Πολλές φορές οι άνθρωποι έχουμε την τάση να δίνουμε χαρακτηρισμούς στους γύρω μας από μια συμπεριφορά τους και αυτό είναι ίσως κάτι που μπορεί να μας φαίνεται φυσιολογικό, είναι όμως λάθος! Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και με τα παιδιά μας και μάλιστα πολλές φορές από την ώρα που θα γεννηθούν!
Από μωρά έχουμε την τάση να τα χαρακτηρίζουμε ως ήσυχα, γκρινιάρικα, εύκολα, δύσκολα, κ.λπ. Και δυστυχώς εξαιτίας αυτής της "ταμπέλας", προσαρμόζουμε και τη συμπεριφορά μας προς τα μωρά μας! Πόσο μάλλον όταν έχουμε να κάνουμε με δίδυμα, όπου αναπόφευκτα γίνεται και μια σύγκριση μεταξύ τους. Όμως τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί μπορεί να συνοδεύουν κάποια παιδιά και στην υπόλοιπη ζωή τους, π.χ. ακούμε να λένε για κάποιον "αυτός είναι τεμπέλης, από μικρός φαινόταν!".
Καταρχήν, πριν δώσουμε χαρακτηρισμούς σε ένα μωρό, καλό είναι να σκεφτόμαστε πάντα πως η συμπεριφορά και ο τρόπος που αντιδρά, είναι ο τρόπος του να επικοινωνήσει μαζί μας και να εκφράσει τις ανάγκες του.
Αργότερα, όταν τα παιδιά έχουν πλέον περάσει τη βρεφική ηλικία και η επικοινωνία τους μαζί μας είναι πιο ομαλή, θα είναι και για μας πιο εύκολο να τους επικοινωνήσουμε τη γνώμη μας για τη συμπεριφορά τους. Τότε, λοιπόν, θα πρέπει να προσέξουμε πως θα χαρακτηρίσουμε μια συμπεριφορά και δεν θα πρέπει να γενικεύουμε και να βάζουμε ταμπέλες. Για παράδειγμα, κάποια μέρα ένα παιδί σίγουρα δεν θα έχει την επιθυμητή συμπεριφορά και τότε μπορεί να αντιδράσουμε λέγοντάς του “σήμερα δεν ήσουν καλό παιδί”. Ας σκεφτούμε, όμως, κατά πόσο κάτι τέτοιο ισχύει.
Αυτό που στην πραγματικότητα θέλουμε να του εκφράσουμε είναι πως μία συγκεκριμένη συμπεριφορά του δε μας είναι αρεστή, όμως με ένα λανθασμένο τρόπο χαρακτηρίζουμε την προσωπικότητά του. Καλό θα ήταν να του εξηγήσουμε τι είναι αυτό που έκανε και γιατί δεν είναι “καλό”. Έτσι είναι πιο εύκολο και στην πραγματικότητα πιο δίκαιο, να καταλάβει τι έχει κάνει “λάθος”. Θα πρέπει ν’ απομονώνουμε τη συμπεριφορά που θέλουμε να αλλάξει και να του μιλάμε μόνο για αυτή σαν κάτι “άσχημο”, ώστε ν’ αποφύγουμε την παγίδα του γενικότερου χαρακτηρισμού.
Καλό θα ήταν να θυμόμαστε επίσης πως αρκετά πράγματα και συμπεριφορές που εμείς παίρνουμε σαν δεδομένα, ένα παιδί δεν τα γνωρίζει. Γι’ αυτό και πάντα θα πρέπει να εξηγούμε σε ένα παιδί γιατί δε θέλουμε να συμπεριφέρεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, όπως επίσης να του λέμε και να του δείχνουμε τον εναλλακτικό τρόπο αντίδρασης!
Με αυτόν τον τρόπο θα επιτύχουμε πολύ πιο εύκολα το αποτέλεσμα που θέλουμε, δηλαδή να εξαλείψουμε αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών μας, χωρίς όμως να δημιουργούμε "ταμπέλες" που ενδεχομένως να τις κουβαλάνε μια ζωή!
Νεφέλη Κούρκουλου, Ψυχολόγος
www.mytwins.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου