Έχει δραματικά ξεσπάσματα;

Αν το δράμα ξεκινά επειδή το αγαπημένο του μπλουζάκι είναι στ’ άπλυτα ή φάγατε το τελευταίο πατατάκι στο μπολ του, είναι καιρός να μάθετε στο παιδί σας γιατί κάποιες φορές είναι προτιμότερο να γελάμε απ’ το να κλαίμε.

Αν και το δικό σας παιδί κάποιες φορές μοιάζει με πρωταγωνιστή δραματικού μονόπρακτου, πιθανόν είστε εξοικειωμένοι με φωνές, κλάματα ή ξεσπάσματα θυμού, που συνήθως πυροδοτούν ασήμαντες αφορμές. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό δεν είναι κάτι ανησυχητικό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα δραματικά ξεσπάσματα είναι τυπικά στα παιδιά σχολικής ηλικίας, τα οποία συχνά μπορεί να υπερβάλλουν για θέματα που σε εμάς τους μεγάλους μοιάζουν ασήμαντα. Δεν το κάνουν ούτε για να μας προκαλέσουν ούτε για να μας εκνευρίσουν. Γιατί, όμως, αντιδρούν σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου;

Τι κρύβεται από πίσω;

Το πρόβλημα προκύπτει συνήθως επειδή το παιδί δεν έχει μάθει ακόμα να διαχειρίζεται τα συναισθήματα απογοήτευσης, θυμού και ματαίωσης. Θα πρέπει επίσης να λάβετε υπόψη, ότι οι αντιδράσεις του μπορεί να είναι απλώς πιστή αντιγραφή των δικών σας αντιδράσεων. Αν για παράδειγμα, αντιδράτε υπερβολικά επειδή έσκασε το λάστιχο του αυτοκινήτου ή ο σύζυγός σας ξέχασε να βγάλει έξω τα σκουπίδια, το παιδί θα μιμηθεί αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς. 

Σε τέτοιες περιπτώσεις προτιμάτε να επιστρατεύετε το χιούμορ ή ακόμα και τον αυτοσαρκασμό, αφού για να μάθει το παιδί να είναι ψύχραιμο θα πρέπει πρώτα απ’ όλα οι γονείς να είναι ψύχραιμοι. 

Σε άλλη περίπτωση, εξετάστε αν έχουν συμβεί δραστικές αλλαγές στην καθημερινότητά του (ένα διαζύγιο, αλλαγή κατοικίας, καινούργιο αδερφάκι) και δώστε στο παιδί χρόνο για να προσαρμοστεί, αφού στην πραγματικότητα αντιδρά με δόσεις υπερβολής γιατί είναι αγχωμένο ή πιεσμένο. 

Τέλος, μην ξεχνάτε πως κάποια παιδιά μπορεί να έχουν δραματικά ξεσπάσματα με ασήμαντη αφορμή, όταν νιώθουν ότι οι γονείς τους δεν τους δίνουν αρκετή σημασία επιδιώκοντας να προκαλέσουν την προσοχή. Δοκιμάστε, λοιπόν, να αφιερώσετε περισσότερο χρόνο στο μικρό σας. Μην ξεχνάτε ότι μέσα στη μέρα χρειάζεται να υπάρχουν στιγμές που τα φώτα θα πέφτουν αποκλειστικά και μόνο πάνω στον μικρό πρωταγωνιστή της ζωή σας!

Πώς να το χειριστείτε:

• Μην αντιδράτε στο δράμα με δράμα. Αποφύγετε να συμπάσχετε μαζί του δραματοποιώντας κι εσείς τη συμπεριφορά σας ή παρέχοντας υπερβολική ανακούφιση ή υποστήριξη στο παιδί.
• Δείξτε, όμως, σχετική κατανόηση χρησιμοποιώντας φράσεις όπως "Λυπάμαι πολύ" ή "Καταλαβαίνω ότι στεναχωρήθηκες" αποφεύγοντας σε κάθε περίπτωση να γελοιοποιήσετε την κατάσταση.
• Μην βιάζεστε ν’ αντικαταστήσετε τη δυστυχία με ευτυχία. Π.χ. προτείνοντας να του αγοράσετε καινούριο παιχνίδι. Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι πάντα υπάρχουν στιγμές απογοήτευσης που αποτελούν μέρος της ζωής.
• Προτείνετε μία δύο εναλλακτικές. Το πιθανότερο είναι ότι στην αρχή θα σας πει "όχι" ό,τι κι αν του προτείνετε. Όταν, όμως, ηρεμήσει δεν αποκλείεται να ενδιαφερθεί για κάποια από τις εναλλακτικές που του προτείνατε. Στόχος σας είναι να κατανοήσει ότι για κάθε πρόβλημα που προκύπτει καλό είναι να σκεφτόμαστε πιθανές λύσεις.
• Μην θυμώνετε. Να θυμάστε ότι το παιδί θα νιώσει ότι έχει δύναμη πάνω σας αν δει ότι η συμπεριφορά του σας εκνευρίζει. Όσο πιο ήπια και χαλαρή είναι η αντίδραση σας, τόσο πιο πιθανό είναι να αποδυναμώσετε τη δραματική του αντίδραση.
• Βάλτε, όμως, σαφή όρια. Είναι σημαντικό να είστε προετοιμασμένη για το πως θα βάλετε ένα τέλος στο δράμα αν δείτε ότι η σκηνή συνεχίζεται. Αδιαφορήστε, βγείτε από το δωμάτιο, ασχοληθείτε με κάτι άλλο ή φέρτε το παιδί προ τετελεσμένης απόφασης. 

Εxtra Tip: Διδάξτε στο παιδί σας "ταμπελίτσες" για τα συναισθήματά του! Συζητήστε για το θυμό, τον εκνευρισμό, τη λύπη, τη χαρά, την απογοήτευση…. Κουβεντιάστε πότε νιώθουμε έτσι, πώς το καταλαβαίνουμε (π.χ. κατσουφιάζουμε) και τι μπορούμε να κάνουμε για να διαχειριστούμε το αρνητικό συναίσθημα.

Παρακαλώ... βοήθεια!

Όπως επισημαίνει η κα Βάρβογλη δεν είναι η συχνότητα που πρέπει να μας προβληματίζει όσο η ένταση των επεισοδίων. Αν τα δραματικά ξεσπάσματα του παιδιού δημιουργούν πρόβλημα στην καθημερινότητα της οικογένειας, εκδηλώνονται το ίδιο συχνά και έξω από το σπίτι ή στο σχολείο ή ενώπιον τρίτων, συνοδεύονται από επεισόδια βίας ή επιθετικότητα (π.χ. το παιδί εκτοξεύει πράγματα ή χτυπά κάποιον) ή σας κάνουν να χάνεται τον έλεγχο, η συμβουλή του ειδικού θα μπορούσε ν’ αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη.

Φλώρα Κασσαβέτη

Με τη συνεργασία της Λίζας Βάρβογλη, Ph.D ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια.

www.happymom.gr