οι ερωτήσεις και οι κινήσεις των κοριτσιών αντιμετωπίζονται ως "πρώιμες", ενώ των αγοριών γεμίζουν με... υπερηφάνεια τους γονείς. Υπάρχουν, επίσης, μαμάδες που βιάζονται να "αποκόψουν" τον γιο τους, μήπως καταλήξει...θηλυπρεπής!

Τα παραπάνω σημαίνουν πως, ακόμα και μέσα στην ίδια οικογένεια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι δεν βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις ούτε αναπτύσσουν τις ίδιες συναισθηματικές σχέσεις. Δείχνοντας τον απαιτούμενο σεβασμό στο φύλο και την προσωπικότητά τους, θα τα βοηθήσετε να "δεθούν" και συγχρόνως να "βγουν" ψυχικά πιο υγιή στην ενήλικη ζωή!

www.momyz.gr