Επιπλέον, τα μωρά χρησιμοποιούν εξελιγμένα χρονοδιάγραμματα για την επίτευξη του στόχου τους -όπως και οι κωμικοί, που λένε αστεία σε συγκεκριμένο χρόνο για να μεγιστοποιήσουν την ανταπόκριση του κοινού. Οι ερευνητές, ωστόσο, ανακάλυψαν ότι αυτή η πρακτική συνοδεύεται με μία αντίφαση: τα μωρά φαίνεται να το κάνουν αυτό, ενώ χαμογελούν όσο το δυνατόν λιγότερο.
Η πρωτοποριακή αυτή μελέτη συνδυάζει την αναπτυξιακή ψυχολογία, την επιστήμη της πληροφορικής, τη ρομποτική και μια προσέγγιση που δεν έχει δοκιμαστεί ξανά στο παρελθόν. Η μελέτη αυτή αποτελεί μέρος μιας προσπάθειας προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα ρομπότ για να κατανοήσει καλύτερα την ανθρώπινη εξέλιξη και παρέχει στους αναπτυξιακούς ψυχολόγους ένα εργαλείο για τη μελέτη παιδιών και ενηλίκων που δεν μιλούν, όπως τα άτομα με αυτισμό, όπως λένε οι ερευνητές.
Για να επαληθεύσουν τα ευρήματά τους, οι ερευνητές προγραμμάτισαν ένα μικρό ρομπότ να συμπεριφερθεί σαν τα μωρά που μελέτησαν και έβαλαν το ρομπότ να αλληλεπιδράσει με προπτυχιακούς φοιτητές. Έλαβαν τα ίδια αποτελέσματα: το ρομπότ έκανε τους προπτυχιακούς φοιτητές να χαμογελάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ το ίδιο χαμογελούσε όσο το δυνατόν λιγότερο.
"Αν έχετε ποτέ αλληλεπιδράσει με μωρά, υποψιάζεστε ότι κάτι σκαρώνουν όταν χαμογελούν. Δεν χαμογελούν τυχαία", δήλωσε ο Javier Movellan, ερευνητής και ένας από τους συντάκτες της μελέτης. "Αλλά αυτό αποδεικνύεται δύσκολα".
Για να μάθουν τι πραγματικά σκαρώνουν τα μωρά, οι ερευνητές στράφηκαν προς τη βέλτιστη θεωρία ελέγχου, ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται συχνά στη ρομποτική. Η μέθοδος επιτρέπει στους ερευνητές να σχεδιάσουν και να προγραμματίσουν τα ρομπότ για να εκτελέσουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που βασίζεται σε συγκεκριμένους στόχους.
Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη μέθοδο για να αναστρέψουν τη λειτουργία των στόχων των μωρών, που βασιζόταν στη συμπεριφορά τους.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από μια προηγούμενη μελέτη που παρατήρησε τις προσωπικές αλληλεπιδράσεις 13 ζευγαριών, αποτελούμενες από μητέρες και βρέφη ηλικίας κάτω των τεσσάρων μηνών, καθώς και το πότε και πόσο συχνά οι μητέρες και τα μωρά χαμογέλασαν.
"Αφού πέρασαν τα δεδομένα από έλεγχο, οι ερευνητές έμειναν πραγματικά έκπληκτοι από τα ευρήματα", δήλωσε ο Paul Ruvolo, καθηγητής στο Olin College of Engineering στο Σαν Ντιέγκο. "Νομίζαμε ότι είτε τα μωρά δεν είχαν κάποιον στόχο ή η αντίδρασή τους είχε να κάνει με το αμοιβαίο χαμόγελο", είπε. Οι ερευνητές είναι προσεκτικοί και επισημαίνουν ότι δεν μπορούν να καθορίσουν το εάν τα μωρά έχουν συνείδηση του τι κάνουν.
"Δεν ισχυριζόμαστε ότι ένας συγκεκριμένος γνωστικός μηχανισμός, όπως για παράδειγμα η συνειδητή συζήτηση, ευθύνεται για τις παρατηρούμενες συμπεριφορές. Οι μέθοδοί μας δεν μπορούν να απαντήσουν σε αυτή την ερώτηση", είπε ο Ruvolo. "Παρότι το μέγεθος του δείγματος ήταν μικρό, τα συμπεράσματα ήταν στατιστικά σημαντικά", δήλωσε ο Movellan. Ο ελέγχος της ανάλυσης δεδομένων βρήκε ότι 11 από τα 13 μωρά στη μελέτη έδειξαν σαφή σημάδια σκόπιμου χαμόγελου. Ο Movellan και η ομάδα του έχουν εργαστεί πολλά χρόνια για να προγραμματίσουν ένα ρεαλιστικό ανθρωποειδές ρομπότ.
Το robot-παιδί και οι αλληλεπιδράσεις του με κανονικούς ανθρώπους
"Στόχος μας είναι να αποκρυπτογραφήσουμε την ανθρώπινη ανάπτυξη, ώστε να βοηθά στην ανάπτυξη των κοινωνικών ρομπότ", δήλωσε ο Ruvolo.
Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές ανέπτυξαν ένα πρόγραμμα που μιμείται τις κινήσεις των βρεφών και το τοποθέτησαν στο "Diego San", ένα ρομπότ που μοιάζει με μικρό παιδί και που η ομάδα Movellan είχε χρησιμοποιήσει για παρόμοιες μελέτες στο παρελθόν.
Το "Diego San" αλληλεπίδρασε με 32 προπτυχιακούς φοιτητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, σε ατομική βάση, με διάρκεια τρίλεπτων συνεδριών, όπου εμφάνισε μία από τέσσερις διαφορετικές συμπεριφορές.
Για παράδειγμα, το ρομπότ ήταν προγραμματισμένο να χαμογελάει ανταποδοτικά κάθε φορά που οι φοιτητές χαμογελούσαν. Όταν το "Diego San" συμπεριφερόταν όπως τα μωρά στη μελέτη, οι προπτυχιακοί φοιτητές συμπεριφέρονταν όπως οι μητέρες των βρεφών: χαμογελούσαν πολύ, ακόμη και όταν το ρομπότ δεν χαμογελούσε τόσο.
Οι ερευνητές προσάρμοσαν τις απαντήσεις των μωρών με σύντομες παύσεις στην αλληλεπίδραση με βάση τα στοιχεία της μελέτης. "Αυτό που κάνει τη μελέτη μας μοναδική είναι ότι οι προηγούμενες προσεγγίσεις της μελέτης αλληλεπίδρασης βρέφους-γονέα, περιγράφουν συγκεκριμένα μοτίβα επικοινωνίας", δήλωσαν οι ερευνητές.
"Αλλά δεν θα μπορούσαμε να πούμε τι προσπαθούν να επιτύχουν η μητέρα ή το βρέφος κατά την αλληλεπίδραση. Εδώ κάνουμε μία πρώτη διαπίστωση ότι τα βρέφη έχουν τους δικούς τους στόχους κατά την αλληλεπίδραση, ακόμη και πριν από την ηλικία των τεσσάρων μηνών".
psychcentral.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου