Αν το δίλημμα το θέτει η ανάγκη για εκπαίδευση ή η συνύπαρξη με άλλα παιδιά, τότε πρέπει να ξέρουμε ότι μέχρι την ηλικία των 2,5 χρόνων για κάθε παιδί είναι καλύτερο το σπίτι. Μέχρι τα 2,5 χρόνια, τόσο από σωματική, όσο και από συναισθηματική άποψη, είναι καλύτερα ένα παιδί να μένει σε ένα σταθερό, ασφαλές περιβάλλον με ένα πρόσωπο "δικό του" (γιαγιά ή μπέιμπι σίτερ). Σ’ αυτήν την ηλικία τα παιδιά προτιμούν την ατομική ενασχόληση μαζί τους. Προτιμούν τον χώρο τους και τον σεβασμό στις δικές τους ανάγκες και ρυθμούς περισσότερο από ποτέ.
Από εκπαιδευτικής πλευράς σε ένα σπίτι που του απευθύνονται, του μιλούν και σέβονται τους βιορυθμούς του, το παιδί τα έχει όλα. Όσο για το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά, τις πιο πολλές φορές τού είναι αδιάφορο γιατί δεν ξέρει ακόμη να συνεργάζεται και να μοιράζεται. Η κοινωνικότητά του δεν το βοηθάει παρά να υπάρχει σχεδόν μόνο του ή να χαίρεται τη συνύπαρξη με παιδιά παρουσία των γονιών του. Εξάλλου, η καθημερινή βόλτα στην παιδική χαρά και η συναναστροφή με τους συγγενείς φτάνουν.
Μετά τα 2,5 χρόνια το παιδί είναι έτοιμο, αλλά όχι υποχρεωμένο να παρακολουθήσει πρόγραμμα παιδικού σταθμού. Μετά τα 3-3,5 χρόνια αρχίζει να γίνεται απαραίτητο. Βοηθιέται στο να αποκτήσει με δομημένο τρόπο γνώσεις και να αναπτύξει νοητικές δεξιότητες. Να μάθει και να χαρεί μέσα από τις δραστηριότητες του παιδικού σταθμού και το ελεύθερο παιχνίδι.
Περισσότερο απ’ όλα όμως, μαθαίνει να συναναστρέφεται, να συνυπάρχει, να μοιράζεται, να συνεργάζεται, να χαίρεται. Μαθαίνει να ακολουθεί τους κανόνες και τα όρια της ομάδας, να πειθαρχεί σ’ αυτά. Γιατί το βασικότερο στοιχείο της κοινωνικοποίησης είναι η εκμάθηση και η αποδοχή των κανόνων συναλλαγής μέσα σε μια ομάδα και ο σεβασμός των άλλων, αλλά και του εαυτού.
Και ηλικιακά είναι έτοιμο γι’ αυτά μετά τα 3 χρόνια. Οι αναπτυξιακές του ικανότητες μόνο τότε το βοηθούν.
Όμως απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ποιότητα του παιδικού σταθμού. Φροντίστε γι’ αυτήν, γιατί ιδίως στις μικρές ηλικίες το παιδί είναι ευάλωτο.
www.deltamoms.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου