Τελευταία μαθαίνουμε πως η άνευ όρων αγάπη, η αναγνώριση, η υποστήριξη και η επιβράβευση παίζουν κεντρικό ρόλο προκειμένου να χτιστεί η αυτοεκτίμηση των παιδιών. Πράγματι, η αυτοεκτίμηση αποτελεί σημαντικό διαβατήριο στη ζωή. Όμως, μήπως και η πολύ υψηλή αυτοεκτίμηση βρίσκεται πίσω από τη δυστυχία που νιώθουν αυτοί οι νέοι ενήλικες;
Το γεγονός ότι διαπιστώνουν, καθώς εντάσσονται στις μάζες των ενηλίκων, πως η ζωή τους φέρνει λιγότερα από αυτά που πιστεύουν ότι αξίζουν (ή που δικαιούνται), συχνά κλονίζεται η ψυχική τους ισορροπία. Στο γραφείο δεν παίρνουν την αναγνώριση για οτιδήποτε κάνουν. Ως πρωτοετείς φοιτητές δεν αποτελούν παρά έναν ανάμεσα στους πολλούς για τους καθηγητές τους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που χάνουν την ισορροπία τους βρισκόμενοι σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν τους θεωρεί και τόσο ξεχωριστούς.
Δοκιμάστε το: Επιβράβευση με μέτρο
Χωρίς να αποδοκιμάζετε τα παιδιά σας και χωρίς να τα κακοχαρακτηρίζετε, μην πηγαίνετε ούτε στο άλλο άκρο. Αποφεύγετε να αμβλύνετε ή να ωραιοποιείτε καταστάσεις και αδυναμίες για να μην πληγωθούν ή να εκθειάζετε την κάθε τους προσπάθεια. Να θυμάστε πως η ανάκαμψη ενός πληγωμένου εγωισμού και το ξεπέρασμα μιας αποτυχίας όσο είναι παιδιά ακόμα, ενισχύει την ψυχική ανθεκτικότητά τους στο μέλλον.
Εσύ μόνο να διαβάζεις!
Στη προσπάθειά μας να αποκτήσουν τα παιδιά μας πλούτο εμπειριών και ευκαιρίες στην επαγγελματική τους ζωή, φροντίζουμε να τους παρέχουμε τα πάντα. Σε αντίθεση με οικογένειες παλαιότερων εποχών που ακόμα και οι μικροί βοηθούσαν τους γονείς τους στο σπίτι και στα χωράφια, τα δικά μας τα παιδιά δεν έχουν παρά να διαβάζουν και να επιλέγουν δραστηριότητες.
Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουν ότι οι ίδιοι και η απόδοσή τους αποτελούν το κέντρο της προσοχής και θεωρούν δεδομένα πολλά κουραστικά και βαρετά πράγματα της καθημερινότητας που τους παρέχονται, όπως για παράδειγμα τα ψώνια, το μαγείρεμα, το πλύσιμο των ρούχων. Αργότερα ανακαλύπτοντας πως η ζωή έχει πλήθος τετριμμένων τους μοιάζει πολύ λιγότερο άνετη από αυτό που πίστευαν. Ούτε και υπάρχει ένα φάσμα παρεχόμενων δραστηριοτήτων για να δοκιμάζουν και να απορρίπτουν.
Στην ενήλικη ζωή οι σχέσεις, οι δουλειές, καθώς και η επιλογή σπουδών απαιτούν επένδυση και δέσμευση. Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο που πολλοί νέοι βραχυκυκλώνουν εντελώς "Δεν αντέχουν στην ιδέα ότι λέγοντας ‘ναι’ σε κάποια ευκαιρία που τους παρουσιάζεται, πρέπει να πουν ‘όχι’ σε κάτι άλλο", λέει ο Dr Blume, οικογενειακός ψυχολόγος. Έτσι μένουν στάσιμοι είτε γιατί' "η τέλεια λύση" δεν παρουσιάζεται, είτε γιατί απλά δεν υπάρχει πληθώρα επιλογών και αυτό τους κακοφαίνεται.
Δοκιμάστε το: Προσγειώστε με αγάπη
Αναθέστε και απαιτήστε από τα παιδιά περισσότερες ευθύνες στο σπίτι. Επιμείνετε σε επιλεγμένες δραστηριότητες για εύλογο χρονικό διάστημα πριν τρέξετε να τις αναπληρώσετε με άλλες. Ενθαρρύνετε τους εφήβους σε καλοκαιρινές εργασίες ή τον εθελοντισμό.
Η αδειανή φωλιά
Με την υπερβάλλουσα ενασχόληση που δείχνουν αρκετοί γονείς προς τα ενήλικα πια παιδιά τους, καλύπτουν προσωπικά κενά και προβλήματα με το σύντροφό τους. Η αποχώρηση των νέων από το σπίτι για σπουδές ή εργασία φαντάζει αρκετά τρομακτική μιας και φέρνει θέματα στο προσκήνιο. Δεν είναι λίγοι αυτοί που με πρόσχημα το οικονομικό όφελος προσπαθούν να αποτρέψουν το πέταγμα του πουλιού απ’ τη φωλιά ή περνάνε βδομάδες "εγκαθιστώντας το παιδί στο πανεπιστήμιο".
Χωρίς να μιλάμε για αδιαφορία, αυτό το "ντάντεμα", μπερδεύει πολλούς νέους και τους καθυστερεί από το αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αργότερα, απορούν γιατί οι σύντροφοί τους ή τα αφεντικά τους δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα ίδια. Δεν είναι λίγοι και οι νέοι που νιώθουν τύψεις που παρά την τόση φροντίδα των θαυμάσιων γονιών τους, αδυνατούν να ανταποκριθούν όντας ευτυχείς.
Η ευτυχία των παιδιών στην οποία τόσο επενδύουμε ως γονείς δεν εξασφαλίζεται. Είναι περισσότερο παράγωγο της ζωής, που όταν προκύπτει, έχει καλώς, αλλά δεν είναι αυτό που την καθορίζει. Όταν δείχνουμε στα παιδιά με έργα και με λόγια, ότι η μόνη μας μέριμνα είναι η ευτυχία τους, ακόμα και όταν φωνάζουμε και απαιτούμε, είναι σαν να τους λέμε πως κάπου εκεί έξω βρίσκεται ένα το βασίλειο ευδαιμονίας που τους αναλογεί.
Δοκιμάστε το: Ναι στη προσωπική υπευθυνότητα
Καλλιεργείτε τα προσωπικά σας ενδιαφέροντα, προχωράτε στη δουλειά σας και δουλεύετε τη σχέση σας με το σύντροφό σας. Όλα αυτά αποτελούν ένα θαυμάσιο παράδειγμα υπευθυνότητας στα παιδιά προς το άτομό τους.
Στοχεύοντας στο να παρέχουμε στα παιδιά μας μια εξαιρετική παιδική ηλικία, τους το κάνουμε πιο δύσκολο να μεγαλώσουν. Ίσως όμως εμείς οι γονείς να είμαστε αυτοί που πρέπει να μεγαλώσουμε… και να απαγκιστρωθούμε. Lori Gottlieb
Χριστίνα Ρασιδάκη, Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου