Κρίση: Πώς να την ορίσει κανείς στο παιδί του;

Η Βίκυ Νάκου εξηγεί πώς οι μύθοι του Αισώπου τη βοήθησαν να μιλήσει στα παιδιά της για την οικονομική κρίση και τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα, και να τα ηρεμήσει.

Δυστυχώς η δεκαετία του 2000 χαρακτηρίζεται από τη λεγόμενη οικονομική κρίση, που είναι και κρίση ιδεών και αξιών. Καθημερινά ακροβατούμε στα διλήμματα Δόση ή Χρεοκοπία, Ευρώ ή Δραχμή, Υποταγή ή Εμφύλιος Πόλεμος. Διλήμματα που κορυφώθηκαν με το Δημοψήφισμα του Ναι ή του Όχι σε μια ερώτηση που ο καθένας την ερμήνευε με διαφορετικό τρόπο. Ένα δημοψήφισμα που υπηρέτησε το εξής παράδοξο: είτε πούμε Ναι είτε πούμε Όχι, είμαστε χαμένοι, διαλυμένοι κι αφημένοι στην τύχη μας. 

Έτσι οι αλλεπάλληλες δόσεις οικονομικής σωτηρίας μπλόκαραν την ελεύθερη σκέψη μας και τη βούλησή μας να ζούμε όπως ονειρευόμαστε. Το ερώτημά μου, όμως, παραμένει: πώς μιλάω στο παιδί μου για την κρίση; Μετά από σκέψη, κατάλαβα ότι "Το πώς μιλάω στο παιδί μου για την κρίση, αφορά το πώς ζούμε εμείς οι μεγάλοι την εν λόγω κρίση"!

Καθημερινά ερωτήματα που μας απασχολούν, όπως: Πώς θα πληρώσω τους φόρους και τα χαράτσια; Θα έχω δουλειά αύριο; Τι θα γίνει με το ενοίκιο και με το δάνειο; Θα συνεχίσει την ιδιωτική εκπαίδευση το παιδί μου, κρύβουν απόγνωση και συναισθηματική αστάθεια. Αυτά μεταφέρονται στα παιδιά μας και τροφοδοτούν τις δικές τους απορίες.

• Αν πάμε στη δραχμή, μαμά, θα πρέπει να μάθω να μετράω και με αυτό το νόμισμα; Κάποιοι συμμαθητές μου είπαν ότι εάν πάμε στη δραχμή, θα φύγουν από την Ελλάδα για να ζήσουν σε άλλη χώρα, θα φύγουμε κι εμείς;
• Γιατί υπάρχουν ουρές έξω από τις τράπεζες; Γιατί όλη η Ελλάδα σηκώνει τα χρήματά της από τις τράπεζες;
• Γιατί ψωνίσαμε τόσα πολλά πράγματα από το σούπερ-μάρκετ; Γιατί κάποια πράγματα μπορεί να λείψουν από τα ράφια των καταστημάτων;
• Γιατί δεν θα έρχεται η κοπέλα που καθαρίζει το σπίτι μας;
• Γιατί οι άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια;
• Αν έχουμε χρήματα, θα κάνουμε διακοπές;

Τα παιδιά εκ των πραγμάτων δεν αντιλαμβάνονται με αρκετή ακρίβεια κάποια πράγματα. Οι γονείς, όμως, καλούνται να μιλήσουν στα παιδιά τους, να τους λύσουν απορίες και να τα υποστηρίξουν.

Τι πρέπει να κάνουμε ως γονείς

• Να επιβεβαιώνουμε την ασφάλεια της σχέσης μας και των συναισθημάτων μας ως προς αυτά.
• Να αποφεύγουμε να τους μεταφέρουμε λογικές θυμού κι επιθετικότητας για κάποιους που φαίνεται ότι φταίνε για τη σημερινή κατάσταση της κρίσης που βιώνουμε.
• Να αποφεύγουμε να κάνουμε σκηνές πανικού για το χρήμα.
• Να μην αφήνουμε να πλημμυρίζει η τηλεόραση το σπίτι μας.
• Να χαιρόμαστε που είμαστε μαζί με τα παιδιά μας.
• Να τους δείξουμε τον τρόπο να ανοίξει το δικό τους μυαλό και η δική τους σκέψη, με σκοπό να προσαρμοστούν στην νέα πραγματικότητα.

Οι μύθοι του Αισώπου μπορούν να ανοίξουν τη σκέψη μας

Για τους παραπάνω λόγους αποφάσισα να τους μιλήσω με τους μύθους του Αισώπου κι αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία και για μένα να επαναπροσδιορίσω την κατάσταση και -γιατί όχι;- να πάρω ένα σπουδαίο μάθημα ζωής. Σκέφτηκα να τους πω τον μύθο:

Μύθος 1: Ο Γάιδαρος που κουβαλούσε αλάτι. Με αυτόν τον μύθο προσπαθώ να τους εξηγήσω πως με τα λάθη που κάνουν οι πολιτικοί πολλά χρόνια τώρα καταφέρνουν να ρίχνουν τον εαυτό τους και τη χώρα τους σε συμφορές από τα ίδια τους τα τεχνάσματα.

...Ένας γάιδαρος που κουβαλούσε ένα φορτίο αλάτι, περνούσε δίπλα από ένα ποτάμι. Γλίστρησε όμως στο νερό και καθώς το ελάτι έλιωσε, σηκώθηκε ελαφρύτερος. Αυτό τον χαροποίησε και για αυτό την επόμενη φορά που κουβαλούσε σφουγάρια, όταν περνούσε φορτωμένος με σφουγγάρια σκέφτηκε πως αν ξαναπέσει θα σηκωθεί πάλι ελαφρύτερος. Γλίστρησε επίτηδες, λοιπόν, αλλά τα σφουγγάρια απορρόφησαν το νερό και βάρυναν, οπότε ο γάιδαρος μη μπορώντας να σηκωθεί πνίγηκε στο ποτάμι...

Μύθος 2: Η Αλεπού και τα σταφύλια. Ένας μύθος που εξηγεί ότι αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί, όταν δεν καταφέρνουν κάτι από τη δική τους ανεπάρκεια, ρίχνουν το φταίξιμο στις περιστάσεις, έτσι τα δικά τους λάθη αδυνατούν να τα διορθώσουν και παραμένουν άπληστοι κι επικίνδυνοι.

...μια πεινασμένη αλεπού είδε κάτι τσαμπιά σταφύλια σε μια κληματαριά να κρέμονται και θέλησε να τα φτάσει, αλλά δεν μπορούσε. Φεύγοντας λοιπόν είπε μέσα της: "άγουρα είναι"...

Μύθος 3: Η Αλκυόνα. Ένας μύθος που προσπαθεί να μας πει πως πολλοί άνθρωποι που φυλάσσονται από τους εχθρούς τους, μπορούν να εξαπατηθούν χειρότερα από τους ίδιους τους φίλους τους. Αυτός ο μύθος περιγράφει τη Βουλή των Ελλήνων, έναν χώρο απληστίας κι αλαζονείας.

...η αλκυόνα είναι ένα πουλί μοναχικό που ζει κοντά στη θάλασσα. Λένε πως φοβάται τους κυνηγούς για αυτό επιλέγει τα πιο απόκρυμνα, ψηλά βράχια στην ακροθαλασσιά για να γενήσει τα πουλιά της. Κάποια στιγμή που έλειπε για να βρει τροφή, η θάλασσα φουρτούνιασε από δυνατό άνεμο και τα κύματα ανέβηκαν στη φωλιά της και έπνιξε τους νεοσσούς της. Μόλις γύρισε κι είδε τι είχε συμβεί αναφώνησε: "αλίμονό μου η δύστυχη. Φυλαγόμουν από τη στεριά και τους κινδύνους της και κατέφυγα στη θάλασσα που αποδείχτηκε πολύ πιο άπιστη"...

Μύθος 4: Το λιοντάρι και το ποντίκι. Στην αφελή ερώτηση των παιδιών μου, γιατί η Ευρώπη δεν θέλει την Ελλάδα, τους είπα τον μύθο με το λιοντάρι και τον ποντικό. Έναν μύθο που δείχνει ότι ο καιρός έχει γυρίσματα και ότι οι πανίσχυροι χρειάζονται καμια φορά και την βοήθεια των αδύναμων.

...ένας ποντικός πέρασε τρέχοντας πάνω από το σώμα ενός κοιμισμένου λιονταριού. Εκείνο τινάχτηκε κι ετοιμαζόταν να το φάει. Το ποντίκι του είπε πως αν του χαρίσει τη ζωή, κάποτε θα του το ξεπληρώσει. Το λιοντάρι γέλασε και το άφησε να φύγει. Δεν πέρασε όμως πολύ καιρός και η τύχη το έφερε να σωθεί από την ευγνωμοσυνη του ποντικιού. Οι κυνηγοί έπιασαν το λιοντάρι και το έδεσαν με ένα σχοινί σε ένα δέντρο. Μόλις ο ποντικός άκουσε το λιοντάρι να στενάζει, έτρεξε να ροκανίσει το σχοινί για να το ελευθερώσει. Κι αφού το απελευθέρωσε του είπε: "εσύ τότε με περιγέλασες γιατί δεν πίστεψες, ότι θα στο ξεπλήρωνα. Τώρα, όμως, ξέρε το καλά, πως οι ποντικοί ανταποδίδουν τις ευεργεσίες τους".

Βίκυ Νάκου
www.mama365.gr