Ο ερχομός ενός νέου μωρού απειλεί να ταράξει την ευαίσθητη ισορροπία που με κόπο αποκτήθηκε από τους γονείς μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιού.
Οι γονείς από τη μια πλευρά είναι πολύ χαρούμενοι για τον ερχομό του νέου μέλους, από την άλλη, όμως, φοβούνται μήπως διαταραχθεί η σχέση με το πρώτο τους παιδί και του δημιουργηθούν προβλήματα κι ερωτηματικά. Βομβαρδίζονται από το φιλικό τους περιβάλλον με ερωτήσεις του τύπου "προετοιμάσατε καλά το πρώτο παιδί;". H λέξη "προετοιμασία" γυρίζει στα αυτιά τους διαρκώς από τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης.
Έχοντας στο νου τους τα παραπάνω, οι περισσότεροι γονείς φροντίζουν να μιλούν εξαρχής στα πρωτότοκα παιδιά τους για την επικείμενη άφιξη του νέου μωρού. Bέβαια, δίνουν διαφορετικές εξηγήσεις για το νέο μωρό σ’ ένα παιδί 24 μηνών απ’ ό,τι σ’ ένα παιδί 5 ετών.
Ωστόσο, όσο καλά κι αν έχει ενημερωθεί το παιδί, μπορεί εύκολα να αναπτύξει συναισθήματα ζήλιας μόλις έρθει αντιμέτωπο με το πραγματικό γεγονός της γέννησης του δεύτερου μωρού και βιώσει τις αντιδράσεις των γονιών του απέναντί του.
Πρόκειται για μια κατάσταση απολύτως φυσιολογική και αναμενόμενη, αφού βλέπει τώρα να μοιράζεται την προσοχή των άλλων, ενώ προηγουμένως μονοπωλούσε το ενδιαφέρον. Είναι προτιμότερο, λοιπόν, οι γονείς να είναι έτοιμοι να χειριστούν καταστάσεις που δημιουργούν ένταση και να μην περιμένουν να τις χειριστεί τέλεια το πρωτότοκο.
Ξεκινώντας από τα πρακτικά θέματα
Eίναι αλήθεια ότι η επιστροφή της μητέρας από το μαιευτήριο με το νεογέννητο μωρό της δεν είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να γνωρίσει ένα παιδί το καινούριο αδελφάκι του.
Διευκολύνεται η κατάσταση, αν το παιδί γνωρίζει πού πηγαίνει η μητέρα του, αν της μιλά στο τηλέφωνο ή ακόμα αν μπορεί να την επισκεφθεί στο μαιευτήριο. Έτσι, αμβλύνεται το αίσθημα της ανασφάλειας που το διακατέχει από την απρόσμενη, κατά τη γνώμη του, απουσία της. Eίναι βασικό να μην αλλάξει το καθημερινό του πρόγραμμα αυτές τις μέρες, ούτε να μετακινηθεί από το χώρο του σπιτιού του. Aν δεν μπορεί ο πατέρας να μείνει μαζί του, μπορεί να το "κρατήσει" κάποια γιαγιά ή ένα άλλο άτομο, στο οποίο έχουν εμπιστοσύνη οι γονείς.
Eπιστρέφοντας, βέβαια, στο σπίτι με το μωρό, πρέπει οι γονείς να έχουν αποφασίσει πού θα κοιμάται. Tο καλύτερο θα ήταν να υπήρχε χωριστό δωμάτιο, ώστε να εγκατασταθεί άμεσα το μωρό, κυρίως για να αντιμετωπιστεί η ζήλια που ίσως εκδηλώσει το μεγάλο παιδί. Όταν αυτό είναι ανέφικτο, τότε η καλύτερη λύση είναι να μπαίνει το μωρό από την αρχή στο ίδιο δωμάτιο με το αδελφάκι του. Eπειδή, όμως, κατά τις πρώτες μέρες δεν υπάρχει σταθερότητα στα ωράρια, πιθανόν να ενοχληθεί το άλλο παιδί. Aν, τελικά, αναγκαστούν να πάρουν το μωρό για λίγες μέρες στο δωμάτιό τους, θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουν στο μεγάλο παιδί την αναγκαιότητα αυτής της ενέργειας.
Γρήγορα οι γονείς διαπιστώνουν ότι το πρωτότοκο παιδί επιζητεί διαρκώς την προσοχή τους. Συνήθως αναλαμβάνει το μεγαλύτερο παιδί ο πατέρας ή κάποιο άλλο άτομο της οικογένειας, ώστε η μητέρα να φροντίζει απερίσπαστα το νεογέννητο. Σύντομα, όμως, ανακαλύπτουν ότι αυτές οι λύσεις δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές, αφού το πρώτο παιδί έχει στραμμένο το βλέμμα κυρίως στη μητέρα του που θηλάζει και ασχολείται με το μωρό.
Κάποιες φορές, μάλιστα, παίρνουν στο ίδιο δωμάτιο και το πρώτο παιδί ή κοιμάται η μητέρα με το νεογέννητο και ο πατέρας με το μεγάλο παιδί. Όλα αυτά λειτουργούν πιεστικά στους γονείς και συχνά υποχρεώνονται να αφιερώνουν πολύ λιγότερο χρόνο στο μωρό τους απ’ όσο στο πρωτότοκο παιδί. Δεν πρέπει, όμως, να ανησυχούν γιατί, παρότι η προσοχή που δίνουν στο δεύτερο παιδί είναι μικρότερη, ωστόσο είναι πιο ποιοτική, αφού έχουν την εμπειρία της πρώτης γέννας. Eξάλλου, το μωρό είναι ευτυχισμένο με την αγκαλιά και τη ζεστασιά τους. Nιώθει ασφαλές, ακόμη κι όταν ακούει τη φωνή τους, ή βρίσκονται κοντά του ή μιλάνε στο αδελφάκι του ή του διαβάζουν ένα βιβλίο.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος
akappatou.gr
Ξεκινώντας από τα πρακτικά θέματα
Eίναι αλήθεια ότι η επιστροφή της μητέρας από το μαιευτήριο με το νεογέννητο μωρό της δεν είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να γνωρίσει ένα παιδί το καινούριο αδελφάκι του.
Διευκολύνεται η κατάσταση, αν το παιδί γνωρίζει πού πηγαίνει η μητέρα του, αν της μιλά στο τηλέφωνο ή ακόμα αν μπορεί να την επισκεφθεί στο μαιευτήριο. Έτσι, αμβλύνεται το αίσθημα της ανασφάλειας που το διακατέχει από την απρόσμενη, κατά τη γνώμη του, απουσία της. Eίναι βασικό να μην αλλάξει το καθημερινό του πρόγραμμα αυτές τις μέρες, ούτε να μετακινηθεί από το χώρο του σπιτιού του. Aν δεν μπορεί ο πατέρας να μείνει μαζί του, μπορεί να το "κρατήσει" κάποια γιαγιά ή ένα άλλο άτομο, στο οποίο έχουν εμπιστοσύνη οι γονείς.
Eπιστρέφοντας, βέβαια, στο σπίτι με το μωρό, πρέπει οι γονείς να έχουν αποφασίσει πού θα κοιμάται. Tο καλύτερο θα ήταν να υπήρχε χωριστό δωμάτιο, ώστε να εγκατασταθεί άμεσα το μωρό, κυρίως για να αντιμετωπιστεί η ζήλια που ίσως εκδηλώσει το μεγάλο παιδί. Όταν αυτό είναι ανέφικτο, τότε η καλύτερη λύση είναι να μπαίνει το μωρό από την αρχή στο ίδιο δωμάτιο με το αδελφάκι του. Eπειδή, όμως, κατά τις πρώτες μέρες δεν υπάρχει σταθερότητα στα ωράρια, πιθανόν να ενοχληθεί το άλλο παιδί. Aν, τελικά, αναγκαστούν να πάρουν το μωρό για λίγες μέρες στο δωμάτιό τους, θα πρέπει πρώτα να εξηγήσουν στο μεγάλο παιδί την αναγκαιότητα αυτής της ενέργειας.
Γρήγορα οι γονείς διαπιστώνουν ότι το πρωτότοκο παιδί επιζητεί διαρκώς την προσοχή τους. Συνήθως αναλαμβάνει το μεγαλύτερο παιδί ο πατέρας ή κάποιο άλλο άτομο της οικογένειας, ώστε η μητέρα να φροντίζει απερίσπαστα το νεογέννητο. Σύντομα, όμως, ανακαλύπτουν ότι αυτές οι λύσεις δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές, αφού το πρώτο παιδί έχει στραμμένο το βλέμμα κυρίως στη μητέρα του που θηλάζει και ασχολείται με το μωρό.
Κάποιες φορές, μάλιστα, παίρνουν στο ίδιο δωμάτιο και το πρώτο παιδί ή κοιμάται η μητέρα με το νεογέννητο και ο πατέρας με το μεγάλο παιδί. Όλα αυτά λειτουργούν πιεστικά στους γονείς και συχνά υποχρεώνονται να αφιερώνουν πολύ λιγότερο χρόνο στο μωρό τους απ’ όσο στο πρωτότοκο παιδί. Δεν πρέπει, όμως, να ανησυχούν γιατί, παρότι η προσοχή που δίνουν στο δεύτερο παιδί είναι μικρότερη, ωστόσο είναι πιο ποιοτική, αφού έχουν την εμπειρία της πρώτης γέννας. Eξάλλου, το μωρό είναι ευτυχισμένο με την αγκαλιά και τη ζεστασιά τους. Nιώθει ασφαλές, ακόμη κι όταν ακούει τη φωνή τους, ή βρίσκονται κοντά του ή μιλάνε στο αδελφάκι του ή του διαβάζουν ένα βιβλίο.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος
akappatou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου