Πώς μία μαμά από το Λονδίνο με καρότσι αξίας 900 ευρώ που έχει και την απαραίτητη θήκη για τον cappuccino, φτάνει στο σημείο να υπόσχεται στον εαυτό της να μην ξοδέψει ούτε μία δεκάρα για τον 2χρονο γιo της κατά το 2013; Τρέλα, εγκατάλειψη, κατάθλιψη… Πολλά μπορεί να πει κανείς. Γεγονός, όμως, είναι ότι πρόκειται για μία νέα τάση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και πλέον μεταδίδεται ραγδαία και στην Ευρώπη, και όχι μόνο λόγω της κρίσης.
Για τη συγκεκριμένη μητέρα, την Hattie Garlick, η αφορμή ήταν οι δυσάρεστες εξελίξεις στη ζωή της. Πέντε ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα έμαθε ότι έχασε τη δουλειά της. Ήταν επίσης η παραμονή των γενεθλίων του γιου της. "Ήταν η τέλεια καταιγίδα" δήλωσε η ίδια. Χωρίς δουλειά, με το άγχος της ανατροφής ενός δίχρονου αγοριού και με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις να τη βομβαρδίζουν για παιχνίδια και gadgets που έπρεπε να αγοράσει, γιατί μόνο έτσι θα είχε συμβάλει στην υγεία και τη νοητική ανάπτυξη του παιδιού της, κάποια στιγμή απλώς μπούχτισε.
Έτσι, λοιπόν, πήρε τη μεγάλη απόφαση: δεν θα έδινε ούτε μία δεκάρα το 2013 για τις ανάγκες του γιου της. Και δεν ήταν η μόνη που μποϊκοτάρισε τον παιδικό καταναλωτισμό. "Κοίταξα τον τραπεζικό μου λογαριασμό, το ψυγείο μου, τη ντουλάπα μου, τα κουτιά με τα παιδικά παιχνίδια και συνειδητοποίησα ότι με εξαπατούν από τη μέρα που έμεινα έγκυος" έγραψε στο blog της, "Free Our Kids", τον Ιανουάριο.
Οι κανόνες της για μηδενικές δαπάνες κατά το 2013 είναι ρητοί και για πολλούς δρακόντειοι.
Δεν θα αγοράζει πλέον ειδικά "παιδικά γεύματα", όπως μπάρες δημητριακών και "μικρά πλαστικά τυριά". Το παιδί της θα πρέπει να τρώει ό,τι τρώνε και οι ενήλικες. Δεν θα ξοδέψει άλλα χρήματα σε ρούχα και παιχνίδια. Για τους επόμενους 12 μήνες, θα στηρίζεται σε ό,τι μπορεί να κατασκευάσει ο σύζυγός της (που είναι ξυλουργός) και σε ανταλλακτήρια ρούχων και παιχνιδιών. Δεν θα ξοδέψει άλλα χρήματα σε παιδικές δραστηριότητες και εκπαιδευτικά τμήματα προσχολικής ηλικίας. Θα πρέπει να εξαντλήσει την εφευρετικότητα και τη φαντασία της για να ψυχαγωγούνται οικογενειακώς ή με φίλους και συγγενείς. Και, αυτό που η ίδια θεωρεί ότι θα είναι το πιο δύσκολο: τέρμα οι πάνες μίας χρήσης!
Η Garlick ελπίζει ότι έτσι η οικογένειά της θα επανεξετάσει τις πραγματικές της αξίες και θα συνειδητοποιήσει πόσο λάθος σπαταλούσαν μέχρι τώρα χρήματα σε παιδικές δραστηριότητες. Κάνει ωστόσο μία εξαίρεση: τα φάρμακα. "Δεν είμαι ηλίθια" γράφει και συμπληρώνει: "Εάν τελικά αποδειχθεί ότι χρειάζεται να ξοδέψω χρήματα για να είναι ο γιος μου υγιής και χαρούμενος, τότε θα το παραδεχθώ".
Η προσέγγισή της μπορεί να μοιάζει ακραία. Δεν είναι, όμως, η μόνη που επανεξετάζει τον υπερκαταναλωτικό τρόπο ζωής των σύγχρονων μαμάδων και ασπάζεται έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής. "Ο κόσμος πιστεύει ότι πραγματικά χρειάζεται αυτά τα πράγματα: ειδικά πιάτα για τα παιδιά και υπερσύγχρονα παιδικά καθίσματα. Πιστεύουν ότι έτσι κάνουν τη ζωή τους ευκολότερη" εξηγεί η Asha Dornhfest, η πρώτη διδάξασα, μία εκ των συγγραφέων του Minimalist Parenting που έχει ιδρύσει και το Parent Hacks. "Τα ντουλάπια της κουζίνας μας είναι γεμάτα από ειδικά σκεύη για παιδιά και το δωμάτιό τους έχει τόσα πολλά παιχνίδια, που τα παιδιά είναι πλέον αδύνατο να βρουν τι θέλουν μέσα σε όλο αυτό το συρφετό", δηλώνει η Dornfest.
Οι συγγραφείς του Minimalist Parenting πάντως, καλούν τους γονείς να μεταβούν με μικρά βήματα σε αυτό τον νέο τρόπο ζωής. Καθαρίζοντας επί παραδείγματι ένα ντουλάπι τη φορά και ξεκαθαρίζοντας ένα ένα τα κουτιά με τα παιχνίδια. "Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος σκέψης" εξηγεί η Christine Koh, επίσης συγγραφέας του Minimalist Parenting και συμπληρώνει: "Σε ότι αφορά στον εξοπλισμό του παιδιού, οι γονείς θα πρέπει να λειτουργούν ως διευθυντές εταιρείας και όχι ως καταναλωτές".
Η Koh και η Dornfest συνειδητοποίησαν ότι το μπαράζ από παιδικά παιχνίδια, λούτρινα και ρούχα δεν βοηθάει την εξέλιξη του παιδιού, ούτε βεβαίως την καθημερινή ζωή των γονιών. "Όταν αγοράζεις κάτι για το παιδί σου, πρέπει να αναρωτηθείς: Γιατί πραγματικά το αγοράζω αυτό τώρα; Γιατί είναι όμορφο; Γιατί το χρειαζόμαστε; Γιατί το παιδί μου το θέλει πραγματικά;"
Η Rachel Jonat, η οποία έχει το blog The Minimalist Mom, μόλις γέννησε το δεύτερο γιό της και δηλώνει αποφασισμένη να εμμείνει στον μινιμαλιστικό τρόπο ζωής. Δηλώνει ότι ξεκίνησε το blog της επειδή κουράστηκε να νιώθει τόσο ανοργάνωτη από τις ντουλάπες και τα συρτάρια που δεν μπορούσαν να κλείσουν. Από την άλλη, με το σύζυγό της είχαν συνολικά χρέη περίπου 80.000 δολάρια από φοιτητικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Συνειδητοποίησε, λοιπόν, ότι κάτι έπρεπε να κάνει. Όταν ο γιος της έγινε δέκα μηνών, είδε ότι τελικά χρησιμοποιούν ελάχιστα από τα πράγματα που έχουν.
"Δεν είμαστε οι ριζοσπαστικοί μινιμαλιστές" εξηγεί και συμπληρώνει: "Συνεχίζουμε να αγοράζουμε ρούχα και πράγματα για το σπίτι. Απλώς πολύ λιγότερα". Παραδέχεται πως δεν ήταν εύκολο. Υπήρχαν πολλές αντιστάσεις. Τελικά, όμως, η ζωή της άλλαξε τελείως. Πούλησε ή δώρισε αρκετά από τα πράγματα, τόσο του ζευγαριού όσο και του παιδιού, ελαχιστοποίησε τις δραστηριότητες που απαιτούν χρήματα, ακόμη και τη συνδρομητική τηλεόραση και το νυφικό της (αυτή ήταν μία δύσκολη στιγμή). Μέσα σε δύο χρόνια ξεπλήρωσαν τα χρέη τους και στην πορεία ανακάλυψαν έναν πολύ πιο αληθινό και υγιή τρόπο ζωής.
"Δεν πάω πλέον στα μαγαζιά για να κοιτάξω βιτρίνες. Έχω μία λίστα από ό,τι χρειάζομαι στη ντουλάπα μου. Τα ρούχα μου χωράνε όλα σε μια μεσαία βαλίτσα. Εάν κάτι λερωθεί θα πρέπει να το πλύνω αμέσως, απλούστατα γιατί δεν θα έχω τι να βάλω. Το σπίτι μου καθαρίζεται εύκολα. Ξέρω ακριβώς τι έχουμε και που το έχουμε. Έχω διαγραφεί από όλες τις ιστοσελίδες προσφορών και οι εκπτώσεις πλέον δεν μου λένε τίποτα".
Το ταξίδι δεν ήταν εύκολο. Η Jonat παραδέχεται ότι έχει αποξενωθεί από αρκετούς φίλους. Τι έχει κερδίσει; "Το ένα πράγμα που δεν αγοράζεται: Χρόνο. Αυτός ο τρόπος ζωής μου έδωσε τη δυνατότητα να μείνω σπίτι με το παιδί μου".
Για τους ριζοσπαστικούς μινιμαλιστές, η Jonat απλώς… καθάρισε το σπίτι της. Εκείνη ενδεχομένως και να συμφωνεί. Αρνείται να στερήσει από την οικογένειά της κάθε απόλαυση. Το καλοκαίρι πήγαν μάλιστα για διακοπές στον Άγιο Δομίνικο. Σε άλλα θέματα, όμως, είναι πολύ αυστηρή. Τα Χριστούγεννα, δεν ανταλλάσσουν δώρα, αλλά πηγαίνουν παιχνίδια σε άπορα παιδιά. Λοιποί συγγενείς έχουν λάβει σαφείς οδηγίες για τα δώρα που επιτρέπεται να δίνουν στα παιδιά. Είναι καλύτερα τα δώρα να είναι μία δραστηριότητα, όπως ένα εισιτήριο για το ζωολογικό κήπο ή για το θέατρο.
Και βέβαια δεν ξεχνά ότι μεγάλο μέρος της επιτυχίας του εγχειρήματος οφείλεται στο σύζυγό της. "Βοήθησε σημαντικά ότι κινηθήκαμε ως ομάδα". Γίνεται αλλιώς;
Κατερίνα Παράσχου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου