Η δυναμική ενός κοινωνικού σχήματος αλλάζει με την είσοδο ή την έξοδο μελών. Αυτό συμβαίνει και με τη σχέση του ζεύγους, όταν περιμένει παιδί. Πώς έρχεται αυτό το παιδί; Το θέλουν και οι δύο ή είναι απόφαση μόνο του ενός; Πώς είναι η σχέση του ζευγαριού λίγο πριν την εγκυμοσύνη; Ποιες είναι οι συνθήκες ζωής τους; Είναι πολλά χρόνια σε αυτή τη σχέση; Είναι ψυχικά ώριμοι και οι δύο; Ποια η σχέση του καθένα με τη δική του παιδική ηλικία και τους γονείς του, ιδιαίτερα με τον γονιό του ίδιου φύλου; Ποια είναι η αυτοεκτίμηση των μελών του ζευγαριού;
Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις ερωτήσεις που χρειάζεται να απαντηθούν για να δούμε κάθε περίπτωση ξεχωριστά, ώστε να βγει μία ασφαλής πρόγνωση για το πώς θα βιωθεί η εγκυμοσύνη και η είσοδος νέου μέλους στη σχέση. Ανάλογα με το πώς συνδυάζονται οι παραπάνω παράγοντες μπορούμε να δούμε τι αντίκτυπο θα έχει στη σχέση τους η εγκυμοσύνη και να προλάβουμε τυχόν δυσάρεστες συνέπειες.
Ανάμεσα στους δύο συντρόφους βρίσκεται ήδη ένα μικρό πλασματάκι που είναι ο καρπός τους. Αυτό από μόνο του σημαίνει ότι η σχέση τους είναι δημιουργική, αφού γεννά μία νέα ζωή, ακόμη και αν οι ίδιοι δεν το αντιλαμβάνονται.
Η γυναίκα αναπτύσσει γρηγορότερα σχέση με το παιδί που κυοφορείται, αφού το φέρει στο σώμα της. Ο άντρας θα αισθανθεί σε μεγαλύτερη έκταση τη δική του πατρότητα όσο μεγαλώνει το παιδί. Αυτό το γεγονός φέρει μία μικρή ανισότητα για κάποιο μικρό διάστημα ανάμεσα στους δύο, που αν είναι ώριμοι και έχουν καλή σχέση και επιθυμία για το μωρό θα συμφιλιωθούν με αυτή την ιδέα.
Για πολλές γυναίκες ωστόσο, ιδιαίτερα αν η σχέση με τον σύντροφο δεν είναι ικανοποιητική, η εγκυμοσύνη βιώνεται ως κάλυψη αυτού του κενού. Έτσι, μπορεί να απέχουν από τη σεξουαλική επαφή, παρόλο που ο γιατρός δεν τους το απαγορεύει. Φαίνεται να αισθάνονται τόσο έντονη την ευθύνη της μητρότητας, ή και πληρότητα, που απέχουν από τη σεξουαλικότητα με συνήθως δυσάρεστες συνέπειες στη σχέση τους. Μοιάζει να απαρνούνται τη σεξουαλικότητά τους μπροστά στη μητρότητα, λες και πρέπει να επιλέξουν ένα από τα δύο. Αυτή η αποχή συνήθως συνοδεύεται από αμφιθυμικά συναισθήματα που προσβάλλουν την αυτοεκτίμηση της κοπέλας και αποθαρρύνουν τον άντρα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε οι ψυχολόγοι ότι το μωρό μετατρέπεται από τη μητέρα ως ο συμβολικός φαλλός της. Δηλαδή μέσω της μητρότητας αυτή η γυναίκα αισθάνεται ότι αποκτά εξουσία απέναντι στον άντρα της και αισθάνεται ότι μπορεί να τον ελέγχει. Αυτή είναι μία περίπτωση που ο άντρας μπορεί να στραφεί κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης προς μια εξωσυζυγική σχέση, που συνήθως διατηρεί κρυφή. Ιδιαίτερα αν το μωρό είναι αγόρι, τότε αισθήματα αντιζηλίας, συνήθως ασυνείδητα, μπορεί να εμφανιστούν στον σύντροφο, που αισθάνεται ότι χάνει τη γυναίκα του και να αναζητήσει αλλού παρηγοριά. Αυτό, όμως, μπορεί να συμβεί και σε ανώριμους άντρες, ακόμη και αν η σύντροφος δεν διακατέχεται από τέτοια ναρκισσιστική προσκόλληση προς το βρέφος, ούτε αρνείται τη σεξουαλική επαφή.
Ωστόσο, η ζωή του ζευγαριού αλλάζει τόσο με την εγκυμοσύνη, αλλά κυρίως κατά τα πρώτα δύο χρόνια γέννησης του μωρού. Αν έχουν δομήσει ένα καλό σχέδιο για το μέλλον, αν είναι ώριμοι και έχουν καλή σχέση, αυτή την αλλαγή τη βιώνουν χαρμόσυνα. Αντίθετα, αν είναι ανώριμοι και με χαμηλή αυτοεκτίμηση, την αλλαγή που φέρει το μωρό στη ζωή τους τη βιώνουν συχνά αρνητικά.
Ο γονεϊκός ρόλος είναι από τους πιο ενήλικες ρόλους. Αν η προσωπικότητα των δύο συζύγων είναι υπολειμματική, δεν πιστεύουν ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες υποχρεώσεις του νέου ρόλου, τότε συχνά το ζευγάρι περνά κρίση. Μια κρίση που αν την αξιοποιήσουν δημιουργικά μπορεί να τους ωριμάσει, να λειτουργήσει θετικά για την αυτοεκτίμησή τους και να τους κάνει να ζήσουν μαζί για πολλά χρόνια ακόμη.
Άρης Τσιγκρής, Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος
www.draristsigris.gr
Για πολλές γυναίκες ωστόσο, ιδιαίτερα αν η σχέση με τον σύντροφο δεν είναι ικανοποιητική, η εγκυμοσύνη βιώνεται ως κάλυψη αυτού του κενού. Έτσι, μπορεί να απέχουν από τη σεξουαλική επαφή, παρόλο που ο γιατρός δεν τους το απαγορεύει. Φαίνεται να αισθάνονται τόσο έντονη την ευθύνη της μητρότητας, ή και πληρότητα, που απέχουν από τη σεξουαλικότητα με συνήθως δυσάρεστες συνέπειες στη σχέση τους. Μοιάζει να απαρνούνται τη σεξουαλικότητά τους μπροστά στη μητρότητα, λες και πρέπει να επιλέξουν ένα από τα δύο. Αυτή η αποχή συνήθως συνοδεύεται από αμφιθυμικά συναισθήματα που προσβάλλουν την αυτοεκτίμηση της κοπέλας και αποθαρρύνουν τον άντρα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις λένε οι ψυχολόγοι ότι το μωρό μετατρέπεται από τη μητέρα ως ο συμβολικός φαλλός της. Δηλαδή μέσω της μητρότητας αυτή η γυναίκα αισθάνεται ότι αποκτά εξουσία απέναντι στον άντρα της και αισθάνεται ότι μπορεί να τον ελέγχει. Αυτή είναι μία περίπτωση που ο άντρας μπορεί να στραφεί κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης προς μια εξωσυζυγική σχέση, που συνήθως διατηρεί κρυφή. Ιδιαίτερα αν το μωρό είναι αγόρι, τότε αισθήματα αντιζηλίας, συνήθως ασυνείδητα, μπορεί να εμφανιστούν στον σύντροφο, που αισθάνεται ότι χάνει τη γυναίκα του και να αναζητήσει αλλού παρηγοριά. Αυτό, όμως, μπορεί να συμβεί και σε ανώριμους άντρες, ακόμη και αν η σύντροφος δεν διακατέχεται από τέτοια ναρκισσιστική προσκόλληση προς το βρέφος, ούτε αρνείται τη σεξουαλική επαφή.
Ωστόσο, η ζωή του ζευγαριού αλλάζει τόσο με την εγκυμοσύνη, αλλά κυρίως κατά τα πρώτα δύο χρόνια γέννησης του μωρού. Αν έχουν δομήσει ένα καλό σχέδιο για το μέλλον, αν είναι ώριμοι και έχουν καλή σχέση, αυτή την αλλαγή τη βιώνουν χαρμόσυνα. Αντίθετα, αν είναι ανώριμοι και με χαμηλή αυτοεκτίμηση, την αλλαγή που φέρει το μωρό στη ζωή τους τη βιώνουν συχνά αρνητικά.
Ο γονεϊκός ρόλος είναι από τους πιο ενήλικες ρόλους. Αν η προσωπικότητα των δύο συζύγων είναι υπολειμματική, δεν πιστεύουν ότι μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες υποχρεώσεις του νέου ρόλου, τότε συχνά το ζευγάρι περνά κρίση. Μια κρίση που αν την αξιοποιήσουν δημιουργικά μπορεί να τους ωριμάσει, να λειτουργήσει θετικά για την αυτοεκτίμησή τους και να τους κάνει να ζήσουν μαζί για πολλά χρόνια ακόμη.
Άρης Τσιγκρής, Μαιευτήρας - Χειρουργός Γυναικολόγος
www.draristsigris.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου