Τι πρέπει να κάνετε, όταν το παιδί αρνείται να κολυμπήσει στη θάλασσα;

Tα παιδιά στην πλειοψηφία τους λατρεύουν το νερό. Ωστόσο, δεν ισχύει το ίδιο για τη θάλασσα ή το κολυμβητήριο. Είναι γνώριμη η εικόνα παιδιών, που αρνούνται πεισματικά ακόμα και να βρέξουν τα πόδια τους, ενώ πολλά δεν θέλουν καν να αγγίξουν την άμμο. Γραπώνονται πάνω στους γονείς και ξεσπούν σε κλάματα απαιτώντας να φύγουν εκείνη τη στιγμή.

Πώς πρέπει να αντιδράσουν σε αυτή την περίπτωση οι γονείς; Να υποκύψουν ή να επιμείνουν; Σύμφωνα με την κα Μαρίνα Μόσχα, Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτιδα του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή, πρώτα από όλα, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι αυτή η άρνηση του παιδιού είναι παροδική και δεν θα επηρεάσει τη ζωή του στο μέλλον.

Αντίθετα το γνωστό σε αρκετούς "να σε ρίξω" στο νερό μπορεί να γίνει μία τραυματική εμπειρία και το παιδί να μισήσει ή να φοβηθεί και να αποφεύγει πραγματικά τη θάλασσα. Το πρόβλημα, λοιπόν, δημιουργείται όταν οι γονείς δεν έχουν την απαιτούμενη υπομονή και προσπαθούν με το ζόρι να μάθουν στο παιδί κάτι που του φαίνεται άγνωστο και απειλητικό.

• Ο πιο ασφαλής και σίγουρος τρόπος είναι η υπομονή και η βαθμιαία εξοικείωση με το υγρό στοιχείο.
• Ο σεβασμός σε ένα συναίσθημα, μια συμπεριφορά που εκφράζει το παιδί και αποζητά από τους γονείς να της δώσουν χώρο και νόημα.
• Δεν χρειάζεται εξαναγκασμός, αλλά βοήθεια. Αν οι γονείς κοροϊδέψουν τη φοβία ή σχολιάσουν: "δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι", το παιδί πιθανόν να νιώσει άσχημα αλλά και ντροπή που φοβάται!
• Η εναλλακτική πρόταση βοηθά πιο πολύ: "εντάξει, αφού δεν θέλεις, μπορούμε να κάτσουμε έξω-έξω στη θάλασσα και να παίξουμε με τα κουβαδάκια σου".
• Χρήσιμο είναι να αφήσουν το παιδί να κρατάει την απόσταση ασφαλείας από το νερό που εκείνο επιθυμεί. Έτσι παίρνει το μήνυμα ότι οι γονείς το καταλαβαίνουν, το στηρίζουν και ενισχύεται η εμπιστοσύνη. Σταδιακά, πιθανόν να ζητήσει να συμμετέχει κι εκείνο σε παιχνίδια δίπλα στο κύμα. Καλό είναι και τότε οι γονείς να το αφήσουν να οδηγεί εκείνο το παιχνίδι, να μην "ξεθαρρέψουν" και το πιέσουν.
• Μπορείτε πάντα να προτείνετε: "θέλεις να πάμε λίγο πιο μέσα μαζί; Να σου κρατά η μαμά/ο μπαμπάς το χέρι;" και να αφήσουν το παιδί να αποφασίσει. Έτσι η αποφόρτιση γίνεται βήμα-βήμα, κι όταν το παιδάκι είναι έτοιμο θα απολαύσει τη θάλασσα και τα παιχνίδια της με ασφάλεια.
• Αντικείμενα "σωσίβια", όπως σανίδες, είναι βοηθητικά προκειμένου το παιδί να αισθανθεί ασφάλεια, καθώς και παιχνίδια με το νερό που επισπεύδουν την εξοικείωσή του.

Υπάρχει η περίπτωση να μην θελήσει να μπει καθόλου στη θάλασσα όλη την περίοδο των διακοπών σας. Δεν υπάρχει λόγος κάτι τέτοιο να σας στεναχωρεί. Αν δεν μπει φέτος, θα μπει του χρόνου και αν δε μπει ούτε και του χρόνου, υπάρχει πάντα το επόμενο καλοκαίρι.

Επειδή όμως, οι γονείς δεν είναι πάντοτε οι καλύτεροι δάσκαλοι κολύμβησης για τα παιδιά τους, υπάρχει και η εναλλακτική των μαθημάτων κολύμβησης. Βέβαια, αν φοβάται πολύ ή νιώθει νευρικό γύρω από το νερό, μπορεί να μην κατορθώσει να αποδώσει σε μια μεγάλη τάξη, αλλά να τα πάει καλά με έναν δάσκαλο που θα μαθαίνει κολύμπι σε λίγα παιδιά. Φροντίστε, επίσης, να ενημερώσετε τον δάσκαλο για τους φόβους του παιδιού, καθώς και να κάθεστε σε σημείο όπου εκείνο θα σας βλέπει ενόσω κάνει μάθημα για να νιώθει ασφαλές.

Να θυμάστε πως το κολύμπι και το παιχνίδι στη θάλασσα είναι διασκεδαστικό και δεν πρέπει να επιβάλλεται. Το κάθε παιδί θέλει τον χρόνο του να προσαρμοστεί, να πειραματιστεί και να εξερευνήσει!

www.mothersblog.gr