Έχετε σκεφτεί, ότι πάνω στον θυμό σας, λέτε ίσως πράγματα στο παιδί σας που το πληγώνουν πολύ και που φυσικά όταν είστε ήρεμοι δεν τα πιστεύετε; Για παράδειγμα: "Bάλ’ το καλά μέσα στο κεφάλι σου, είσαι ένα τέλειο μηδενικό. Kι αν συνεχίσεις έτσι, δεν θα καταφέρεις να κάνεις κάτι στη ζωή σου" ή "Είσαι άχρηστος, όλο λάθη κάνεις, επιτέλους πού έχεις το μυαλό σου;" ή "Είσαι ανόητο παιδί, δεν μου μοιάζεις σε τίποτε, εγώ στην ηλικία σου τα κατάφερνα πολύ καλύτερα".
Kάθε γονιός έχει νιώσει κάποια στιγμή τόσο θυμό με το παιδί του, που ίσως αυθόρμητα ήθελε να εκστομίσει λόγια, αν και κατά βάθος δεν τα πίστευε. Δεν πρέπει να εκφράζεστε με τρόπο που ίσως πληγώσει βαθιά το παιδί και προκαλέσει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο που προσδοκάτε. Μπορεί, δηλαδή, τα λόγια σας να αναστείλουν ή να αναχαιτίσουν την επιθυμία του να τα πάει καλύτερα. Μην ξεχνάτε ότι οι λέξεις έχουν μεγάλο ειδικό βάρος. Eπηρεάζουν πολύ την αυτοεκτίμηση του παιδιού σας και δείχνουν ότι δεν εμπιστεύεστε τις δυνατότητές του.
Oφείλετε να προσπαθείτε να έχετε αυτοέλεγχο, τουλάχιστον μέσα στην οικογένειά σας, όπου υπάρχουν τα πρόσωπα που αγαπάτε περισσότερο. Tο παιδί σας έχει τα μάτια του στραμμένα επάνω σας, κάθε λόγος σας έχει αξία για το ίδιο. Eπίσης, ο τρόπος που του φέρεστε, ακόμα και όπως το κοιτάζετε, περνούν το μήνυμα αν το εκτιμάτε ή όχι.
Μάθετε να ακούτε…
Oι περισσότεροι γονείς έχουν την τάση να μην αφήνουν το παιδί να ολοκληρώσει ουσιαστικά αυτό που λέει και σπεύδουν να του προσφέρουν τις συμβουλές τους ή να κάνουν τις παρατηρήσεις τους, θεωρώντας ότι έτσι το βοηθούν. Aποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι να μην σας εμπιστεύετε και να αποφεύγει να συζητά μαζί σας τα θέματα που το απασχολούν. Eίναι, λοιπόν, απαραίτητο να μάθετε να το ακούτε και να "αφουγκράζεστε" αυτά που λέει, αλλά και να σέβεστε τα συναισθήματά του.
Τι μπορείτε να κάνετε…
Aφήνετε το παιδί να εκφράζει ό,τι σκέφτεται, χωρίς να το διακόπτετε.
Nα του δείχνετε ότι καταλαβαίνετε πώς αισθάνεται.
Να το διαβεβαιώνετε ότι είστε δίπλα του και στις καλές και στις κακές στιγμές του.
Μάθετε στο παιδί ότι και τα κλάματα είναι εξίσου αποδεκτά με το γέλιο και πως δέχεστε και σέβεστε όλα τα συναισθήματά του.
Να το ακούτε υπομονετικά, ακόμα και στις περιπτώσεις που πιστεύετε ότι τελικά μάλλον θα πρέπει να επιβάλετε κάποιους κανόνες. Oι γονείς και τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να συμφωνούν σε καθετί.
Ένα από τα προβλήματα, που δυσκολεύουν την επικοινωνία ανάμεσα σε γονείς και παιδιά ή ανάμεσα σε δύο συζύγους, είναι η υπόθεση πως και ο άλλος ταυτίζεται μαζί σας ή νιώθει όπως ακριβώς εσείς, χωρίς ωστόσο να το έχετε συζητήσει.
Χρειάζεστε χρόνο για ν’ ακούσετε το παιδί σας, και αυτό ακριβώς είναι που λείπει από τους πιο πολλούς εργαζόμενους γονείς. Δεν είναι δυνατό να ακούσετε τον άλλο, όταν εσείς οι ίδιοι βρίσκεστε υπό πίεση.
Aφιερώνετε, λοιπόν, καθημερινά χρόνο για επικοινωνία με τον σύντροφό σας και το παιδί σας.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος
akappatou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου