Ένα διαζύγιο, ιδιαίτερα όταν αυτό προκαλείται από την εγκατάλειψη του ενός από τους δύο γονείς, προκαλεί αλλαγές και έντονα συναισθήματα στο ζευγάρι, αλλά ακόμα περισσότερο στα παιδιά. Οι επιπτώσεις του διαζυγίου, αν δεν γίνει σωστή διαχείριση, μπορούν να είναι τραυματικές για τα παιδιά και να προκαλέσουν αρνητικές συνέπειες στην ψυχική τους ανάπτυξη. Υπάρχουν δε περιπτώσεις, όπου οι συγκρούσεις και ο ανταγωνισμός μεταξύ των γονέων, δεν αφήνουν περιθώρια επικοινωνίας και κοινών αποφάσεων προς όφελος των παιδιών τους.
Δεν αποτελεί σπάνιο φαινόμενο, ο ένας από τους δύο γονείς να καλοπιάνει τα παιδιά, ειδικά αν έχει εγκαταλείψει "βίαια" την οικογένεια, χωρίς προηγουμένως να έχει γίνει μια ομαλή μετάβαση στη νέα πραγματικότητα. Αυτό το "καλόπιασμα" μπορεί να παρατηρείται για διάφορους λόγους, είτε για παράδειγμα προκειμένου να κερδίσει την εύνοιά τους από ανασφάλεια και φόβο επειδή έχει απομακρυνθεί από την καθημερινή τους ζωή, είτε από ανταγωνισμό προς τον άλλο γονέα και από επιθυμία να δημιουργήσει "συμμαχίες" με τα παιδιά του είτε για να εξαλείψει τυχόν ενοχές που μπορεί να αισθάνεται, για τη συμπεριφορά του ή / και τον χρόνο που περνά πλέον μαζί τους.
Επιπλέον, δεν είναι καθόλου απίθανο η διεκδίκηση των παιδιών να κρύβει από πίσω την ίδια τη σύγκρουση μεταξύ των γονέων. Προκειμένου, δηλαδή, ο γονέας να μην εκφράσει και κατά συνέπεια να διαχειριστεί τον θυμό ή την ένταση που έχει απέναντι στον άλλο γονέα προτιμά να καλοπιάνει και να διεκδικεί την αγάπη και την προτίμηση του παιδιού.
Μια τέτοια συμπεριφορά εύλογα προκαλεί εντάσεις ανάμεσα στους γονείς, εντάσεις που μεταφέρονται και στα παιδιά επηρεάζοντάς τα αρνητικά. Ειδικά όταν τα παιδιά είναι μικρά, έχουν την τάση να είναι πιο "εγωκεντρικά" με αποτέλεσμα να κατηγορούν και να ενοχοποιούν τον εαυτό τους για ό,τι συμβαίνει. Επομένως, μια ανοιχτή σύγκρουση μπροστά στα παιδιά όχι μόνο δεν θα ήταν ωφέλιμη, αλλά θα επηρέαζε αρνητικά την ψυχική τους υγεία.
Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των δύο γονέων. Οι γονείς καλό θα ήταν να αφήνουν στην άκρη όσα τους χωρίζουν ως ζευγάρι και να ακολουθούν μια κοινή πορεία προς όφελος των παιδιών τους. Είναι σημαντικό να συμφωνηθούν κοινά όρια και κανόνες γιατί με αυτό τον τρόπο αμβλύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των γονέων, αλλά ταυτόχρονα νιώθουν και τα παιδιά πιο ασφαλή και προστατευμένα.
Aν παρόλα αυτά μια ουσιαστική επικοινωνία δεν είναι εφικτή, τότε ο γονέας, κυρίως αυτός που έχει την επιμέλεια, καλό θα ήταν να μείνει σταθερός στο πρόγραμμα και τους κανόνες μέσα στο σπίτι, ανεξάρτητα από τον ανταγωνισμό που ενδεχομένως εκδηλώνεται από την άλλη πλευρά. Δεν θα είχε κανένα νόημα να πέσει στην παγίδα των συμμαχιών και να αγχώνεται ή να αγωνίζεται προκειμένου να είναι αρεστός στα παιδιά. Τα παιδιά πέρα απο χατίρια και δώρα, έχουν πάνω από όλα ανάγκη ένα σταθερό και ασφαλές πλαίσιο ανάπτυξης κι όσο κι αν κάποιες φορές δεν είναι άμεσα ορατό, τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη τα όρια για να αναπτυχθούν ακόμα κι όταν φαινομενικά επιτίθενται σε αυτά και τα αμφισβητούν.
Τέλος, η συμβουλευτική γονέων είναι πολύ αποτελεσματική για τους γονείς που χρειάζονται βοήθεια προκειμένου να εγκαθιδρύσουν μια υγιή επικοινωνία μεταξύ τους για χάρη των παιδιών. Αν ο ένας από τους δύο γονείς αρνείται τη συνεργασία, τότε ο άλλος γονέας μπορεί ο ίδιος να βρει τη στήριξη και τις συμβουλές που χρειάζεται απευθυνόμενος σε έναν ειδικό επιστήμονα.
Ιουλία Κατσαΐτη, Ψυχολόγος
E-mail:iouliaka@yahoo.gr
singleparent.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου