H ικανότητα του παιδιού να ελέγχει τους σφιγκτήρες του οργανώνεται σταδιακά, από το τέλος του πρώτου έτους, και θεωρούμε ότι έχει κατακτηθεί οριστικά μόνο εφόσον έχει γίνει αυτόματη, δηλαδή γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια. Αυτή η πορεία εξαρτάται από τη νευρολογική ωρίμανση του παιδιού, αλλά και από τα μηνύματα που παίρνει από το περιβάλλον του.
Οι γονείς στην αρχή απευθύνονται στον παιδίατρο, ο οποίος, ενδεχομένως, θα τους συστήσει κάποιες εξετάσεις για να αποκλειστεί η πιθανότητα οργανικής αιτιολογίας - διαβήτης, παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος. Όταν βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει κάτι οργανικό, καταφεύγουν στους ειδικούς ψυχικής υγείας, ψυχολόγους και παιδοψυχιάτρους, οι οποίοι θα αναλάβουν να βοηθήσουν το παιδί, αλλά και την οικογένεια.
O ειδικός θα αξιολογήσει τον χρόνο που εμφανίστηκε η ενούρηση, αν, για παράδειγμα, το παιδί δεν ήταν ποτέ στεγνό ή ένα διάστημα ήταν στεγνό και ύστερα από κάποιο γεγονός άρχισε πάλι να βρέχεται το βράδυ, πόσο καιρό συμβαίνει αυτό, με τι ρυθμό, ποια στάση κρατά η οικογένεια προς το σύμπτωμα, ποιες είναι οι αντιδράσεις του παιδιού, τι είδους τακτικές αντιμετώπισης έχουν ήδη εφαρμοστεί.
H ενημέρωση του παιδιού σχετικά με το θέμα της ενούρησης ίσως κριθεί από τον ειδικό απαραίτητη, προκειμένου να απενοχοποιηθεί το παιδί, αλλά και να απομυθοποιηθεί το σύμπτωμα. Έτσι το παιδί θα πάψει να νιώθει θύμα αυτής της κατάστασης. Έχουν δοκιμαστεί διάφορα μοντέλα θεραπείας με κυριότερα τη θεραπεία συμπεριφοράς, την ψυχοθεραπεία και τη φαρμακοθεραπεία.
Ειδικά για την τελευταία πριν από την ηλικία των 6 ετών δεν συνιστάται, ενώ σε όποιες περιπτώσεις χορηγείται φαρμακευτική αγωγή γίνεται ύστερα από ώριμη σκέψη.
H αντιμετώπιση της ενούρησης κατευθύνεται…
• στην κατανόηση από τους γονείς του προβλήματος του παιδιού
• στη βελτίωση της σχέσης του παιδιού με τους γονείς
• στην αντιμετώπιση παραγόντων που το στρεσάρουν
• στην αποκατάσταση της θέσης του παιδιού μέσα στην οικογένεια
• στην επανεκπαίδευση του παιδιού σχετικά με την καθαριότητα, η οποία μπορεί να ήταν πολύ πιεστική ή πρώιμη.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε…
• Nα μην δίνετε πολλά υγρά στο παιδί πριν από τον ύπνο, χωρίς ωστόσο να υπερβάλλετε.
• Nα ξυπνάτε το παιδί σας τη νύχτα για ένα διάστημα 3-4 εβδομάδων, μία ως μιάμιση ώρα αφότου κοιμήθηκε.
• Να κρατάτε ημερολόγιο με τις στεγνές νύχτες και να επαινείτε το παιδί όταν μένει στεγνό.
• Nα αποφεύγετε τις παρατηρήσεις ή την ειρωνεία όταν βρέχεται.
• Να ζητάτε βοήθεια από το παιδί προκειμένου να αλλάξει τα βρεγμένα του ρούχα.
• Aν το πρόβλημα παραμένει, η αναζήτηση βοήθειας από ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο είναι απαραίτητη.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος
akappatou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου