Στη σύγχρονη εποχή, μοιάζει να μην περνάει μέρα δίχως να ακούσουμε για κάποια πράξη άκρατης βίας, για τρομοκρατικά χτυπήματα και για ακρότητες του πολέμου. Μοιραία, λοιπόν, πολλοί γονείς αναρωτιούνται αν και τι πρέπει να πουν στα παιδιά τους. Όπως εξηγεί στην ιστοσελίδα της η Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής & Εφηβικής Ψυχιατρικής (AACAP), αυτού του είδους οι συζητήσεις, παρότι είναι πολύ δύσκολες, είναι εξαιρετικά σημαντικές διότι παρέχουν στους γονείς την ευκαιρία να βοηθήσουν τα παιδιά τους να νιώσουν πιο ασφαλή και να καταλάβουν τον κόσμο γύρω τους.
Η AACAP έχει μερικές συμβουλές που μπορεί να βοηθήσουν εσάς και την οικογένειά σας.
1. Να ακούτε τα παιδιά. Βρείτε τον χρόνο και έναν ήσυχο χώρο για να καθήσετε με τα παιδιά σας και να συζητήσετε ό,τι θέλουν. Μην τα πιέσετε όμως: όταν είναι έτοιμα, θα ρωτήσουν μόνα τους.
2. Βοηθήστε το παιδί να εκφραστεί. Μερικά παιδιά εκφράζονται καλύτερα με μη λεκτικούς τρόπους, όπως η ζωγραφική, το παιχνίδι και η συγγραφή μιας μικρής ιστορίας που αφορούν άμεσα ή έμμεσα ό,τι τα απασχολεί. Αν αυτή είναι η περίπτωση του παιδιού σας, ενθαρρύνετέ το να εξωτερικεύσει κατ’ αυτόν τον τρόπο τα συναισθήματά του.
3. Καθησυχάστε τον φόβο τους. Τα παιδιά έχουν την τάση να προσωποποιούν τα πάντα και έτσι μπορεί να αρχίσουν να ρωτάνε αν θα έρθει η βία και στη δική τους πόλη ή αν οι συγγενείς και οι φίλοι τους είναι ασφαλείς.
4. Απαντήστε σωστά στις ερωτήσεις τους. Να χρησιμοποιείτε λέξεις και έννοιες που καταλαβαίνουν ανάλογα με την ηλικία και τις γνώσεις τους. Μην τα υπερφορτώνετε με πληροφορίες, μην απαντάτε ανειλικρινώς και αόριστα και να είστε έτοιμοι να επαναλάβετε τις απαντήσεις σας (μερικά παιδιά ρωτούν τα ίδια και τα ίδια για να νιώσουν ασφαλή). Να είστε καθησυχαστικοί, αλλά να δίνετε μόνο ρεαλιστικές υποσχέσεις στο παιδί, αποφεύγοντας να βάζετε "ταμπέλες" σε ομάδες ανθρώπων ανάλογα με οποιοδήποτε χαρακτηριστικό.
5. Γίνετε σωστό πρότυπο. Τα παιδιά παραδειγματίζονται από τις δικές σας αντιδράσεις και μαθαίνουν πολλά παρακολουθώντας τις συζητήσεις σας με άλλα άτομα. Πείτε τους, λοιπόν, τι νιώθετε, αλλά μην τα φορτώσετε με τις δικές σας ανησυχίες.
6. Μην είστε επικριτικοί. Δεχθείτε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τις αντιδράσεις του παιδιού, επισημαίνοντας διακριτικά όσες πιστεύετε ότι είναι λανθασμένες. Μην το μαλώσετε για τον τρόπο που αντιδρά, διότι μπορεί να είναι αυτός που χρειάζεται για να νιώθει ασφαλές.
7. Βάλτε όρια. Μην αφήνετε τα παιδιά να βλέπουν βίαιες ή ακραίες εικόνες στην τηλεόραση, ιδίως αν είναι μικρά. Προσέξτε ιδιαιτέρως τις επαναλήψεις, μπορεί να τα ταράξουν πολύ.
8. Στηρίξτε τα πιο ευάλωτα. Τα παιδιά που έχουν βιώσει ένα ψυχικό τραύμα ή μια απώλεια μπορεί να δείχνουν έντονες αντιδράσεις στις τραγωδίες ή στις ειδήσεις για την τρομοκρατία και τους πολέμους. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται έξτρα υποστήριξη και προσοχή.
9. Συντονιστείτε με το σχολείο. Πρέπει εσείς να είστε ενήμεροι για σχετικές δραστηριότητες και συζητήσεις στο σχολείο και οι δάσκαλοι να γνωρίζουν για τους φόβους ή τις ανησυχίες του παιδιού σας.
10. Τηρήστε ένα πρόγραμμα. Το σταθερό πρόγραμμα στο σπίτι και στο σχολείο βοηθά πολύ τα παιδιά, ιδίως σε περιόδους έντονου στρες.
11. Αφήστε τα να είναι παιδιά. Ναι μεν γίνονται πολλά γύρω μας, αλλά καλό είναι να μην συζητάτε όλη την ώρα γι’ αυτά τα θέματα, ιδίως αν το παιδί δείχνει ή πει ότι δεν θέλει άλλο.
12. Να έχετε τον νου σας. Αν οποιοδήποτε σωματικό σύμπτωμα (π.χ. διάχυτοι πόνοι, διαταραχές του ύπνου) ή ψυχικό σύμπτωμα (π.χ. στρες, άγχος, φοβία για τον θάνατο) σας προβληματίζει, συμβουλευτείτε τον γιατρό του παιδιού. Το ίδιο κι αν δείτε ότι ασχολείται πάρα πολύ ή έχει αγχωθεί με τον πόλεμο, τη βία ή την τρομοκρατία.
Ρούλα Τσουλέα
ΤΑ ΝΕΑ Ένθετο Υγεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου