Να κάνω ή όχι αμνιοπαρακέντηση; Ένα μεγάλο δίλημμα για πολλές γυναίκες που αποφασίζουν να γίνουν μητέρες σε μεγαλύτερη ηλικία. Τι ακριβώς είναι, πως γίνεται η διαδικασία, πότε επιβάλλεται και τι κινδύνους εγκυμονεί;
Δεδομένου ότι στη σύγχρονη εποχή οι γυναίκες αποφασίζουν να γίνουν μητέρες σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία, έρχονται αντιμέτωπες με νέα διλήμματα. Ένα εξ αυτών είναι ο προγεννητικός έλεγχος. Μία κοινή αρχή μέχρι πρότινος ήταν ότι οι γυναίκες άνω των 35 ετών θα πρέπει να κάνουν αμνιοπαρακέντηση. Πρόκειται για μία επεμβατική διαγνωστική εξέταση, η οποία μπορεί με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας να σας πληροφορήσει για την ύπαρξη ή όχι του συνδρόμου Down, αλλά και άλλων γενετικών ανωμαλιών. Μπορεί, όμως, να δημιουργήσει και προβλήματα.
Πώς γίνεται η αμνιοπαρακέντηση
Πώς γίνεται η αμνιοπαρακέντηση
Η αμνιοπαρακέντηση γίνεται συνήθως μεταξύ της 14ης και της 26ης εβδομάδας, τότε που το έμβρυο περιβάλλεται με αρκετή ποσότητα αμνιακού υγρού. Με τη βοήθεια υπερήχων, ο γιατρός θα εντοπίσει ένα σημείο στο αμνιακό υγρό όπου δεν κινδυνεύει να τραυματίσει το έμβρυο και τον πλακούντα. Έπειτα, μέσω του κοιλιακού σας τοιχώματος, εισάγει μια σύριγγα στον αμνιακό σάκο και εξάγει 10 με 20 χιλιοστόλιτρα υγρού, που περιέχει κύτταρα του εμβρύου και άλλα στοιχεία. Τα κύτταρα αυτά στέλνονται για καλλιέργεια.
Τα αποτελέσματα αυτής της εξέτασης δίνουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες για την υγεία του εμβρύου, αλλά θα χρειαστεί να περιμένετε τουλάχιστον δύο εβδομάδες μέχρι να τα πάρετε.
Πότε είναι επιβεβλημένη
Τα αποτελέσματα αυτής της εξέτασης δίνουν πολύ χρήσιμες πληροφορίες για την υγεία του εμβρύου, αλλά θα χρειαστεί να περιμένετε τουλάχιστον δύο εβδομάδες μέχρι να τα πάρετε.
Πότε είναι επιβεβλημένη
Η αμνιοπαρακέντηση θεωρείται απαραίτητη όταν:
Πόσο ασφαλής είναι;
Ο κίνδυνος αποβολής μετά την εξέταση είναι 1 προς 200, ενώ το ποσοστό των αποβολών αυξάνεται αν η εξέταση γίνει πριν από τη 14η εβδομάδα. Μετά από μια αμνιοπαρακέντηση υπάρχει κίνδυνος ρήξης των εμβρυικών υμένων και αποβολής. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός είναι μικρός και η πιθανότητα σας να αποβάλετε δεν αυξάνεται αυτή τη φορά απλά επειδή είχατε μια επιπλοκή που εμφανίστηκε μετά από μια προηγούμενη αμνιοπαρακέντηση.
Υπάρχουν κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες που αυξάνουν αυτή την πιθανότητα, όπως:
Για να προστατευτεί η γυναίκα και να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο της αποβολής, οι ειδικοί συστήνουν μετά την επέμβαση η έγκυος να μείνει ήρεμη στο σπίτι της, κάνοντας τις ήπιες συνήθεις δραστηριότητές της χωρίς να κουράζεται καθόλου. Η κινητικότητά της μπορεί να αποκατασταθεί σταδιακά στις επόμενες 3 ημέρες. Όσον αφορά τη σεξουαλική επαφή, αυτή επιτρέπεται μετά από 15 ημέρες (εφόσον ο γιατρός της το εγκρίνει). Ορισμένοι γιατροί συστήνουν τη λήψη αντιβίωσης, άλλοι όχι. Επίσης, αν υπάρχει πόνος ή ενόχληση, μπορεί η γυναίκα, με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού της, να πάρει κάποιο μυοχαλαρωτικό ή παρακεταμόλη. Επιπλέον, αν η έγκυος είναι Rhesus αρνητική, θα πρέπει να κάνει μια ειδική προληπτική ένεση.
Τι είναι η εξέταση CVS
Η διαδικασία είναι παρόμοια με την αμνιοπαρακέντηση, με τη διαφορά ότι γίνεται λήψη χοριακού ιστού από τον πλακούντα, μέσω του τραχήλου ή του κοιλιακού τοιχώματος, πάντα με τη βοήθεια του υπερηχογράφου. Τα αποτελέσματα της εξέτασης είναι ακριβή και λαμβάνονται μέσα σε λίγες ημέρες. Όμως, ο κίνδυνος αποβολής αυξάνει στα 2%. Πιθανόν να χάσετε λίγο αίμα από τον κόλπο τις επόμενες 24 ώρες. Αν, όμως, η αιμορραγία συνεχίζεται και για τρίτη συνεχόμενη ημέρα επικοινωνήστε επειγόντως με τον γιατρό σας.
Μια εναλλακτική μέθοδος, η επονομαζόμενη λήψη χοριακής λάχνης (CVS), μπορεί να δώσει αποτελέσματα πολύ νωρίτερα, κοντά στο τέλος του πρώτου τριμήνου. Με την καθοδήγηση υπερήχου, ένας καθετήρας εισέρχεται μέσω του τραχήλου στη μήτρα σε ένα σημείο ακριβώς κάτω από τον πλακούντα. Αφαιρείται με αναρρόφηση ένα μικρό τμήμα για βιοψία και στέλνεται για αξιολόγηση. Και πάλι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και η μέθοδος FISH και η κυτταροκαλλιέργεια και η χρωμοσωμική ανάλυση. Δυστυχώς, η λήψη χοριακής λάχνης έχει ένα ποσοστό αποβολών ελαφρώς υψηλότερο από εκείνο της αμνιοπαρακέντησης.
www.letsfamily.gr
- Η μητέρα βρίσκεται σε "προχωρημένη" ηλικία.
- Υπάρχουν ενδείξεις από την αυχενική διαφάνεια, τη μέτρηση του ρινικού οστού και τους βιοχημικούς δείκτες που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.
- Ανιχνεύονται -με τη βοήθεια των υπερήχων- ανατομικές ανωμαλίες (π.χ. συγγενής καρδιοπάθεια), γιατί μπορεί να συνδέονται με προβλήματα στον καρυότυπο του εμβρύου.
- Η μέλλουσα μητέρα έχει, σύμφωνα με τις ειδικές εξετάσεις που γίνονται στην αρχή της εγκυμοσύνης, αντισώματα ενδεικτικά πρόσφατης λοίμωξης από κυτταρομεγαλοϊό, ερυθρά, τοξοπλάσμωση ή σύφιλη. Με την αμνιοπαρακέντηση διερευνάται αν το έμβρυο πάσχει από την εν λόγω λοίμωξη.
- Υπάρχει ιστορικό (πάσχον προηγούμενο παιδί) κάποιου σπάνιου μεταβολικού νοσήματος.
- Η μέλλουσα μητέρα αργήσε να κάνει την εξέταση λήψης τροφοβλάστης (π.χ. για να διερευνηθεί αν το μωρό πάσχει από μεσογειακή αναιμία) ή αν η απάντηση της πρώτης αυτής εξέτασης δεν είναι ξεκάθαρη.
- Σε ειδικές περιπτώσεις, η αμνιοπαρακέντηση μπορεί να γίνει και για θεραπευτικούς σκοπούς (π.χ. στο πολύ σπάνιο σύνδρομο εμβρυοεμβρυϊκής μετάγγισης, που μπορεί να απασχολεί τα δίδυμα).
Πόσο ασφαλής είναι;
Ο κίνδυνος αποβολής μετά την εξέταση είναι 1 προς 200, ενώ το ποσοστό των αποβολών αυξάνεται αν η εξέταση γίνει πριν από τη 14η εβδομάδα. Μετά από μια αμνιοπαρακέντηση υπάρχει κίνδυνος ρήξης των εμβρυικών υμένων και αποβολής. Ωστόσο, ο κίνδυνος αυτός είναι μικρός και η πιθανότητα σας να αποβάλετε δεν αυξάνεται αυτή τη φορά απλά επειδή είχατε μια επιπλοκή που εμφανίστηκε μετά από μια προηγούμενη αμνιοπαρακέντηση.
Υπάρχουν κάποιοι προδιαθεσικοί παράγοντες που αυξάνουν αυτή την πιθανότητα, όπως:
- Τα ινομυώματα.
- Αιμορραγία στην αρχή της εγκυμοσύνης.
- Ιστορικό αποξέσεων, αποβολών, εκτρώσεων, κ.λπ.
Για να προστατευτεί η γυναίκα και να απομακρυνθεί το ενδεχόμενο της αποβολής, οι ειδικοί συστήνουν μετά την επέμβαση η έγκυος να μείνει ήρεμη στο σπίτι της, κάνοντας τις ήπιες συνήθεις δραστηριότητές της χωρίς να κουράζεται καθόλου. Η κινητικότητά της μπορεί να αποκατασταθεί σταδιακά στις επόμενες 3 ημέρες. Όσον αφορά τη σεξουαλική επαφή, αυτή επιτρέπεται μετά από 15 ημέρες (εφόσον ο γιατρός της το εγκρίνει). Ορισμένοι γιατροί συστήνουν τη λήψη αντιβίωσης, άλλοι όχι. Επίσης, αν υπάρχει πόνος ή ενόχληση, μπορεί η γυναίκα, με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού της, να πάρει κάποιο μυοχαλαρωτικό ή παρακεταμόλη. Επιπλέον, αν η έγκυος είναι Rhesus αρνητική, θα πρέπει να κάνει μια ειδική προληπτική ένεση.
Τι είναι η εξέταση CVS
Η διαδικασία είναι παρόμοια με την αμνιοπαρακέντηση, με τη διαφορά ότι γίνεται λήψη χοριακού ιστού από τον πλακούντα, μέσω του τραχήλου ή του κοιλιακού τοιχώματος, πάντα με τη βοήθεια του υπερηχογράφου. Τα αποτελέσματα της εξέτασης είναι ακριβή και λαμβάνονται μέσα σε λίγες ημέρες. Όμως, ο κίνδυνος αποβολής αυξάνει στα 2%. Πιθανόν να χάσετε λίγο αίμα από τον κόλπο τις επόμενες 24 ώρες. Αν, όμως, η αιμορραγία συνεχίζεται και για τρίτη συνεχόμενη ημέρα επικοινωνήστε επειγόντως με τον γιατρό σας.
Μια εναλλακτική μέθοδος, η επονομαζόμενη λήψη χοριακής λάχνης (CVS), μπορεί να δώσει αποτελέσματα πολύ νωρίτερα, κοντά στο τέλος του πρώτου τριμήνου. Με την καθοδήγηση υπερήχου, ένας καθετήρας εισέρχεται μέσω του τραχήλου στη μήτρα σε ένα σημείο ακριβώς κάτω από τον πλακούντα. Αφαιρείται με αναρρόφηση ένα μικρό τμήμα για βιοψία και στέλνεται για αξιολόγηση. Και πάλι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν και η μέθοδος FISH και η κυτταροκαλλιέργεια και η χρωμοσωμική ανάλυση. Δυστυχώς, η λήψη χοριακής λάχνης έχει ένα ποσοστό αποβολών ελαφρώς υψηλότερο από εκείνο της αμνιοπαρακέντησης.
www.letsfamily.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου