Τα σχολεία ξεκίνησαν και η διαδρομή από και προς αυτά είναι μια από τις πρώτες δυσκολίες, που έχουν να αντιμετωπίσουν μαθητές και γονείς, ειδικά όσο πιο μικροί είναι οι πρώτοι. Σαφώς υπάρχουν κίνδυνοι, αλλά από την άλλη είναι και μια καλή ευκαιρία, προκειμένου το παιδί να αποκτήσει μια σωστή κυκλοφοριακή αγωγή. Το πρωταρχικό ζητούμενο είναι φυσικά η ασφάλεια, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο πηγαίνει το παιδί στο σχολείο.
Αν πηγαίνει μόνο του, είτε μαζί με άλλα, ενδεχομένως και μεγαλύτερα θα πρέπει να επαναλάβετε αρκετές φορές τη διαδρομή μαζί του, προκειμένου να τη μάθει καλά, να μην έχει αμφιβολίες και να μην μπερδεύεται.
Η διαδρομή που θα επιλεγεί, καθώς πάντα ή σχεδόν πάντα υπάρχουν εναλλακτικές, δεν πρέπει να είναι η πιο σύντομη, αλλά η πιο ασφαλής. Είναι προτιμότερο το παιδί (και ο ενήλικος, που ενδεχόμενα το συνοδεύει) να περπατήσει λίγο παραπάνω για να φτάσει στο φανάρι ή στο σημείο που είναι ο σχολικός τροχονόμος, από το να προσπαθήσει να περάσει τον δρόμο από κάπου που οι κίνδυνοι είναι περισσότεροι.
Στην περίπτωση που το φανάρι είναι μακριά, επιλέγουμε τη διασταύρωση ή το σημείο με την καλύτερη δυνατή ορατότητα και κάνουμε πολλές πρόβες στη διέλευση του δρόμου, έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι πως το παιδί μένει στο πεζοδρόμιο, ελέγχει σχολαστικά τον δρόμο και από τις δύο κατευθύνσεις και επιλέγει να περάσει όταν πραγματικά δεν κινδυνεύει.
Το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μπορεί να εκτιμήσει σωστά την ταχύτητα του αυτοκινήτου ή της μοτοσυκλέτας που έρχεται και αυτό, όπως είναι λογικό, χρειάζεται αρκετή εξάσκηση. Ακόμα και αν υπάρχει συνοδός, το σωστό είναι οι πρωτοβουλίες να ανήκουν στο παιδί, που πρέπει να επιβραβεύεται όταν οι αποφάσεις του είναι σωστές και να διορθώνεται από τον ενήλικο όταν δεν είναι. Με υπόδειξη πάντα του σωστού. Επίσης, είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του παιδιού ότι θέλει να περάσει τον δρόμο κι αυτό προκειμένου ο οδηγός που θα το δει να καταλάβει τι θα κάνει και να είναι καλύτερα προετοιμασμένος.
Φυσικά του κάνουμε σαφές, ειδικά αν πηγαίνει και έρχεται από το σχολείο μαζί με συμμαθητές του, πως ο δρόμος δεν είναι κατάλληλος για παιχνίδι. Ο πεζός, για να είναι ασφαλής, πρέπει να είναι συγκεντρωμένος, με τις αισθήσεις του σε εγρήγορση και όχι απασχολημένος με κάτι άλλο. Επίσης, με την ευκαιρία, πρέπει να του εξηγήσουμε και να του επισημάνουμε πως δεν ακολουθούμε τυφλά π.χ. τη μπάλα που κυλά στο δρόμο. Πιο σωστά δεν την ακολουθούμε καν. Σταματάμε, ελέγχουμε και στη συνέχεια, αν είμαστε απόλυτα ασφαλείς, κάνουμε προσπάθεια να την πιάσουμε.
Εννοείται πως σε καμία περίπτωση δεν καλλιεργούμε τη λογική πως ο πεζός έχει πάντα δίκιο ή ότι έχει προτεραιότητα. Αντίθετα, είναι ισότιμο μέλος της κυκλοφορίας και οφείλει να σέβεται τους κανόνες της. Από εκεί και πέρα καλό είναι το παιδί, όταν πηγαίνει στο σχολείο, να έχει αρκετό χρόνο μπροστά του, προκειμένου να μην βιάζεται και λόγω αυτής της βιασύνης να είναι επιρρεπές σε λάθη που μπορούν να το θέσουν σε κίνδυνο. Επίσης, καλό είναι να φορά ανοιχτόχρωμα ρούχα που βοηθούν τους οδηγούς να το αντιληφθούν -ειδικά τον χειμώνα.
Αν μετακινείται με σχολικό, τότε πρέπει να έχει πάντα υπόψη του πως πρέπει να κάθεται στη θέση του, να χρησιμοποιεί τη ζώνη ασφαλείας, αλλά και το να μην περνά ποτέ τον δρόμο πριν φύγει το λεωφορείο και έχει "ελεύθερο" οπτικό πεδίο. Το τελευταίο ισχύει γενικότερα για τις μετακινήσεις με λεωφορεία (αστικά), ενώ αν το πηγαίνετε εσείς με το αυτοκίνητό σας στο σχολείο η είσοδος και η έξοδος από αυτό επιβάλλεται να γίνεται από την πλευρά του πεζοδρομίου και μόνο.
Γιάννης Σκουφής
www.mothersblog.gr
Η διαδρομή που θα επιλεγεί, καθώς πάντα ή σχεδόν πάντα υπάρχουν εναλλακτικές, δεν πρέπει να είναι η πιο σύντομη, αλλά η πιο ασφαλής. Είναι προτιμότερο το παιδί (και ο ενήλικος, που ενδεχόμενα το συνοδεύει) να περπατήσει λίγο παραπάνω για να φτάσει στο φανάρι ή στο σημείο που είναι ο σχολικός τροχονόμος, από το να προσπαθήσει να περάσει τον δρόμο από κάπου που οι κίνδυνοι είναι περισσότεροι.
Στην περίπτωση που το φανάρι είναι μακριά, επιλέγουμε τη διασταύρωση ή το σημείο με την καλύτερη δυνατή ορατότητα και κάνουμε πολλές πρόβες στη διέλευση του δρόμου, έτσι ώστε να είμαστε σίγουροι πως το παιδί μένει στο πεζοδρόμιο, ελέγχει σχολαστικά τον δρόμο και από τις δύο κατευθύνσεις και επιλέγει να περάσει όταν πραγματικά δεν κινδυνεύει.
Το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να μπορεί να εκτιμήσει σωστά την ταχύτητα του αυτοκινήτου ή της μοτοσυκλέτας που έρχεται και αυτό, όπως είναι λογικό, χρειάζεται αρκετή εξάσκηση. Ακόμα και αν υπάρχει συνοδός, το σωστό είναι οι πρωτοβουλίες να ανήκουν στο παιδί, που πρέπει να επιβραβεύεται όταν οι αποφάσεις του είναι σωστές και να διορθώνεται από τον ενήλικο όταν δεν είναι. Με υπόδειξη πάντα του σωστού. Επίσης, είναι σημαντικό να είναι ξεκάθαρη η πρόθεση του παιδιού ότι θέλει να περάσει τον δρόμο κι αυτό προκειμένου ο οδηγός που θα το δει να καταλάβει τι θα κάνει και να είναι καλύτερα προετοιμασμένος.
Φυσικά του κάνουμε σαφές, ειδικά αν πηγαίνει και έρχεται από το σχολείο μαζί με συμμαθητές του, πως ο δρόμος δεν είναι κατάλληλος για παιχνίδι. Ο πεζός, για να είναι ασφαλής, πρέπει να είναι συγκεντρωμένος, με τις αισθήσεις του σε εγρήγορση και όχι απασχολημένος με κάτι άλλο. Επίσης, με την ευκαιρία, πρέπει να του εξηγήσουμε και να του επισημάνουμε πως δεν ακολουθούμε τυφλά π.χ. τη μπάλα που κυλά στο δρόμο. Πιο σωστά δεν την ακολουθούμε καν. Σταματάμε, ελέγχουμε και στη συνέχεια, αν είμαστε απόλυτα ασφαλείς, κάνουμε προσπάθεια να την πιάσουμε.
Εννοείται πως σε καμία περίπτωση δεν καλλιεργούμε τη λογική πως ο πεζός έχει πάντα δίκιο ή ότι έχει προτεραιότητα. Αντίθετα, είναι ισότιμο μέλος της κυκλοφορίας και οφείλει να σέβεται τους κανόνες της. Από εκεί και πέρα καλό είναι το παιδί, όταν πηγαίνει στο σχολείο, να έχει αρκετό χρόνο μπροστά του, προκειμένου να μην βιάζεται και λόγω αυτής της βιασύνης να είναι επιρρεπές σε λάθη που μπορούν να το θέσουν σε κίνδυνο. Επίσης, καλό είναι να φορά ανοιχτόχρωμα ρούχα που βοηθούν τους οδηγούς να το αντιληφθούν -ειδικά τον χειμώνα.
Αν μετακινείται με σχολικό, τότε πρέπει να έχει πάντα υπόψη του πως πρέπει να κάθεται στη θέση του, να χρησιμοποιεί τη ζώνη ασφαλείας, αλλά και το να μην περνά ποτέ τον δρόμο πριν φύγει το λεωφορείο και έχει "ελεύθερο" οπτικό πεδίο. Το τελευταίο ισχύει γενικότερα για τις μετακινήσεις με λεωφορεία (αστικά), ενώ αν το πηγαίνετε εσείς με το αυτοκίνητό σας στο σχολείο η είσοδος και η έξοδος από αυτό επιβάλλεται να γίνεται από την πλευρά του πεζοδρομίου και μόνο.
Γιάννης Σκουφής
www.mothersblog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου