Συχνά οι γονείς ρωτούν πώς εξηγείται ένα παιδί 2 ή 3 ετών, που έτρωγε μέχρι χθες ένα συγκεκριμένο φαγητό ή φρούτο, ξαφνικά να μην θέλει να το δει μπροστά του.
Οι γονείς μένουν έκπληκτοι και δοκιμάζουν να του θυμίσουν: "Μα παιδί μου, αφού σου αρέσει πολύ αυτό", πολλές φορές μάλιστα το πιέζουν για να φάει, νομίζοντας ότι κάνει καπρίτσια. Σύντομα αντιλαμβάνονται ότι αυτό δεν είναι ένα παιχνιδάκι του παιδιού, αλλά ότι το εννοεί. Δεν θέλει να φάει αυτό το φαγητό πια.
Είναι γεγονός ότι όπως τα μικρά μας δοκιμάζουν την αίσθηση της αφής που τους δίνουν τα διάφορα αντικείμενα, το ίδιο δοκιμάζουν και τις γεύσεις και βέβαια οι εκπλήξεις δεν λείπουν ιδιαίτερα στο φαγητό. Αυτό που μέχρι χθες δεν ήθελαν να δουν ούτε ζωγραφιστό, σήμερα είναι το πιο αγαπημένο τους φαγητό! Μα πώς συμβαίνει αυτό;
Η λύση του προβλήματος είναι καμιά φορά τόσο απλή, που ούτε καν περνάει από το νου των μεγάλων. Το φαγητό που το δικό σας παιδί αηδιάζει και μόνο που το βλέπει, είναι ίσως το αγαπημένο του φίλου του στον παιδικό σταθμό.
Η βασική αιτία για τη συχνή αλλαγή των προτιμήσεων των παιδιών γύρω στα τρία τους χρόνια είναι απλή. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας ξέρουν πια τι είναι γλυκό ή ξινό, αλμυρό και πιπεράτο, τώρα πρέπει να μάθουν μόνιμα πλέον τις διάφορες γεύσεις των φαγητών. Γι’ αυτό αγαπούν ένα φαγητό μέχρι τη στιγμή που ένα άλλο θα αποκτήσει ξαφνικά περισσότερο ενδιαφέρον, μόνο και μόνο επειδή δεν το έχουν συνηθίσει ακόμα.
Εκτός απ’ αυτό υπάρχει και κάτι άλλο που έχουν στο μεταξύ τα παιδιά καταλάβει: Ότι και οι γονείς και όλοι οι άλλοι "μεγάλοι" δεν τρώνε με την ίδια διάθεση όλα τα φαγητά. Ζητούν λοιπόν και αυτά το ίδιο δικαίωμα για τον εαυτό τους: να μπορούν κι αυτά να λένε κάπου-κάπου "Δεν μ’ αρέσει!".
Κι εμείς οι γονείς πρέπει να σεβόμαστε την επιθυμία του παιδιού και να προσφέρουμε νέες γεύσεις.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος
akappatou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου