Νευρικό και ανυπάκουο παιδί: Γιατί οι φωνές των γονιών δεν βοηθούν!

Πόσες φορές αναρωτηθήκατε πώς μπορεί το παιδί σας να σας κάνει έξαλλες και να σας βγάζει εκτός εαυτού; Πώς γίνεται να μην μπορείτε να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας και να νοιώθετε ότι θα "εκραγείτε" ...από τα νεύρα σας; Οι αντιδράσεις αυτές είναι κοινές και γνώριμες στην πλειοψηφία των μαμάδων, με τις περισσότερες να απορούν πώς γίνεται να ξεφεύγουν κάθε φορά.

Έχει αποδειχθεί και από μελέτες, ότι οι φωνές δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εννοείται, ότι υπάρχουν παιδιά που ενδεχομένως φοβούνται τις φωνές και σταματούν όταν σας βλέπουν σε έξαλλη κατάσταση, όμως αυτό δεν διαρκεί πολύ.

Σύμφωνα μάλιστα με μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Child Development, η λεκτική βία και οι φωνές των γονιών προς τα παιδιά τους, αυξάνει τον κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη, επιθετικότητα και άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. 

Πιο συγκεκριμένα, μπορεί οι σημερινοί γονείς να μην χτυπάνε πια τα παιδιά τους (τουλάχιστον οι περισσότεροι), καθώς πιστεύουν ότι μπορούν να καταφέρουν αυτό που θέλουν με τη φωνή τους, ωστόσο, οι φωνές δεν έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. 

Ως λεκτική βία μπορεί να θεωρηθεί οποιαδήποτε ψυχολογική πίεση με θυμωμένα ή προσβλητικά λόγια προκειμένου το παιδί να νιώσει συναισθηματικά πληγωμένο, σε μια προσπάθεια να διορθωθεί ή να ελεγχθεί η συμπεριφορά του, μεταξύ των οποίων οι δυνατές φωνές, οι βλαστήμιες, οι κατάρες, καθώς και οι ταμπέλες.

Οι γονείς που θέλουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους, θα πρέπει να επικοινωνήσουν μαζί τους σε ισότιμο επίπεδο και να εξηγήσουν το σκεπτικό τους και τις ανησυχίες τους, χωρίς φωνές!

Τι μπορείτε να κάνετε; Σύμφωνα με την ψυχοθεραπεύτρια, Μαρίνα Μόσχα, μπορείτε να δοκιμάσετε τα εξής:

Παρατηρήστε πότε φωνάζετε: Μήπως είστε κουρασμένη από την εργασία σας, τις δουλειές του σπιτιού; Μήπως νιώθετε πως δεν έχετε βοήθεια; Μήπως συνέβη κάτι σοβαρό που σας έφερε στην επιφάνεια έντονα συναισθήματα;

Κάντε ένα διάλειμμα ανασυγκρότησης εαυτού: Όσο δύσκολο και αν είναι, προσπαθήστε να πάρετε τον χρόνο σας εκείνη τη στιγμή που νιώθετε πως "βγαίνετε έξω από τα ρούχα σας". Πηγαίνετε για παράδειγμα σε ένα άλλο δωμάτιο, ασχοληθείτε με κάτι άλλο, δώστε την προσοχή σας αλλού.

Ζητήστε βοήθεια: Μπορεί να προσπαθείτε για το καλύτερο, δεν σημαίνει όμως πως έχετε και τους σωστούς τρόπους. Μιλήστε, λοιπόν, με άλλες μαμάδες για το τι κάνουν οι ίδιες σε ανάλογες περιστάσεις, εκφράστε τα συναισθήματά σας και συζητήστε τα μαζί τους. Σίγουρα και εκείνες περνούν από παρόμοιες καταστάσεις και μπορούν να σας καταλάβουν χωρίς να σας κρίνουν.

Μιλήστε με τον σύντροφό σας: Μήπως προσπαθείτε να αντιμετωπίσετε μόνη σας την κατάσταση; Μήπως μιλάτε με τον σύντροφό σας με τέτοιο τρόπο όμως που του κάνετε παράπονα για το τι έκανε το αγγελούδι του και πόσο τυχερός είναι που λείπει από το σπίτι; Μήπως τον θεωρείτε υπεύθυνο που έχετε φορτωθεί εσείς τον ρόλο της ανατροφής σε τέτοιο βαθμό; Μην τον κατηγορείτε, απλά ζητήστε του να σας βοηθήσει...

Η σχέση του ζευγαριού: Ναι, πολλές φορές μπορεί να νιώθουμε πως η υπομονή μας έχει φτάσει στα όριά της ή να έχουμε πιο βίαια ξεσπάσματα όταν αντιμετωπίζουμε και προβλήματα στη σχέση μας. Προβλήματα όμως που χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε είτε με τον διάλογο -αν είναι δυνατόν- είτε με τη βοήθεια ενός σύμβουλου γάμου. Όταν βρισκόμαστε σε ένταση, επειδή ο γάμος δεν πηγαίνει καλά, είναι λογικό επακόλουθο και οι άμυνές μας να πέφτουν και να εκνευριζόμαστε με το παραμικρό, χωρίς όμως αυτό να δικαιολογεί τη συμπεριφορά μας...

Ζητήστε επαγγελματική βοήθεια: Σε αρκετές περιπτώσεις συναντάμε σημάδια κατάθλιψης ή μιας αγχώδους διαταραχής, γεγονός που σίγουρα μπορεί να σας κάνει περισσότερο ευερέθιστη και με πολύ λιγότερη ψυχική ηρεμία και υπομονή. Μην ντραπείτε να ζητήσετε τη βοήθεια ειδικού, αν αισθάνεστε πως δεν μπορείτε να διαχειριστείτε καταστάσεις ή πως η ψυχική σας ισορροπία δεν είναι και τόσο καλά...

Σίγουρα το να μεγαλώνει ένα παιδί με φωνές, δεν είναι καθόλου καλό, εφόσον του δίνουμε το "κακό" παράδειγμα για τη συμπεριφορά του. Το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να το κάνουμε να υιοθετήσει τη δική μας φασαριόζικη συμπεριφορά, καθώς όπως ξέρουμε το παιδί μάς αντιγράφει και μιμείται τη δική μας συμπεριφορά. Μία συμπεριφορά που δυστυχώς θα υιοθετήσει και για την υπόλοιπη ζωή του, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει προβλήματα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους...

www.mothersblog.gr