Η απογευματινή μελέτη και η προετοιμασία των μαθημάτων για την επόμενη ημέρα συχνά είναι ένας πονοκέφαλος τόσο για το ίδιο το παιδί όσο και για τους γονείς του. Έτσι πολλές φορές, το απόγευμα μετατρέπεται από χρόνο χαλάρωσης και ξεκούρασης, σε αγώνα για την ολοκλήρωση των εργασιών, με επακόλουθες συνέπειες στην ηρεμία ολόκληρης της οικογένειας.
Είναι μια πραγματικότητα που θα μπορούσε να αλλάξει;
Κάνοντας μία αναδρομή στο παρελθόν, θα δούμε ότι τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Στα τέλη του 1800, υπήρχαν παιδαγωγοί σαν τον Francis Walker, που θεωρούσαν τις εργασίες στα μαθηματικά βλαβερές για την υγεία. Κατάφερε μάλιστα να πείσει τους συναδέλφους του πως πρέπει να απαγορευτούν, στα πλαίσια της γενικευμένης πεποίθησης ότι οι εργασίες στο σπίτι δεν ωφελούν τα παιδιά.
Ομοίως, περιοδικά της εποχής, όπως το “Ladies Home Journal” αποκαλούσαν τις εργασίες “βάρβαρες” και πολλοί εκπαιδευτικοί πίστευαν ότι προκαλούν νευρικές συμπεριφορές και προβλήματα υγείας, για τον απλούστατο λόγο ότι, τα παιδιά θα έπρεπε να παίζουν στον ήλιο, αντί να μελετούν και το απόγευμα.
Έκτοτε οι εποχές άλλαξαν και η μελέτη στο σπίτι αποτελεί πλέον μία αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα, που σύμφωνα με τους υποστηρικτές της, διδάσκει στα παιδιά την πειθαρχία, διασφαλίζει την κάλυψη της ύλης και προετοιμάζει τα παιδιά να επιτύχουν στα προκαθορισμένα τεστ. Στις μέρες μας, ακόμη και παιδιά 4 - 5 ετών μπορεί να πάρουν μια μικρή εργασία για το σπίτι.
Ερευνητικά δεδομένα και εφαρμογή αυτών
Ωστόσο, λίγα χρόνια πριν, το ερώτημα αναζωπυρώθηκε στην Αμερική, από κάποιους δασκάλους που αναρωτήθηκαν, αν οι εργασίες στο σπίτι πραγματικά βοηθούν τα παιδιά του δημοτικού. Βασίστηκαν τότε σε διάφορες έρευνες που εξέταζαν το συγκεκριμένο θέμα και περισσότερο στην πρόσφατη έρευνα (2006) του νευροεπιστήμονα Harris Cooper, σύμφωνα με την οποία δεν προέκυπταν βάσιμα στοιχεία ότι τα παιδιά του δημοτικού επωφελούνται από τις εργασίες στο σπίτι. Και αποφάσισαν να μετριάσουν ή να τερματίσουν την ανάθεση αυτών.
Ορισμένα από τα επιχειρήματά τους, ήταν:
Τα παιδιά ήδη δουλεύουν και μελετούν για αρκετές ώρες στο σχολείο.
Κάποια παιδιά λαμβάνουν βοήθεια από την οικογένεια ενώ κάποια όχι, οπότε γιατί να ενισχύεται αυτή η "αδικία";
Τα παιδιά, επιστρέφοντας σπίτι, ανησυχούν για το αν θα προλάβουν να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους. Αντίθετα, θα θέλαμε να αναρωτιούνται: “Με ποιον θα παίξω το απόγευμα; Τι δραστηριότητες έχω; Τι θα κάνουμε με την οικογένεια απόψε;”
Σύμφωνα με ανακοίνωσή τους, λοιπόν, για την ακαδημαϊκή χρονιά 2016 -17, κάποια σχολεία στην Αμερική και στην Αγγλία, ακολουθούν νέα πολιτική ελάττωσης των εργασιών στο σπίτι. Για παράδειγμα, τα παιδιά της πρώτης δημοτικού θα πρέπει να διαβάζουν μόνο ένα παραμύθι το βράδυ ή να γράφουν κάτι ελεύθερα, το οποίο δεν θα βαθμολογείται καν. Επίσης, τα παιδιά της τρίτης δημοτικού θα πρέπει να γράφουν κάτι και να εξασκούνται σε προβλήματα μαθηματικών, επίσης δίχως να βαθμολογούνται.
Σε αλλά σχολεία, οι δασκάλες ζητούν από τα παιδιά να ολοκληρώνουν μόνο τις εργασίες που δεν πρόλαβαν στο σχολείο και το υπόλοιπο απόγευμα η οικογένεια προτρέπεται να τρώει, να παίζει και να ξεκουράζεται.
Το σημαντικότερο είναι ότι η προσπάθεια αυτή αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερη αισιοδοξία και υποστηρίζεται από το σχολικό πλαίσιο, καθώς παράλληλα ελέγχεται σχολαστικά ως προς την αποτελεσματικότητα και την επίπτωση στο ακαδημαϊκό επίπεδο των τάξεων.
Βέβαια, οι δάσκαλοι υποψιάζονται πως ορισμένοι γονείς θα δυσκολευτούν με αυτή την αλλαγή, ειδικά αυτοί που υποστηρίζουν πως η μελέτη στο σπίτι εκπαιδεύει τα παιδιά να είναι πειθαρχημένα και μπορεί οι ίδιοι να αναθέτουν εργασίες στα παιδιά τους.
Κλείνοντας, βλέπουμε με μεγάλη αισιοδοξία την τάση αυτή, όπου το παιδί αντιμετωπίζεται σφαιρικά και όχι με την μονοδιάστατη ιδιότητα του μαθητή.
Ποιος άλλωστε δεn θα χαμογελούσε στην ιδέα ότι όλες οι εργασίες θα είχαν ολοκληρωθεί στο σχολείο και με την επιστροφή στο σπίτι θα ξεκίναγε ένας χρόνος ξεκούρασης, χαλάρωσης και παιχνιδιού;
www.leximathia.gr
Βιβλιογραφία:
Cooper, H., Robinson, J. C., & Patall, E. A. (2006). Does homework improve academic achievement? A synthesis of research, 1987-2003. Review of Educational Research, 76(1)
Alfie Kohn (2006). The Homework myth, Da Capo books
Η μελέτη των μαθητών στο σπίτι αποτελεί έναν πολύ σημαντικό παράγοντα για τη μόρφωση τους και αυτό είναι κάτι που το έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι γονείς. Πρώτα – πρώτα, αποτελεί μια γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ οικογένειας και σχολείου, αφού παρέχει την ευκαιρία στους γονείς και κηδεμόνες να επικοινωνούν με τα παιδιά του και να μαθαίνουν μέσω αυτών τι γίνεται στο σχολείο. Ο σκοπός της μελέτης στο σπίτι περιλαμβάνει την εμπέδωση των γνώσεων και δεξιοτήτων που αποκτήθηκαν στην τάξη, τη χρήση διαφόρων πηγών για την αναζήτηση και εύρεση πληροφοριών, αλλά και την ανάπτυξη δεξιοτήτων που σχετίζονται με τη σωστή διαχείριση του χρόνου των παιδιών και την ταυτόχρονη ανάπτυξη από αυτά ενός αισθήματος ανεξαρτησίας και ευθύνης. Η κατανόηση του παραπάνω σκοπού από τους γονείς αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή μελέτη των παιδιών, αποφεύγοντας τακτικές όπως τον εξαναγκασμό των παιδιών να μελετήσουν, το να κάνουν οι γονείς τις εργασίες των παιδιών αντί γι αυτά, κ.λπ. Από την άλλη πλευρά, η παροχή συγκεκριμένων κινήτρων από τους γονείς στα παιδιά, όπως π.χ. η επιβράβευση με ενθαρρυντικά λόγια, μια έξοδος για σινεμά ή παγωτό, τα οποία θα σχετίζονται με συγκεκριμένους στόχους για τα παιδιά, μπορούν να συντελέσουν σημαντικά στη βελτίωση των αποτελεσμάτων της μελέτης στο σπίτι.
ΑπάντησηΔιαγραφή