Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν, ότι για να είναι κοινωνικό το παιδί τους, πρέπει να έχει πολλούς φίλους. Δεν είναι, όμως, έτσι. Κοινωνικό παιδί δεν είναι το πιο δημοφιλές, ούτε εκείνο που έχει τους περισσότερους φίλους. Στην ηλικία των τριών και των τεσσάρων ετών άλλωστε, ένα παιδί δεν καταλαβαίνει καν την έννοια του "φίλου".
"Πολλές φορές, ένας γονέας προβληματίζεται ότι το παιδί του δεν είναι κοινωνικό. Εμείς, όμως, βλέπουμε ότι το παιδί συνεργάζεται, μιμείται, περιμένει τη σειρά του σε μία ομάδα. Πολλές φορές, δηλαδή, τα παιδιά μπορεί να έχουν εξαιρετικές κοινωνικές δεξιότητες, που ο γονιός δεν τις βλέπει, απλώς επειδή το παιδί δεν έχει φίλους", εξηγεί η παιδοψυχολόγος Θεοδώρα Μπακουρίνη και συμπληρώνει: "Ένας κοινωνικός άνθρωπος είναι αυτός που έχει αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες για να επικοινωνήσει, να συμμετέχει σε έναν διάλογο, να συζητήσει, να προτείνει, να πει τη γνώμη του χωρίς να φοβάται, κ.λπ. Κάποιος ο οποίος δεν έχει αυτές τις δεξιότητες, δεν ονομάζεται κοινωνικός".
Η κα Μπακουρίνη επισημαίνει πως κοινωνικοποίηση είναι "οι δεξιότητες επικοινωνίας, οι δεξιότητες συνεργασίας, να μάθει το παιδί να κερδίζει, αλλά και να χάνει, να μπορεί να πάρει ηγετικούς ρόλους σε μία ομάδα, ακόμη και να αλλάζει τη συμπεριφορά του ανάλογα με τις περιστάσεις". Να γνωρίζει, με άλλα λόγια, την αντίδραση που προκαλεί η κάθε του ενέργεια στον άλλο άνθρωπο ή στο άλλο παιδί και να προσαρμόζεται αναλόγως.
Tι κοινωνικές δεξιότητες πρέπει να περιμένουμε σε κάθε ηλικία;
Στην ηλικία των δύο και τριών ετών, το παιδί είναι εγωκεντρικό και το παιχνίδι είναι κατά κύριο λόγο μοναχικό. Στην ηλικία τριών - τεσσάρων ετών ξεκινά το παράλληλο παιχνίδι, αλλά σιγά - σιγά, διευκρινίζει η κα. Μπακουρίνη. "Σε αυτή την ηλικία το παιδί αρχίζει σταδιακά και ενδιαφέρεται για τον άλλον και να τον συμπεριλαμβάνει στο παιχνίδι του, αλλά πάντα παράλληλα. Ένα παράδειγμα είναι τα παιδιά που παίζουν στο ίδιο τραπέζι με τα ίδια τουβλάκια, αλλά φτιάχνουν διαφορετικούς πύργους. Τα παιδιά μπορεί, ενώ παίζουν, να συζητάνε, να γελάνε μαζί, ακόμη και να μοιράζονται τη χαρά τους, αλλά παίζουν παράλληλα, όχι μαζί".
"Γύρω στα 4 με 4,5 έτη ξεκινά η μεγάλη αλλαγή και η ανάγκη για συντροφικότητα", αναφέρει η κα Μπακουρίνη και συμπληρώνει: "Σε αυτή την ηλικία έχουν ανάγκη τους φίλους, θέλουν να έρχονται οι φίλοι στο σπίτι τους, να πηγαίνουν σε άλλα σπίτια, να παίζουν σε ομάδες".
Κοντά στο 5ο έτος της ηλικίας τους πλέον, τα παιδιά ενδιαφέρονται για το δομημένο παιχνίδι ομάδων. "Ξαφνικά θα θέλουν να μετέχουν σε ομαδικό παιχνίδι που υπόκειται σε συγκεκριμένους κανόνες", εξηγεί η κα Μπακουρίνη και αναφέρει ως παραδείγματα τα επιτραπέζια παιχνίδια.
Πώς μαθαίνεται η κοινωνικοποίηση;
Η απάντηση της κας Μπακουρίνη είναι απλή: "Η κοινωνικοποίηση χτίζεται σιγά, σιγά. Από τη βρεφική ακόμα ηλικία είναι σημαντικό να ανταποκρινόμαστε άμεσα στις ανάγκες του παιδιού. Με τον τρόπο αυτό μαθαίνει να ρυθμίζει τα συναισθήματά του και να χτίζει σταδιακά το αίσθημα ότι αξίζει. Είναι σημαντικό οι γονείς να μην καθρεφτίζουν στα παιδιά τα αρνητικά συναισθήματά τους και να προσπαθούν να βρίσκουν λύσεις σε αυτά.
Στα παιδιά παρέχονται πολλές πληροφορίες για την κοινωνικοποίησή τους, μέσω της μίμησης των ατόμων που εμπιστεύονται. Αν οι γονείς ακούνε τι έχουν να πουν τα παιδιά τους, εκείνα μαθαίνουν να κάνουν το ίδιο αργότερα στους φίλους τους. Μέσω, λοιπόν, της μίμησης των ατόμων που εμπιστεύονται πολύ, στα παιδιά παρέχεται μεγάλος όγκος μάθησης. Μαθαίνουν να περιμένουν τη σειρά τους, να κοιτάνε τον άλλον στα μάτια, να προτείνουν τις ιδέες τους, να μοιράζονται, να διεκδικούν, να παίρνουν χαρά από κάτι συλλογικό.
Οι γονείς είναι καλό να δημιουργούν ευκαιρίες κοινωνικοποίησης στα παιδιά τους. Αυτές είναι οι παιδικές χαρές, τα πάρκα, οι συγκεντρώσεις σε σπίτια, τα νηπιαγωγεία, τα παιδικά πάρτι. Τα παιδιά που έχουν την τάση να είναι κοινωνικά, δεν θα χρειαστούν ιδιαίτερη καθοδήγηση. Τα παιδιά, όμως, που μετά το 3ο έτος θα προτιμούν να παίζουν μόνα τους, χρειάζεται να τα βοηθήσουμε".
Κατερίνα Παράσχου
www.letsfamily.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου