Η μητέρα είναι για τον κάθε ένα από εμάς το άτομο αναφοράς μας. Είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή μας και αυτό που μας προσφέρει φροντίδα, στοργή και αγάπη με ανιδιοτέλεια, καθώς βρίσκεται δίπλα μας σε κάθε μας βήμα.
Η σχέση μητέρας και παιδιού είναι πάντοτε έντονη και καθοριστική για τη μετέπειτα ζωή του. Όταν τα όρια σε μια οικογένεια είναι ξεκάθαρα τότε όλα τα μέλη μπορούν και ανεξαρτητοποιούνται γρήγορα.
Στη σχέση όμως της μητέρας με τον γιο τα όρια φαίνεται να ορίζονται δύσκολα. Η σύνδεση μεταξύ μητέρας και γιου είναι πολύ έντονη.
Όταν τα όρια δεν είναι επαρκή ή όταν η μητέρα προσκολλάται στην φροντίδα του γιου της, τότε η ανεξαρτητοποίηση γίνεται πολύ πιο δύσκολη.
Όλη αυτή η έντονη έως και υπερβολική φροντίδα παίζει καθοριστικό ρόλο για τη ζωή του άνδρα και για την πορεία του ως ενήλικα. Καθορίζει το είδος των σχέσεων που θα ακολουθήσει, την ανεξαρτησία του στη ζωή του γενικότερα, τη γενικότερη σχέση του με το άλλο φύλο και τη στάση του απέναντι σε ανθρώπους και καταστάσεις.
Όταν τα όρια, λοιπόν, είναι δυσδιάκριτα, ο άνδρας φτάνει να αναζητά συντρόφους που θα έχουν κοινά στοιχεία με αυτά της μητέρας του και οδηγείται σε σημείο να συγκρίνει και να ταυτίζει την κάθε σύντροφο μαζί της. Η μητέρα από την άλλη αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι ο γιος της έχει φτάσει σε σημείο να ανεξαρτητοποιηθεί και να ενηλικιωθεί και εξακολουθεί να τον επηρεάζει σε κάθε του επιλογή.
Όταν τα χρόνια περνάνε και εξακολουθεί αυτή η σχέση αυτή να υπάρχει κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργούνται όλο και περισσότερα προβλήματα.
Ο άντρας πλέον δεν μπορεί να προχωρήσει σε πολλούς τομείς της ζωής του, ούτε επαγγελματικά αλλά και ούτε αισθηματικά, δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί στη ζωή του, διότι υπάρχει κάτι τον κρατάει δέσμιο. Η κάθε σύντροφος με τη σειρά της, αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση, να συγκρούεται συνέχεια η άποψή της με αυτή της μητέρας και αποχωρεί.
Επιπλέον, ο άνδρας, δυσκολεύεται να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, διότι έχει μάθει να συμβουλεύεται, αλλά και να κατευθύνεται από τη γνώμη της μητέρας του.
Τέλος, αυτό που φαίνεται είναι να μένει στάσιμος σε πολλά επίπεδα της ζωής του χωρίς να μπορεί να εξελιχθεί και να προχωρήσει παραμένοντας ακινητοποιημένος και συνδέοντας διαρκώς οτιδήποτε δικό του με την μητέρα του.
Το αποτέλεσμα αυτού είναι ο άνδρας να καταλήγει μόνος του, καθώς δεν μπορεί να βρει κάποια σύντροφο που να μοιάζει με τη μητέρα του ή να την εγκρίνει η μητέρα του. Ενώ σε άλλη περίπτωση οι σχέσεις που θα διατηρεί μέσω των ταυτίσεων που έχει κάνει θα είναι συγκρουσιακές ή εξάρτησης και δεν θα στηρίζονται στην αγάπη για τη σύντροφο, αλλά σε ανάγκες γύρω από τη σχέση του με τη μητέρα του, όπου θα προσπαθεί να τις εκπληρώσει μέσω της κάθε σχέσης. Τυχών συγκρούσεις και συναισθήματα που δεν έχουν εκπληρωθεί από τη μητέρα θα τα αναζητά στη σύντροφο, ενώ η άλλη εκδοχή είναι να συγκρούεται διαρκώς με τη σύντροφο χωρίς κάποιο λόγο, εκφράζοντας εντάσεις και συναισθήματα δεν θα μπορούσε να εκφράσει στη μητέρα του, και το κάνει στη σύντροφό του και χωρίς ούτε και ο ίδιος να το καταλαβαίνει.
Γ’ αυτό λοιπόν, οι μητέρες πρέπει με όλη τους την αγάπη να μπορούν αφήνουν το περιθώριο στους γιους τους να ανεξαρτητοποιηθούν, να μην ξεχνούν τα όρια σε κάθε σχέση και να δίνουν την ελευθερία στους γιους τους να προχωρούν αυτόνομοι με όσα εφόδια τους έχουν προσφέρει. Μόνο έτσι θα καταφέρουν και οι ίδιοι με τη σειρά τους να είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις ώριμα για τη δική τους ζωή και να εξελιχτούν.
Αγγελική Καβαλλιεράτου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου