Η εμπιστοσύνη ανάμεσα σε γονιό και παιδί είναι μια αμφίδρομη μάχη με πολλά σκαμπανεβάσματα που θυμίζουν ασανσέρ! Δεν την ζητάς, αλλά την κερδίζεις σε έναν αγώνα διπλής κατεύθυνσης με γενικό πρόσταγμα "Κάνε με να σε εμπιστευτώ"!
Tα 4 "ναι"…
- Ακούμε τα παιδιά μας και τους απαντάμε με ειλικρίνεια. Όταν δείχνουμε προσοχή στις ερωτήσεις που μας κάνουν και τους αφιερώνουμε χρόνο απαντώντας με αλήθειες, καταλαβαίνουν πως μπορούν να απευθυνθούν σε μας σε στιγμές που χρειάζονται πληροφορίες και υποστήριξη.
- Δεν ανησυχούμε, όταν δεν ξέρουμε όλες τις απαντήσεις. Άμα το παιδί μας, μας ρωτήσει κάτι που δεν γνωρίζουμε, είναι αποδεκτό να του πούμε: "Αυτή είναι μια πολύ ωραία ερώτηση, δεν ξέρω όμως την απάντηση, ας ψάξουμε μαζί για να τη βρούμε".
- Βρίσκουμε χρόνο για να μιλήσουμε. Καμιά φορά τα παιδιά κάνουν ερωτήσεις σε στιγμές που δεν έχουμε χρόνο να τα ακούσουμε. Σε τέτοιες περιπτώσεις προσπαθούμε να βρούμε χρόνο για να μιλήσουμε μαζί τους γύρω από το θέμα που τα απασχολεί αργότερα.
- Σεβόμαστε τα αισθήματα του παιδιού μας. Τα παιδιά πληγώνονται πολύ εύκολα, δεν πρέπει ποτέ να τα κοροϊδεύουμε.
- Δεν συγκρίνουμε! Ποτέ δεν συγκρίνουμε το παιδί με τα αδερφάκια του ή κάνουμε επιλογές ανάμεσά τους, καθώς τότε του "κόβουμε" τα πόδια, αντί να το βοηθήσουμε να ανακαλύψει τα δικά του δυνατά στοιχεία.
- Είμαστε εχέμυθοι. Με λίγα λόγια, δεν προδίδουμε τα μυστικά του. Αν πρέπει κάτι να ειπωθεί, δεν το αποκαλύπτουμε εμείς, αλλά παρακινούμε το παιδί να το πει μόνο του.
- Το αφήνουμε να χειριστεί κάποιες καταστάσεις. Δεν επεμβαίνουμε στις διαφορές με τα αδέρφια ή τους φίλους του. Η επέμβαση μπορεί να γίνει μονάχα όταν η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια, ενώ ακόμα και τότε δεν κατηγορούμε τα ίδια τα παιδιά αλλά τη συμπεριφορά τους.
www.happymom.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου